17 ธันวาคม 2546 17:34 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ริมหน้าต่างสี่เหลี่ยมเอี่ยมสะอาด
ยังนั่งวาดวางหวังอย่างเหงาเหงา
เธอคนไกลจากนี้ไม่มีเรา
จะสุขเศร้าหวานซึ้งถึงเพียงใด
รู้ซึ้งแล้วจากนี้ไม่มีรัก
แค่อยากทักเหมือนก่อนตอนชิดใกล้
ยังอยากยิ้มรับขวัญวันเปลี่ยวใจ
ยังอยากใช้สายตาคอยอาทร
เคยถนอมกล่อมเกลี้ยงไม่เลี่ยงหนี
เคยพัดวี ประคองกัน ในวันก่อน
จากวันนี้ หากหวั่นไหว ใจร้าวรอน
เขาจะป้อน คำปลอบ ตอบอย่างใด
เพราะยังรัก เพียงเธอ เสมอมั่น
จึงต้องหวั่น สั่นหนาว อกร้าวไหว
กลัวเหลือเกิน หากเขาทำ เธอช้ำใจ
เราจะยืนอยู่อย่างไร ไม่รู้เลย
ใจอาวรณ์ อาทรรัก ต้องหักลบ
ผลกระทบ ยังยากไร้ ใครเฉลย
ทำได้เพียง ขื่นขม ลมรำเพย
ขอเขารัก เธออย่างเคย ก็แล้วกัน
7 พฤศจิกายน 2546 21:46 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
กล่าวว่าเด็กเยาวชนคนของชาติ
คอยติดตามความสามารถด้วยวาดหวัง
เมื่อเติบใหญ่จักได้เด่นเป็นกำลัง
อาจได้นั่งเป็นนายกปกประชา
จึงยัดเยียดความรู้ปูพื้นฐาน
เปรียบเป็นผู้รู้ชำนาญเหตุการณ์กว่า
สอนสิบบทงานร้อยชิ้นสิ้นเมตตา
ปากอ้างว่าอนาคตจะงดงาม
เรียนแผนใหม่ใครกำหนดบทบัญญัติ
วางบรรทัดจัดทางให้ไม่คิดถาม
เป็นเด็กดีหน้าที่คือถือทำตาม
อยากรู้ความต้องยึดครูคือผู้นำ
ไม่ชอบใจไฉนเลยไม่เคยคิด
จับเด็กติดกรอบกำหนดเหมือนกดต่ำ
เด็กรู้สึกนึกอย่างไรไอ้ที่ทำ
รับผลกรรมด้วยความสุขหรือทุกข์ทน
อยากสร้างเด็กรุ่นใหม่รับใช้ชาติ
กลับตัดขาดจิตสำนึกเพื่อฝึกฝน
เด็กเสนอความคิดใดไม่หยิบปน
เพราะอย่างนี้เยาวชนจึงจนใจ
เชื่อครูเถอะ แล้วจะดี อย่างที่คิด
เคยรู้สึกนึกตะหงิดสักนิดไหม
อาบน้ำร้อนมาก่อนหน้าเที่ยวว่าไป
ก็มิใช่อาบทุกบ่อ..พอรู้ดี
อยากขอความเมตตาบรรดาปราชญ์
ผู้สามารถแยกดีร้ายได้ถ้วนถี่
สมองเด็กก็คิดได้ใช่ไม่มี
เปิดโอกาสกันเสียทีที่ต้องการ
เปล่ากล่าวหาว่าร้ายไม่เคารพ
เพียงระบบท่านดำริบริหาร
มันเก่าเกินเกินกู้ดูเนิ่นนาน
เบื่อระบบโบราณคอยค้านกัน
เด็กรุ่นใหม่ไฟแรงใช่แซงโค้ง
เปล่าคดโกงเนรคุณคิดหุนหัน
ใช่ใช้กลอนบทนี้ชี้โทษทัณฑ์
แค่เก็บเกินอดกลั้นเท่านั้นเอง...
2 พฤศจิกายน 2546 21:56 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เสียน้ำตา ไม่ได้ ใช่หรือเปล่า
เรื่องของเรา ต้องลืมมัน งั้นใช่ไหม
มีปากเสียง โต้แย้ง ให้แจ้งใจ
ก็คงทำ ไม่ได้ เหมือนทุกที
ฉันเกินทน ก็คนนะ น่าจะรู้
เจ็บเกินใจ ให้ทนดู อยู่ทุกที่
เธอจืดจาง สร้างรักใหม่ ไม่ใยดี
ต้องยืนดู อยู่อย่างนี้ ทุกทีไป
เงียบมานาน นานแล้ว พอแล้วนะ
เพราะฉันน่ะ ฝืนทน จนหวั่นไหว
และฉันท้อ รอและทน จนปวดใจ
ฉันก็คน นะไม่ใช่ หุ่นไล่กา
พักนี้แต่งกลอนไม่ได้เรื่อง เพราะจิตใจไม่ค่อยอยู่กะเนื้อกะตัวเท่าไหร่ รู้สึกได้เลยว่าพักนี้หาสาระไม่ค่อยได้ อย่าว่ากันนะคะ ขอโทษด้วยจากใจจริงๆ
2 พฤศจิกายน 2546 21:31 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เพราะชอบขีด ชอบเขียน ชอบเพียรคิด
ไม่ชอบปิด เรื่องราว ชอบเล่าขาน
ที่เขียนกลอน มากมาย ใช่ประจาน
หรือเป็นคน หน้าด้าน ไร้ยางอาย
ผิดนักหรือ ที่มีกลอน นอนเป็นเพื่อน
แม้รสคำ ฟั่นเฟือน เลือนความหมาย
ฟังสาเหตุ ก่อนซะนิด คิดโวยวาย
ที่ทำเพราะ อยากระบาย ใช่อยากดัง
............. กลอนลาค่ะ นานๆจะแวะมาทีนะคะ อย่าลืมกันล่ะ......................
28 ตุลาคม 2546 22:04 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เคยสงสัย ทำไมคน ถึงโดนว่า
โง่เหมือนหมา หมาไปเกี่ยว เอี่ยวตรงไหน
บ้างฟั่นเฟือน เลวเหมือนหมา ว่ากันไป
ต่างจากเลว เหมือนไก่ ตรงไหนกัน
ก็รู้มา ว่าหมาซื่อ ถือความสัตย์
ไม่เคยกัด เจ้าของ ตรองแล้วขัน
โปรดปล่อยหมา อยู่ส่วนหมา อย่าว่ามัน
แล้วฟังฉัน ผู้นี้ ที่เกินทน
เที่ยวเปรียบเทียบ อย่างนั้น เป็นอย่างนี้
และชอบที่ จะเหยียบซ้ำ ยามใครหล่น
ชอบยัดเหยียด เบียดเบียน ล้อเลียนตน
หากเปลี่ยนว่า เลวเหมือนคน คงเข้าที
Lovers
0 คน เลิฟลูกเป็ดขี้เหร่
หน้าส่วนตัว
907
