25 กรกฎาคม 2546 21:15 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เพราะ เศษส่วน ลมฝน หล่นเป็นสาย
คนมากมาย ฉ่ำเย็น ลำเค็ญหนาว
เพราะเศษส่วน น้ำคำ พร่ำสั้นยาว
คนปวดร้าว แสบคัน กันทั่วไป
เพราะเศษส่วน สายลม ระดมพัด
คนจรจัด เดินทาง อย่างอ่อนไหว
มาเจอเธอ คนนี้ ที่มั่นใจ
จึงรักมั่น ฝันใฝ่ ไม่เรรวน
แต่เป็นเพราะ ใจเธอ ที่เพ้อฝัน
มอบให้กัน เพียงเศษ ไม่เต็มส่วน
หวังจะอิง อ้อมอก อันอบอวล
ฝันรัญจวน จึงจำ ต้องอำลา
ไม่ขอพาน ผ่านพบ ประสบเศษ
ความทุเรศ ในส่วน ล้วนน้อยค่า
เพราะเพียงเศษ เสี้ยวใจ ที่ให้มา
ทำให้ฉัน หมดค่า ระอาอาย
หวังเพียงเศษ เสี้ยวเวลา เธอยอมรับ
และหวนกลับ คืนฉัน ที่มั่นหมาย
คงต้องรอ ท้อทน จนวันตาย
เพราะเศษส่วน ความง่าย ในตัวเอง
25 กรกฎาคม 2546 21:08 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ได้เพียงแนบ แอบมอง อย่างหมองหม่น
แอบชื่นชอบ หนึ่งคน ล้นความหมาย
เพียงสนิท ชิดใกล้ ได้เพียงกาย
ไม่อาจคาย ความลับ คับฤดี
ความสัมพันธ์ ฉันเพื่อน เตือนตอกย้ำ
ให้ชอกช้ำ ปวดปร่า น้ำตาปรี่
ใจเจ้ากรรม คิดไกล ไปทุกที
หวังเล็ก-เล็ก เธอนี้ จะมีใจ
แต่ความจริง สิ่งตาย เธอไม่รัก
แค่รู้จัก ก็คุ้มค่า เกินหาไหน
จึงต้องยอม ท้อท้น ทนต่อไป
ฝืนน้ำตา อย่าไหล ให้อายเธอ
จะไม่คิด วอนขอ รอเธอรัก
เพราะยากนัก ฝืนใคร กลัวใจเก้อ
ขอเพียงแค่ คิดฝัน พร่ำละเมอ
รักและเพ้อ เผลอใจ ไปฝ่ายเดียว
แต่งให้เพื่อนค่ะ (เจ้าหมูอ้วนเขาอยากได้)
13 กรกฎาคม 2546 20:16 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
กล่าวขาค่ะ คะครับ รับหางเสียง
สำนวนสำเนียง ไพเราะ เหมาะความหมาย
วรรณยุกต์ สูงต่ำ คำเป็นตาย
ล้วนแยบคาย ลายลักษณ์ อักษรา
มีคำพ้อง คล้องคำ สำนวนเสนาะ
ราชาศัพท์ ศัพท์เฉพาะ เจาะจงค่า
ซึ้งจับจิต ฤทธิ์รส พจนา
แสนสุขีที่พูดจา ภาษาไทย
10 กรกฎาคม 2546 17:13 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ฉันคือหนึ่ง ตัวแสดง เพิ่มแสงสี
บนเวที โลกกว้าง ทางเก่าใหม่
มีสุขเศร้า เคล้าปน วนกันไป
ถูกกำหนด บทไว้ ด้วยใจเรา
บ้างร้องไห้ ไฟหรี่ ชีวิตโศก
บ้างมือโบก โลดเล่น ไม่เห็นเหงา
มีโง่บ้าง ฉลาดบ้าง หนักและเบา
มีคนเก่า คนใหม่ ไม่ซ้ำคน
เพราะว่าฉัน คือฉัน จนวันนี้
เพราะเปรมปรีด์ กับชีวิต ที่หมองหม่น
เพราะกำหนด บทละคร คือยอมทน
ยอมเป็นคน เก็บกด จนจบตอน
5 กรกฎาคม 2546 22:10 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
.กายซึมเหม่อ เผลอมอง บนท้องฟ้า
หยาดน้ำตา รินไหล ดังสายฝน
ด้วยใจนี้ มีเศร้า เหงาร่วมปน
เห็นฟ้าหม่น ยิ่งหมอง หมดห้องใจ
ฟ้าวันนี้ ดูฟ้า ไม่หมือนฟ้า
ดูเย็นชา คลึ้มดำ กว่าครั้งไหน
หรือคนนั้น ที่ฝันหา ฝั่งฟ้าไกล
กำลังร้อง ร่ำไห้ ให้แก่กัน
กำลังส่ง ความรู้สึก ผ่านท้องฟ้า
ส่งสายตา อาทร อาวรณ์ฉัน
คงห่วงใย ใจนี้ ที่ผูกพัน
ให้เลิกหวั่น สั่นหนาว ร้าวชีวี
หยาดน้ำตา รินไหล ไม่เหือดแห้ง
หมดเรี่ยวแรง แข็งใจ ไร้แรงหนี
ฟ้าคือฟ้า ฉันใด ใจรู้ดี
ฟ้าวันนี้ ยังคือฟ้า ไม่คลาคลาย
จบที่ฉัน นั้นหลง ตรงความคิด
สีของฟ้า พาผิด คิดมุ่งหมาย
เพราะยึดติด กับคนนั้น จนวันตาย
ผลสุดท้าย กายจึงตรม จมน้ำตา
ก้มลงซับ หยาดน้ำ กับผ้าห่ม
คอเริ่มขม บ่มเศร้า ร้าวใบหน้า
เห็นหมู่ดาว พราวพริ้ม ริมนภา
จึงรู้ว่า ฟ้าไม่เศร้า อย่างเราเลย.....
Lovers
0 คน เลิฟลูกเป็ดขี้เหร่
หน้าส่วนตัว
1644
