5 มกราคม 2550 17:09 น.
วงศ์ตะวัน
จะเอายังไงก็ว่ามา
อย่าให้เสียน้ำตาเป็นรอบที่สอง
หากใจเธอ...มีคนจับจอง
ก็ขอร้อง...ให้บอกลากันเสียที
อย่ามายื้อให้เสียเวลา
กับคนที่ดูไร้ค่า...กับใครคนนี้
นึกจะมาก็มา...นึกจะไปก็ไป
เห็นฉันเป็นของตายหละซี
นะ...ขอร้องกันดี-ดี...
แล้วฉันคนนี้...จะ...รอ...ฟัง
4 มกราคม 2550 17:12 น.
วงศ์ตะวัน
อย่ากดดันกันได้ไหม
ตอกย้ำทำไมว่าไม่ได้รักฉัน
นาทีที่ปวดร้าว กับเช้าที่เงียบงัน
เป็นเวลาที่ทำให้ความสัมพัน.ธ์..ขาดสะบั้นลง
ขอให้ฉันได้ทำใจสักนิดเถอะนะ
แม้ความรู้สึกจะแหลกราญเป็นผุยผง
คนเคยรัก...มาแปรผันไม่มั่นคง
ขณะที่ความห่วงใยของฉันไม่เคยลดลง...สักนาที
จะไม่ร้องไห้ฟูมฟาย
หรือเจ็บปวดมากมาย...เหมือนตอนนี้
ขอเวลาสั้น-สั้น ให้ฉันเตรียมใจให้ดี
เพื่อยอมรับว่ารักที่มี.........................
ต่อจากนี้.................จะไม่เหมือนเดิม
4 มกราคม 2550 17:02 น.
วงศ์ตะวัน
นั่งคิดถึงคนทางโน้น
ด้วยความรู้สึกอ่อนโยน...ห่วงหา
เป็นอย่างไรบ้าง คนอีกฝั่งฟ้า
ปล่อยคนทางนี้คิดถึงแทบบ้า
...ไม่รู้หรือไง
ป่านนี้เธอจะเข้านอนหรือยัง
ส่วนฉันยังคงนั่ง...ทำตาใส
ได้แต่กระซิบบอกกับลมไป
ช่วยส่งข้อความถึงคนไกล
...ให้...นอน...ฝัน...ดี...
4 มกราคม 2550 02:29 น.
วงศ์ตะวัน
คิดถึงทุกโมงยาม
คงไม่ห้ามใช่ไหม...ความรู้สึกนี้
ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะ คนดี
คิดถึงเต็มที...ก็เลยบอกกัน
ได้ยินบ้างไหม...ที่รัก
กับคำที่ส่งไปทายทัก...เพียงสั้น- สั้น
ตอบรับมาหน่อย ว่าคิดถึงคนคอยเหมือนกัน
คนทางนี้จะได้รักษาความผูกพัน...เพื่อรอเธอ
4 มกราคม 2550 02:25 น.
วงศ์ตะวัน
ทำดีที่สุด...ก็เท่าที่เห็น
ไม่เลยไม่จำเป็นต้องสงสาร
เศษเดนความรู้สึก ใครล่ะ จะต้องการ
ยอมเจ็บปวดร้าวราน...
ดีกว่าให้เธอสงสาร...เห็นใจ
รู้...ว่าไม่อยู่ในสายตา
และไม่มีปัญญา...ทำให้เธอมารักใคร่
หากทุกสิ่งที่ทำจะสูญเปล่าไป
ก็...ช่างมันเถอะหัวใจ...
...แค่...ให้...ทาน...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
911
