11 ธันวาคม 2552 16:00 น.
วงศ์ตะวัน
เพราะรู้สึกผูกพันในวันผ่าน
เพราะรู้สึกอิ่มซ่านและหวานไหว
เพราะรู้สึกรักเธอหมดหัวใจ
เพราะรู้สึกว่าห่วงใย...และผูกพัน
อยากบอกเธอกลัวผิดหวังต้องนั่งเศร้า
อยากบอกเล่ากลัวหัวใจต้องไหวหวั่น
อยากบอกไปเพื่อให้รู้อยู่เหมือนกัน
อยากบอกนะ...ว่าฉัน...หลงรักเธอ
ไม่กล้าพูดทำไง...ใครรู้บ้าง
ไม่มีคำมากล่าวอ้าง...กลัวเพ้อเจ้อ
ไม่รู้ว่าจะทำไง...ดีนะเออ
ไม่แน่ใจว่าเธอ...จะรับฟัง
ฝากกลอนนี้มาแจ้งแถลงไข
ฝากกลอนนี้บอกความในไม่รอรั้ง
ฝากกลอนนี้ช่วยบอกรักเธอจัง
ฝากกลอนนี้ให้คนนั่ง...ข้าง - ข้าง เธอ
9 ธันวาคม 2552 15:00 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันมีชีวิตอยู่ได้...ในวันนี้
เพราะมีความรักจากเธอคนดี...รู้ไหม
เหตุผลเดียวของการมีลมหายใจ
เพียงอยากจะอยู่ชดใช้...หัวใจเธอ
เพราะเธอเต็มไปด้วยความห่วงใย
ที่ฉันยังคงสัมผัสได้สม่ำเสมอ
ดีใจนะ...ที่ได้รู้จักและรักเธอ
เปิดโอกาสให้หัวใจได้ฝันเพ้อ...ไปวัน-วัน
สัญญาว่า...จะยังคงมีลมหายใจ
ตราบใดที่เธอยังคงรักฉัน
ขอบคุณเหลือเกินคนดี...ที่รักกัน
และทำให้ชีวิตแสนสั้น..............
................ของฉัน.........อยู่ต่อไป
5 ธันวาคม 2552 21:17 น.
วงศ์ตะวัน
ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรเลย
แค่ประโยคเดียวว่าไม่เคยรักฉัน
เหตุผลมากมายสารพัน
จะยกมาทำไมกัน...เมื่อไม่มีใจ
เธอคงแค่รู้สึกสงสาร
แต่ฉันสิ ต้องทรมานหม่นไหม้
หาเหตุผลหลอกตัวเองอยู่เรื่อยไป
ว่ายังรักเธออยู่เพื่ออะไร...ไม่เข้าใจเหมือนกัน
จบกันวันนี้ดีกว่า...นะ...
ขออยู่อย่างอิสระ จะได้เลิกฝัน
แม้ต้องใช้เวลามากมาย...หลายคืนวัน
ก็ดีกว่าให้เธอหลอกลวงกัน...อีกต่อไป
2 ธันวาคม 2552 14:38 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันไม่อยากรู้ว่าเธอผ่านอะไรมาบ้างในชีวิต
ฉันขอแค่มีสิทธิ์ได้ช่วยเธอสร้างฝัน
อดีตเป็นเช่นไร ฉันคิดว่าไม่สำคัญ
เพราะฉันชอบที่จะอยู่กับปัจจุบัน
และความเป็นจริง
เพราะฉะนั้น ไม่ต้องเล่าเรื่องความหลัง
ฉันไม่อยากรับฟัง รับรู้กับเรื่องราวทุก - -ทุกสิ่ง
แค่เธอมีหัวใจว่าง - ว่าง ให้ความรักได้พักพิง
แค่นั้นก็คงดียิ่ง กับมิตรภาพที่เกิดขึ้นมา
อย่าใส่ใจกับอดีตของเธอที่เจ็บปวด
เพราะฉันเองก็ผ่านเรื่องที่ร้าวรวด มาไม่น้อยหน้า
และคงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรื้อฟื้นมันขึ้นมา
สัญญานะ สัญญา ว่าเราจะมาช่วยกันลืมไป
ต่อไปนี้ หนทางข้างหน้าระหว่างเธอกับฉัน
เราจะมีแต่กันและกัน เข้าใจไหม
สิ่งที่ขอเพิ่มเติม คือ ความรัก คิดถึง และห่วงใย
ที่จะร้อยรัดเกาะเกี่ยวหัวใจไว้ ให้เราได้อยู่เคียงกัน
1 ธันวาคม 2552 15:22 น.
วงศ์ตะวัน
ทานตะวันทุ่งกว้าง ไพศาล
ดอกเด่นงามตระการ ทั่วหล้า
ขับรถเที่ยวเบิกบาน ใจยิ่ง สุขนา
บานเบ่งดุจใบหน้า แผ่ยิ้มงดงาม
ลืมความหมองหม่นเศร้า ไปหมด
ชมชื่นความงามงด อร่ามแท้
แสงแดดส่องสวยสด สาดสู่ ใบดอก
ดังหนึ่งคนมิแพ้ ต่อสู้ขาดใจ
อยากไปวันว่างน้อย รอหยุด
อยากเที่ยวครบทุกจุด แต่ท้อ
ธรรมชาติยิ่งพิสุทธิ์ สดชื่น ใจแฮ
จึงแค่หวังตัดพ้อ เพิ่มให้หยุดนาน
หน้าส่วนตัว
1418
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
