14 พฤษภาคม 2553 00:37 น.
ลูกหว้า
มองออกไปนอกหน้าต่างตรงนี้
ทั้ง-ทั้งที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส
แต่เมื่อมองกลับมายังหัวใจ
ไม่เคยมองเห็นสีไหน นอกจากสีน้ำตา
14 พฤษภาคม 2553 00:33 น.
ลูกหว้า
อย่าพูดอีกจะได้ไหม
อย่าบอกว่าใส่ใจ ถ้าไม่ใช่เพราะรักฉัน
อย่าบอกเลยว่าเธอเห็นฉันสำคัญ
ในเมื่อมืออีกข้างนั้นของเธอยังมีใคร
ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
ที่ยังลึกซึ้งกับคำว่ารักที่อ่อนไหว
หยุดตรงนั้นเถอะนะ ถ้าเธอยังมีภาระของใจ
ถ้าเธอยังปล่อยมือเขาไม่ได้..อย่าดึงฉันเข้าไปเจ็บอีกคน
9 พฤษภาคม 2553 00:48 น.
ลูกหว้า
เอ๊านับ หนึ่ง สอง สาม
ยิ้มให้กับกาลเวลาที่จะผ่านพ้น
ถ่ายภาพความทรงจำเก็บไว้ทุกทุกคน
เพราะอีกไม่นานเราคงต้องจากกัน
เอ๊านับ หนึ่ง สอง สาม
แชะ^^ยิ้มกันให้ทุกคนนะเพื่อนฉัน
เพราะนี่เป็นภาพสุดท้ายที่เราจะถ่ายร่วมกัน
ก่อนที่วันเวลาจะพาเราจากไกล
เพราะฉะนั้นภาพที่ถ่ายในวันนี้
จะทำให้เราจดจำกันและกันได้
กับภาพแห่งรอยยิ้มที่กลั่นมาจากใจ
ไม่ว่านานเพียงไรเราจะไม่ลืมกัน"สัญญา"
5 พฤษภาคม 2553 21:04 น.
ลูกหว้า
ถ้าต้องการดาวบนฟ้า คงไม่มีให้
ถ้าต้องการดอกไม้ช่อใหญ่ ก็ไม่สามารถหา
ถ้าต้องการเปิดกล่องแล้วเจอตุ๊กตา
ก็คงต้องบอกว่า ซื้อมาไม่ทัน
แต่ถ้าต้องการบางสิ่งที่จริงใจ
บอกได้...หาไม่ยากที่ฉัน
รวมถึงความหวังดีแบบไม่คิดกำไรกัน
บอกได้...นี่คือของขวัญ " ฉั น ใ ห้ เ ธ อ "
5 พฤษภาคม 2553 21:02 น.
ลูกหว้า
เรื่องของเธอไม่ได้เกี่ยวกับฉัน
เธอมีสิทธิ์จะเขียน "กันและกัน" กับคนไหนๆ
จะโทรหา จะพูดจา จะสนิทใจ
จะเดินจูงมือกับใครในวันเวลา
เธอสามารถทำ ทำได้อย่างเต็มที่
เพราะระหว่างเราไม่เคยมีความห่วงหา
ฉันไม่มีสิทธิ์สงสัย ไม่มีสิทธิ์เศร้าในแววตา
ไม่มีสิทธิ์ที่จะบอกว่า " ห ว ง เ ธ อ "