5 มกราคม 2549 17:05 น.
วงศ์ตะวัน
ขอบคุณ...สำหรับความรัก
ที่รายล้อมให้หัวใจได้พิงพัก
...ยามอ่อนล้า
ขอบคุณ...ความรู้สึกดีที่ให้มา
สัญญานะ..สัญญา...
ว่าจะเก็บรักษา...ไว้อย่างดี
ขอบคุณ...ทุก-ทุกถ้อยคำ
ที่เธอช่วยตอกย้ำกับผู้หญิงคนนี้
แม้ว่าในอดีต...
ฉันอาจจะไม่ใช่คนดี
แต่สำหรับทุกวันต่อจากนี้
จะขอกลับใจเป็นคนดี...
....ฉันสัญญา...
5 มกราคม 2549 16:38 น.
วงศ์ตะวัน
อย่ามาถามถึงเหตุผล...
ฉันไม่ใช่คนมีหลักการอะไรทั้งนั้น
รู้เพียงแต่...
เมื่อเราได้รู้จักกัน
ก็ไม่เคยมีสักวัน...
...ที่ฉันจะไม่รักเธอ
ไม่จำเป็นต้องรู้ว่า...
...เพราะอะไร
ที่ทำให้หัวใจยังมั่นคงเสมอ
เหตุผลของความรัก มีข้อเดียว...คือ เธอ
จำไว้นะเออ ฉันรักเธอ...รักเธอ
...เข้าใจหรือยัง ?>
7 ธันวาคม 2548 16:33 น.
วงศ์ตะวัน
วันนี้ฉันยังคงยืนอยู่ที่เก่า
อยู่กับความเงียบเหงา...ไม่เคยจากไปไหน
อยู่กับคืนวันเดิม-เดิม...กับความรู้สึกของหัวใจ
ที่ไม่เคยลืมความคิดถึงเธอไป...สักเสี้ยวนาที
เธอล่ะ...เป็นไงบ้าง
นับแต่เราห่าง...จะรู้สึกอ้างว้างเหมือนกันไหมนี่
หรือเปล่าเลย...ยังคงรู้สึกว่าตัวเองสบายดี
ช่วยกระซิบฝากสายลมมาที...ว่าเป็นอย่างไร
ความหลังก็ยังคงเป็นความหลัง...
แต่ในบางครั้ง...ฉันก็แอบคิดถึงมันไม่ได้
เหมือนกับเธอ...ที่อาจจะเหินห่างร้างลาไกล
หากแต่...บ่อยครั้งที่หัวใจ...รู้สึกเหมือนมีเธออยู่ใกล้
...ตลอดเวลา...
21 กันยายน 2548 18:26 น.
วงศ์ตะวัน
...คนแอบคิดถึง...
ขอให้ฉันเป็นคนหนึ่ง
...ที่มีสิทธิ์ใช้คำ-คำนี้
อนุญาตเถอะนะ...คนดี
เพราะเป็นเพียงสิ่งเดียวที่...อยากจะขอเธอ
...คนแอบคิดถึง...
แม้ไม่ใช่ที่หนึ่ง
...ที่อยู่ในใจเสมอ
แค่ได้พบพูดคุย...สบตาเธอ
ได้เก็บไปฝันเพ้อ...ก็พอใจ
...คนแอบคิดถึง...
ไม่ขอแม้สักครึ่งของความหวานไหว
ไมได้เป็นเจ้าของทั้งหมดของหัวใจ
ก็ไม่เป็นอะไร...ฉันเต็มใจ...ยินดี
21 กันยายน 2548 17:59 น.
วงศ์ตะวัน
...อยากไปก็ไป
จะทำตัววุ่นวายอะไรนักหนา
ไม่ต้องหรอก...ไม่ต้องมีคำร่ำลา
ในเมื่อที่ผ่านมา...
ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้มีค่า...อะไรเลย
...อยากไปก็ไป
ฉันไม่ได้ว่าอะไร...แค่เฉย-เฉย
อย่ากลัวว่าคนทางนี้จะเสียใจ
ขอบอก...ไม่เลย
กับแค่คนเคยคุ้นเคย...ได้เดินจากไป
ขอเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ไปแล้วอย่ากลับมาหาฉันได้ไหม
รับรู้ไว้นะ...
ไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไร
เธอก็จะเป็นแค่ "คนนอกหัวใจ" เท่านั้นเอง