29 กันยายน 2547 15:35 น.
ลูกเต่า
เธอเป็นเด็กเรียน
ส่วนฉันนั้นเซียนจอมโดด
แต่ขอโทษนะขอโทษ
เด็กเรียนเด็กโดดคู่นี้เป็นแฟนกัน
ฟังดูคล้ายเรื่องแปลก
ที่ฉันและเธอแตกต่างอย่างนั้น
แต่ลักษณะนิสัยไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เพียงใจเราตรงกันแค่นั้น.......ก็ok
20 กันยายน 2547 20:14 น.
ลูกเต่า
ถ้าหัวใจมันช้ำนัก
ก็หยุดพัก...หยุดซักหน
ถ้าหัวใจมันเหนื่อล้าจนสุดจะทน
ก็หยุดดิ้นรน...หยุดคิดอะไร
ทำใจตัวเองให้ว่าง
แล้วปล่อยวางทุกอย่างได้ไหม
เพราะชีวิตคนเราอยู่ได้ด้วยกำลังใจ
พร้อมเมื่อไหร่จะก้าวเดินได้....จนสุดแรง
20 กันยายน 2547 20:04 น.
ลูกเต่า
ก็ไหนเธอว่าเค้าดีแสนดี
เอาใจเธออย่างโน้น..อย่างนี้..ดีกว่าฉันเป็นไหน ๆ
เธอบอกว่าเค้ารักเธอจนสุดหัวใจ
แล้วทำไมวันนี้เค้าจึงหนีหายไปจากเธอ
กลับมาหาฉันคนเก่า
แล้วก็พร่ำบอกว่ายังรักฉันเสมอ
ผู้ชายอะไรทุเรศสิ้นดี...ไม่เคยเจอะเจอ
รู้ไว้นะเออ...ผู้ชายอย่างเธอ...เสร่อสิ้นดี
20 กันยายน 2547 19:56 น.
ลูกเต่า
ไม่ว่าใครก็ย่อมต้องมีโอกาสผิดหวัง
ต่อให้ความรักคงมั่นแค่ไหน
ชีวิตคู่ก็ย่อมมีปัญหาทุกทีไป
ไม่มีใครที่จะอยู่....สุขอย่างเดียว
20 กันยายน 2547 19:51 น.
ลูกเต่า
หยุดเปลืองน้ำตา
แล้วลองหันหลังไปดูว่ามีใครรักเธอมากแค่ไหน
มีคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างกายเธอตลอดไป
มีคนให้กำลังใจเธอตลอดเวลา
ให้คำปรึกษาเวลาเหงา
คอยเป็นเงา.....คอยแก้ปัญหา
บุคคลที่กล่าวถึงมีบุญคุณล้นฟ้า
คงรู้แล้วซินะว่าคือใคร
หน้าส่วนตัว
1009
