22 กุมภาพันธ์ 2549 15:30 น.
ลูกหว้า
ฟ้าวันนนี้สีหม่นระคนมืด
คนใจจืดห่างไปไม่คิดถึง
รู้บ้างไหมใครคนนี้เฝ้ารำพึง
แสนคิดถึงแสนห่วงหาอย่างอาลัย
ฟ้าครึ้มฝนคนครึ้มใจได้แต่เศร้า
ทั้งเงียบเหงาดวงจิตคิดหวั่นไหว
ห่างไกลกันเพียงนี้เธอมีใคร
จะมีไหมที่คำนึงคิดถึงเรา
16 กุมภาพันธ์ 2549 11:44 น.
ลูกหว้า
เธอกับฉันรักกันได้ไหม
หนึ่งคำถามที่วิ่งวนอยู่ในใจฉันนี้
รักฉันเถอะนะเถอะนะคนดี
เพราะถ้าไม่ใช่เธอคนนี้
ฉันไม่ต้องการที่จะรักใคร
16 กุมภาพันธ์ 2549 11:38 น.
ลูกหว้า
คนของหัวใจ
ความห่วงใยแห่งเธอ
ละมุนละไมเสมอ
ลำเลอยิ่งกว่าความอ่อนโยน
คนของหัวใจ
เธอดั่งดาวสดใสคืนฟ้าหม่น
อุดมคติงามยิ่งกว่ากมล
คือหัวใจของคนปณิธาน
คนของหัวใจ
เธอคือตะวันที่ขับขาน
เธอคือพลังอหังการ
คือสายธารและชีวิตจิตใจ
15 กุมภาพันธ์ 2549 15:43 น.
ลูกหว้า
เงียบเหงามากมาย
อ้างว้างเดียวดายอยู่อย่างนี้
โดดเดี่ยวคนเดียวเหมือนทุกที
มีมั้ยสักคนที่จะเห็นใจ
เพียงแค่รอยยิ้มบางบาง
ให้ใจชื่นขึ้นมาบ้างจะได้ไหม
หรือคำพูดสักคำเพื่อปลอบใจ
จากใครก็ได้ที่เต็มใจจะให้กัน
15 กุมภาพันธ์ 2549 11:37 น.
ลูกหว้า
ตะวันรอน...อ่อนแสง...เหมือนแรงลิ้น
เจ้าขมิ้น...เหลืองอ่อน...จะนอนไหน
เจ้าร่อนเร่...เอกา...มาแต่ใด
คงยากไร้...คู่เพื่อน...และเรือนรัง
จึงโผไป...ไม้โน้น...แล้วโผนกลับ
มาเจ่าจับ...ไทรนี่...เป็นที่หวัง
หมายจะให้...ไทรทอง...ป้องกำบัง
นำค้างตรัง...ดึกอย่า...ร่วงมาเลย
เจ้าขมิ้น...มองบ้าง...เบื้องล่างนี้
ยังพอมี...เพื่อนเจ้า...ไงเล่าเอ๋ย
ข้าก็หมอง...ครองเศร้า...เหมือนเจ้าเคย
ชีพสังเวย...ความตาย...คือปลายทาง
พ้นคืนนี้...เจ้าคงจร...ไปนอนอื่น
ข้าหยัดยืน...บากหน้า...สู่ฟ้ากว้าง
จะลำบาก...มากมาย...ไม่วายวาง
เพียงสุขอย่าง...เจ้าขมิ้น...ก็ยินดี
Lovers
8 คน เลิฟลูกหว้า
หน้าส่วนตัว
1160
