1 เมษายน 2556 17:47 น.
ลูกหว้า
แว่วสายลม พรมพัด สะบัดพลิ้ว
ส่งใจลิ่ว ปลิวไป ไกลหนักหนา
ฝากลมหวน ทวนไป ในนภา
ผ่านฟากฟ้า พาใจ ไปถึงเธอ
เป็นห่วงถึง คะนึงหา อุราหมอง
ได้แด่มอง จ้องดาว พราวเสมอ
ยามห่างไกล ใจเหงา เฝ้าละเมอ
นั่งมองเหม่อ เผลอคิด จิตวกวน
อยากฝากลม ห่มรัก ถักถ้อยคำ
ร้อยลำนำ พร่ำวอน อ้อนสายฝน
ส่งความรัก ภักดีไป ในสกล
ส่งถึงคน บนทางรัก ภักดิ์ผูกพัน
ส่งความรัก ภักดี นี้ไปให้
ไว้ห่มใจ คลายเหงา เศร้าโศกศัลย์
ให้หายเหงา เศร้าใจ ในทุกวัน
อย่าไหวหวั่น ฉันรักเธอ เสมอไป
29 มีนาคม 2556 14:21 น.
ลูกหว้า
ถามว่าเคยบ้างไหมไขว่คว้าฝัน
เคยสิเคยทุกวันไม่เป็นผล
ดูมืดมิดคิดย้ำกล้ำกลืนทน
ยอมจำนนชะตาถ้าหมดทาง
กับคำถามเหมือนแคลงระแวงจิต
หรือว่าเธอหยุดคิดปิดฝันสร้าง
จึงเอ่ยความถามไถ่ให้ระคาง
กำลังใจให้บ้างไหมคนดี
ลำพังฉันดั้นด้นก็หม่นหมอง
จะให้ต้องทำไงถูกใจพี่
ต้องบันทึกข้อความถามตอบมี
จึงเป็นที่พอใจหรือไรกัน
กลีบกุหลาบมิได้มีใครยื่น
จะได้รื่นราบเรียบเทียบสวรรค์
หนทางรกชัฏเดินก็เกินวัน
จะให้สั้นย่อลงคงเกินทำ
ยังคงฝันต่อไปไม่หยุดฝัน
แม้ว่ามันจะยากบากบั่นย่ำ
ขอสุดท้ายปลายทางวางแสงนำ
ไม่เอ่ยคำตัดพ้อให้ท้อใจ
รอเฝ้ารอวันคืนยืนเคียงคู่
ร่วมบ้านอยู่ด้วยกันวันสดใส
จุดหมายเดิมยังคงมุ่งตรงไป
จุดหมายใหม่ไม่มี..นะที่รัก
29 มีนาคม 2556 14:08 น.
ลูกหว้า
เคยบ้างไหม ไขว่คว้า หาปลายฝัน
มุ่งขยัน หมั่นไป เอื้อมไม่ถึง
ถูกยื้อยั้ง ถูกรั้งยุด ถูกฉุดดึง
นั่งรำพึง นอนรำพัน ฝันลำเอียง
เป็นป่ารก ปกชัฏ อึดอัดแน่น
จะโลดแล่น ทั่วแผ่นดิน มิยินเสียง
ไร้ทางเดิน ไร้เนินลู่ ไร้คู่เคียง
ร้องจำเรียง ร่วมจำรัส ผลัดจำนรรจ์
พ้นป่าใหญ่ ไพรปก รกสิ้นสุด
ตรงที่หยุด คือจุดหมาย ที่ปลายฝัน
จะเบิกบาน จะหวานคืน จะชื่นวัน
ระเริงกัน ระรื่นกานต์ หวานละไม
ฝันไปสุด จุดหมาย หลายคราคลาด
ให้อนาถ ขาดน้อง ประคองใกล้
ร่วมบุกป่า ร่วมฝ่าดง ร่วมลงไพร
สนิทใจ สนานจิต ชิดสราญ
รอเฝ้ารอ รอเธอ เพ้อรออยู่
มาเคียงสู่ คู่กัน ร่วมวันหวาน
ให้สมหวัง ให้ดั่งใจ ให้ชื่นบาน
สุขกสานติ์ เสพย์เกษม เปรมกมล
29 มีนาคม 2556 13:53 น.
ลูกหว้า
เวลาเกือบเที่ยงคืนยังตื่นอยู่
เป็นอะไรไม่รู้อยากร้องไห้
สมองปวดรวดร้าวระนาวใน
เจ็บหัวใจลึกลึกรู้สึกเป็น
หลายเรื่องราวเวียนวนสับสนคิด
เกินจะปิดตาได้ไม่รู้เห็น
ความคิดแตกแยกข้อต่อประเด็น
แสนลำเค็ญอารมณ์ที่ขมกลืน
อยากทำโน่นทำนี่ที่ใจรัก
ก็ให้หนักหัวใจเพราะใครอื่น
เดี๋ยวอย่างโน้นโอนย้ายหลายหลักยืน
สร้างขมขื่นบีบรัดอัดอั้นทรวง
ร่างกายล้าตาแข็งดูแย้งขัด
หากกำจัดเรื่องซะคงจะง่วง
แต่มิอาจข่มฝังเรื่องทั้งปวง
จึงเป็นช่วงเวลาที่บ้าบอ
เปลือกตารื้นชื้นแฉะหยดแหมะไหล
น้ำตาใสหลั่งรินดวงจินต์ฝ่อ
เรี่ยวแรงคล้ายหายหมดเกิดทดท้อ
ว้าเหว่หนอตัวเราเพียงเงาตน
เวลาเลยเที่ยงคืนยังตื่นอยู่
ลมพัดกรูหนาวในใจหมองหม่น
อีกกี่ครั้งเจ็บช้ำเพราะคำคน
อีกกี่หนจึงจำ..คำหลอกลวง
27 มีนาคม 2556 10:58 น.
ลูกหว้า
รู้ทั้งรู้แก่ใจอะไรเกิด
รู้ทั้งรู้ยังเปิดใจเสมอ
รู้ทั้งรู้ความจริงสิ่งละเมอ
รู้ทั้งรู้ยังเพ้อไม่รู้คลาย
รู้ทั้งรู้เธอเห็นเป็นเรื่องด้อย
รู้ทั้งรู้ว่าคอยนั้นคอยหาย
รู้ทั้งรู้โดดเดี่ยวและเดียวดาย
รู้ทั้งรู้จุดหมายถูกย้ายทิศ
รู้ทั้งรู้ค่าเราที่เขาให้
รู้ทั้งรู้หัวใจไม่มีสิทธิ์
รู้ทั้งรู้ยากเกินเดินประชิด
รู้ทั้งรู้ไม่ปิดยังคิดครวญ
รู้ทั้งรู้พบหน้าเพื่อลาจาก
รู้ทั้งรู้ยังอยากฝากเธอหวน
รู้ทั้งรู้เกินกว่ามาชื่นชวน
รู้ทั้งรู้ทั้งมวลหวนไม่มี
รู้ทั้งรู้ฉันเธอเพียงเพ้อพร่ำ
รู้ทั้งรู้ชอกช้ำซ้ำป่นปี้
รู้ทั้งรู้หมดสิ้นความยินดี
รู้ทั้งรู้รักนี้เป็นสีดำ
รู้ทั้งรู้หม่นหมองครอบครองจิต
รู้ทั้งรู้ยังคิดติดถลำ
รู้ทั้งรู้ไม่เคยเอ่ยสักคำ
รู้ทั้งรู้กลืนกล้ำ...ทำเฉยเมย
หน้าส่วนตัว
6300
Lovers
8 คน เลิฟลูกหว้า
