15 ตุลาคม 2545 16:07 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
แต่ก่อนเคยเหงา
หัวใจแสนเศร้าอ่อนไหว
หมดแล้วความหวัง กำลังใจ
ไม่มีคน ไม่มีใคร เอื้ออาทร
เมื่อเธอเดินเข้ามา
นำหัวใจที่สูงค่ามาหยิบป้อน
ปักใจรักหมดใจแล้วอย่างแน่นอน
เธอกลับย้อนไปจากกัน ฉันปวดใจ
แต่ก่อนเคยเหงา
วันนี้ยิ่งเศร้า หม่นไหว
ชีวิตนี้ไม่มีแล้ว ไม่มีใจ
ไม่มีเธอ ไม่เหลือใคร ให้พักพิง.......
15 ตุลาคม 2545 16:03 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
แค่เธอบอกว่าหมดรักกัน
หัวใจก็แค่คันๆ ไม่เท่าไหร่
จากกันก็เท่านั้น ไม่ทำให้ฉันปวดใจ
คนอย่างฉันเริ่มใหม่กับใครก็ได้ แม้ไม่ใช่เธอ
อย่าคิดว่าตัวเองสำคัญ
คิดว่าฉันจะรั้งเธอไม่ให้ไปจากกัน งั้นเหรอ
ขอโทษ! ฉันไม่เหมือนใคร มีหัวใจ ไม่ใช่ทาสเธอ
และจะไม่ถือสากับคนเซ่อๆอย่างเธอที่ไม่รักดี
15 ตุลาคม 2545 16:02 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ยืนอยู่บนดาดฟ้า
ลมพัดผ่านไปมาให้ใจสั่น
เจ็บเหลือเกินที่เธอทำร้ายกัน
ตัดใจหอบความฝัน โยนทิ้งมันลงไป
เหลือเพียงความเปล่าไร้ที่ได้กลับ
พร้อมกับใจที่ย่อยยับ เธอทำไว้
ร้องไห้เท่าไหร่ไม่พอ ท้อเกินตัดใจ
คิดที่จะเริ่มต้นใหม่ แต่ยังตัดใจไม่ลง
15 ตุลาคม 2545 16:00 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
อยากเก็บท้องฟ้า
อยากหอบดวงดาราใส่กล่องผูกโบว์ไปให้
เขียนข้อความสั้นๆ ขอให้คิดถึงกันจากฉันฐานะคนไกล
แต่ตอนนี้เท่าที่ทำได้ คือส่งใจให้เธอ
อยากให้เธอสบายดี
คนที่อยู่ตรงนี้ คิดถึงและหวังดีอยู่เสมอ
วันไหนที่เหนื่อยล้า เดินกลับมาได้ไหมเธอ
สี่ห้องหัวใจดวงนี้สภาพดีเสมอ ขอรับประกัน!
12 ตุลาคม 2545 15:11 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
คืนนั้นฉันมองฟ้า
มีดาวดวงหนึ่งมองกลับมาที่ฉัน
เรายิ้ม..... เราหัวเราะ...... ทักทายกัน
เป็นเพราะดาว ฉันจึงไม่ไร้ความสำคัญอีกต่อไป
คืนนี้ฉันมองฟ้า
ดาวไม่มองกลับมา...... ฉันหวั่นไหว
อาจเป็นเพราะฉันคิดไปเอง หรือเป็นเพราะอะไร
แต่วันนี้ ท่ามกลางฟ้าไกล ฉันยังเป็นได้แค่ ไร้ความสำคัญ