27 ธันวาคม 2552 18:01 น.
ลูกหว้า
ปีใหม่นี่ใกล้มาจะครบรอบ
อยากจะหอบกายนวลทั้งใจกาย
วิ่งวุ่นวายกลับรังนอนที่ขวนขวาย
กระจัดกระจายทำงานต่างถิ่น
ดวงใจโบยบินยามห่างอ้อมกอดของแม่ข้า
น้ำตานองหน้าจำใจจำจร
นี่ก้อถึงเวล่ำอดตาหลับขับตานอน
จะได้เห็นพักตร์แม่เจ้าใจถวิล
อยากจะให้แม่ได้เห็นหน้าข้าตา
แต่ทว่าคนเมาสติเฟื่องขับรถชน
แสนสงนฉันทำไรผิดคิดวกวน
แม่ร้องห่มแสนทุกข์ทนยามมองลูกน้อย
ต้องนอนแบ็บใส่เฝือกเพราะขาหัก
แม่แทบจักน้ำตาไหลริน
สิ่งที่เห็นจนชาชิน
หามศพใจรวยรินใกล้ตายเพราะสุรา
ขอเหอะปีใหม่นี่พ่อแก้ว
อย่าแคล้วยกรินแก้วแล้วแก้วเล่า
สุดจะคาดเดาถ้าเจ้าดื่ม...
คนข้างหลังเจ้าคิดไงถ้าเจ้าจากไปไม่เอ่ยลา
หยุดเหอะ .อสุรากันดีกว่า!!!
ดื่มแล้วเมาอย่าขับรถ
เพื่อคนที่ท่านรัก
แฮะๆๆ รุ๊สึกจะมั่วอีกแล้วนะ
5555+
24 ธันวาคม 2552 22:40 น.
ลูกหว้า
ใจระทม ล้มก็เพราะเธอ
เข็ดเลยเข็ดเลยไม่ขอเจอ
ไม่มีรอบสองที่เคยเจ็บมัน
ก็ยังช้ำช้ำคงไม่ไหว
บอกเธอได้เลยว่าหัวใจ
ฉันไม่ให้เธอได้เข้ามาครอบครอง
หยุดเถอะที่รักไม่ต้องมาคุกเข่า
ไม่เอาเธอไม่เอาไม่เอาแน่นอน
โทษทีใจฉันวันนี้ไม่อ่อน
เธอเคยสั่งสอนว่าเจ็บต้องจำไว้
ใจที่ดีที่เคยสีแดง..เมื่อเธออ่อนแรง
ก็เลยต้องจำตาฉันแดง
ก็เธอที่ทำหมดเลย
วันนี้หัวใจของฉันสีดำแล้วเธอ
ใจฉันระทวย เพราะว่ารักเธอ
ละเมอว่าเจอแล้ว
เจ้าชาย..เจอคนในฝัน
ไม่เท่าไหร่เธอก็มาทิ้ง ทิ้งกันง่ายดาย
เธอทำให้ใจฉันละลาย
ฉันเสียน้ำตาแทบบ้าไปหลายวัน
23 ธันวาคม 2552 18:42 น.
ลูกหว้า
เขาขอลา..แต่ฉันยังอ้อนวอนให้..กลับ
โทรตามจนเขาไม่รับ.ไม่มีทางย้อนมา
เก็บศักดิ์ศรีไว้ก้นกระเป๋า..แม่รู้แม่คงว่า
อะไรกันนักกันหนากับคน-คนเดียวเออหนอคนอย่างฉัน
ตรอมใจทุกวันเมื่อไหร่จะพอสักที
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ดใจเจ้าเอ๋ย
มันสนุกตรงไหนยังไง
อยากให้ฉันนอนร้องไห้อีกนานแค่ไหน
อีกเท่าไหร่ละใจจ๋าเจ็บแล้วยังไม่เข็ด
ก็ต้องเจ็บแบบนี้ธรรมดาช้ำไปช้ำมา
แล้วเมื่อไหร่ถึงจะเข็ด
รักล้นใจ ออกไปตามหาเขาจนเจอ
แต่ยิ่งทำให้เพ้อเขามีใครอีกคน
อยากจะเห็นก็เลยได้เห็นเอาหัวใจไปป่น
ต้องเจ็บต้องปวดอีกหน
ก็สมควรแล้วก็คงต้องรักตัวเอง ใช่ไหม ใช่ไหม
23 ธันวาคม 2552 15:44 น.
ลูกหว้า
อย่าไปคิดถึงอย่าไปพบเขา
อยากก็ฝืนเอา ข่มใจไว้
สั่งใจช้ำ-ช้ำอย่าทำเผลอไผล
อย่าไปสนใจอย่าอ่อนแอ
ใจก็รับรู้ไม่ใช่คู่สม
ไม่ควรชิดชมให้ชอกช้ำ
เมื่อความรักนั้นผูกพันซ้อนซ้ำ
ไม่ถูกศิลธรรมผิดธรรมเนียม
ทั้งที่รู้ว่าเราเป็นคนไม่ดี
ทำได้แต่ยอมทนรับว่าเป็นกรรม
ไม่ได้คิดว่าเราจะกลายเป็นมือที่สาม
รักไม่รักก็ช้ำเท่ากัน
รักนั้นเป็นเพียงมายา
ลับหายตามลมพาไป
รักมอบความฝันในใจ
ให้ยิ้มบนรอยน้ำตา
ล้มลุกในคืนลางลาง
รุ่มร้อนบนกาลเวลา
ชดใช้ราคาบาปหวาน
ตัดใจยอมลาอย่าให้รักล้ำ
ข้ามเขตศีลธรรมไปกว่านี้
ทั้งที่ก็ลบก็รื้อมันไปจากใจ
แม้จะทำอย่างไร..ไม่เคยลางและเลือน
ทำได้เพียงแต่คอยจะย้ำทุกคำเพื่อเตือน
"ว่าเราไม่มีทางคู่กัน"
22 ธันวาคม 2552 20:05 น.
ลูกหว้า
"ความหลัง"เป็นเหตุการณ์ส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่ผ่านมาซึ่งคละเคล้าไปด้วยความผิดหวัง
ความต้อยต่ำ ความสูงส่ง ความพลั้งพลาด
ความสำเร็จ ความทุกข์ ความสุข
รอยยิ้มและคราบน้ำตา...
เมื่อหวนนึกถึงความหลังในเรื่องดี
ก็จะเกิดความปลื้ม
เมื่อหวนนึกความหลังในเรื่องเสีย
ก็จะเกิดความเศร้าใจ
"ความหลัง"จึงมีทั้งน่าหวนรำลึกถึง
และควรลืมเสีย แต่มีเรื่องน่าแปลก
เกี่ยวกับความหลังว่า
"อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ"
ถ้ามีความหลังในทางที่ดี แล้วลุ่มหลง
ชีวิตก็จะไม่พัฒนา
ถ้ามีความหลังในทางเสีย แล้วลุ่มหลง
ชีวิตจะตรอมตรม คิดไปก็ช้ำใจเปล่า
ให้ทำใจเสียว่าทุกครั้งที่เราผิดพลาด
ผิดหวังเราจะเข้าใจชีวิตและโลกดีขึ้น
แล้วจงลืมความหลังเหล่านั้นสักครู่
ทิ้งความหลังสู่ความเป็นจริง
สร้างแต่คุณงามความดีที่มีคุณค่าให้
เป็นความดีในปัจจุบัน ซึ่งจะเป็น
"ความหลังที่ดี"ในอนาคต....
เมื่อใจอยากจะหวนรำลึกถึง
*****ความหลังฝังใจแนบแน่น
มีรักมีแค้นมีหรรษา
มีสุขมีโศก มีน้ำตา
อย่าเสียเวลากับความหลังเลย
ลืมความหลังฝังใจเสียสักครู่
แล้วหยุดอยู่ปัจจุบันกันเถิดเอ๋ย
สร้างความดีมีคุณค่ามาชดเชย
จักเฉลย สุขล้ำค่า ชั่วฟ้าดิน******
Lovers
8 คน เลิฟลูกหว้า
หน้าส่วนตัว
1255
