22 ธันวาคม 2552 03:08 น.
ลูกหว้า
ดวงดาวมากมายเกลื่อนฟ้า
คิดถึงคนไกลตารู้สึกเหงา
คิดถึงวันที่สนุกของเรา
หวังไว้ว่าเขาคงจะจำได้ดี
ยังจำฉันได้ไหมคนไกลตา
หรือระยะทางกับเวลา
ทำให้เราไกลกันอย่างนี้...อย่างน้อยคิดถึงกันบ้างก็คงดี
ขอร้องแค่นี้หวังว่าคนดีคงไม่ลืม
22 ธันวาคม 2552 02:17 น.
ลูกหว้า
ก่อนที่ความผูกพันจะหวั่นไหว
ก่อนที่เธอจะจากไปกับเขา
ก่อนที่จะถึงตอนอวสานเรื่องของเรา
บอกหน่อยได้หรือเปล่ารักของเราต้องทำอย่างไร
หากยังมีเวลาแม้น้อยนิด
ช่วยปะติดรอยขาดของรักได้
ตอบฉันทีนะ..ฉันควรจะทำอย่างไร
ที่จะใช้สิ่งไร้ค่าที่เรียกว่าหัวใจ
ร้อยรักของเราใหม่ให้มั่นคง
20 ธันวาคม 2552 14:18 น.
ลูกหว้า
บางเวลาช่างแสนอบอุ่น
คนที่เคยคุ้นอยู่ใกล้ใกล้
แต่ถึงเวลาเธอเลือกจากไป
ช่วงเวลาที่มีความหมายเหลือเพียงหยดน้ำตา
บางเวลานั้นอยากลืมเธอ
แต่มันยิ่งเพ้อยิ่งเพ้อยิ่งห่วงหา
บางเวลาที่ไม่อยากเสียน้ำตา
กลับรินไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
บางเวลาคิดว่าลืมเธอได้
แต่สุดท้ายภาพเธอยังชัดเจนอยู่
และตอนนี้สิ่งสุดท้ายอยากให้เธอรู้
ว่าคนที่รอเธออยู่...รักเธอสุดหัวใจ
19 ธันวาคม 2552 15:15 น.
ลูกหว้า
จวกคือการต่อว่าต่อขานโดยอารมณ์ขุ่นข้องเป็นมูลฐาน
จอยคือการเชื่อมเข้าด้วยกันอย่างเยือกเย็นและมีเหตุผล
จวกมักทำหน้าแดง
แต่จอยมักทำหน้าดี
จวกมักสร้างรอยแตก
แต่จอยมักสร้างรอยต่อ
จวกมักผลุนผลัน
แต่จอยมักเพ่งพิศ...
ทุกครั้งที่มีการจวก ก็จะมีการเจ็บและจุก
และการจ๋อยก็จะตามมา แต่ถ้าคิดว่าเป็นเรื่อง
จิ๊บจ๊อย เอาใจเขามาใส่ใจเรา
ค่อยๆพูดภาษาดอกไม้ การจอยก็จะเกิดขึ้น
หากยังถูกจวกอีก พึงจำไว้
คนไม่จวกตอบได้ชื่อว่าชนะสงคราม
ที่ชนะได้ยาก
เอาเถอะ...ลองทำใจเย็นๆลืมภาพเก่าๆ
แล้วเริ่มต้นจอยกันใหม่ประเดี๋ยวก็จะเจ๋ง
กับแจ๋วเองนะเจ๊....นะเฮีย.....
18 ธันวาคม 2552 21:30 น.
ลูกหว้า
ปล่อยให้ฉันร้องไห้ได้ไหม ปล่อยให้มันระบายออกมา
อย่าให้ฉันต้องกลั้นอีกเลย น้ำตา มันล้า
มันท้อขอทีอย่าให้ฉันต้องตอบได้ไหม
อย่าให้อธิบายตอนนี้
อย่าไปโทษใคร ไม่ดี ไม่มี ใคร
ไม่มีใครไม่ดี ไม่มีใครที่ต้องช้ำ
ไม่มีใครเป็นคนทำ ไม่มีใครเห็นใจ
พรุ่งนี้ยังมีดวงตะวัน ดอกไม้กำลังจะบาน
และฉันก็เป็นแค่คนไม่มีความหมาย
ถึงจะทำอย่างไร
เขาก็ยังจะไป อย่าไปโทษใคร อย่าเลย
อย่าบอกฉันให้หยุดได้ไหม
ปล่อยให้ฉันร้องไห้สักหน
อย่าไปถามทวงเหตุผล
ปล่อยคนทั้งคนจากไป