20 มีนาคม 2550 16:56 น.
วงศ์ตะวัน
อย่ามาถามถึงเหตุผล...
ฉันไม่ใช่คนมีหลักการอะไรทั้งนั้น
รู้เพียงแต่...
เมื่อเราได้รู้จักกัน
ก็ไม่เคยมีสักวัน...
...ที่ฉันจะไม่รักเธอ
ไม่จำเป็นต้องรู้ว่า...
...เพราะอะไร
ที่ทำให้หัวใจยังมั่นคงเสมอ
เหตุผลของความรัก มีข้อเดียว...คือ เธอ
จำไว้นะเออ ฉันรักเธอ...รักเธอ
...เข้าใจหรือยัง ?
12 มีนาคม 2550 16:11 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันอาจจะไม่ใช่...คนในฝัน
ที่เธออยากผูกพันและใฝ่หา
ฉันอาจจะเป็นใคร...นอกสายตา
ที่เธอไม่เคยมองมา...สักนาที
ไม่เป็นไรนะ...ไม่เป็นไร
ขอบอกเธอเอาไว้ ณ ที่ตรงนี้
ไม่รักกัน...ฉันก็ไม่เสียใจหรอกคนดี
แค่ได้เฝ้ามองเธออยู่อย่างนี้
...ก็สุขใจ
สิ่งเดียว...ที่อยากขอร้อง
แค่หันกลับมามอง...บ้าง...จะได้ไหม
อย่างน้อย...ก็แค่วันที่เธอไม่เหลือใคร
อย่าลืมว่า...ยังมีคนห่วงใย
...รออยู่ตรงนี้...อีกคน
12 มีนาคม 2550 15:57 น.
วงศ์ตะวัน
หากจะรัก...ฉันขอรักอย่างเชื่อมั่น
ไม่ใช่รักเพราะไหวหวั่น...หรือหวั่นไหว
หากจะรัก...ฉันขอรักอย่างมั่นใจ
ไม่ใช่รักเพราะใคร-ใคร...เขาบอกมา
หากจะรัก...ฉันขอรักให้เต็มที่
ไม่ใช่รักเป็นบางที...ที่ห่วงหา
หากจะรัก...ฉันขอรักทุกเวลา
ไม่ใช่รักเมื่อใกล้ตา...หรือใกล้ใจ
หากจะรัก...ฉันขอรักเพราะอยากรัก
ไม่ใช่รักเพราะรู้จัก...เพราะอ่อนไหว
หากจะรัก...ฉันไม่สน เธอเป็นใคร
แต่จะรัก...เพราะหัวใจ...ได้สั่งมา
11 มีนาคม 2550 16:52 น.
วงศ์ตะวัน
คงไม่มีโอกาสพูดทุก-ทุกคำที่คิด
เพราะไม่รู้ว่าฉันมีสิทธิ์แค่ไหน
กลัวว่า...บางคำที่พูดออกไป
จะเป็นสิ่งทำให้...เธอร้างลา
ก็เลยพูดได้เพียงบางคำ
และไม่อยากตอกย้ำ........
เพราะยังกลัว-กลัว กล้า-กล้า
ขอโทษนะ...ถ้าฉันจะสับสนบ้างในบางเวลา
ขอเธออย่าถือสา หรือ ใส่ใจ
หากฉันมีโอกาสพูดทุก-ทุกคำที่คิด
ไม่รู้ว่าจะเป็นการทำให้เธอเข้าใจผิดหรือไม่
แต่ยังยืนยัน...นะ...ไม่ว่าจะเกิดอะไร
เธอ ก็คือ หนึ่งเดียวในใจ...
ที่ฉันรักและห่วงใย...เสมอมา
11 มีนาคม 2550 16:49 น.
วงศ์ตะวัน
จะเป็นกำลังใจ...วันไหนที่เธอท้อ
และเห็นว่าการรอ...ทำให้อ่อนล้า
ระหว่างที่ใครคนนั้นยังไม่กลับมา
และไม่เคยรู้เลยว่า...การรอคอยจะสิ้นสุดเมื่อใด
เพราะไม่อยากเห็นใครต้องเหว่ว้า
และคงจะดีกว่า...หากฉันมีหนทางจะช่วยได้
ไม่สำคัญว่าหัวใจเธอ...จะมีใคร
ขอแค่ให้ฉันได้เป็นหนึ่งกำลังใจ...เท่านั้นก็พอ