| | : : : ลูกพระเกี้ยว : : : | |
"...ณ โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ วันที่ 18 และ 19 พฤศจิกายน 2547 ได้มีงานกีฬาสีขึ้น ซึ่งสต๊าฟท์ปีนี้คือพี่ๆรุ่นที่ 23 (นักเรียนชั้นม.5) และสีเหลืองก็เช่นกันก็มีพี่ๆสต๊าฟท์เหมือนสีอื่นๆ แต่มันแตตต่างตรงที่สีเหลืองคนน้อยหว่านิดหน่อย และเพื่อนๆที่อยู่สีเหลืองบางคนไม่ค่อยช่วยกันร้องเพลง ขณะที่สีอื่นๆช่วยกันอย่างเต็มที่ (เฉพาะเวลาซ้อม) แต่นี่ไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคือพวกเราทำให้พี่ๆเค้าหนักใจมากๆ แต่พี่ๆเค้าก็เทคแคร์เราอย่างดีมาก ทำให้ในใจของฉันมันมีความรู้สึกที่ดีๆให้พี่ๆสต๊าฟท์รุ่นนี้มาก ถึงแม้ว่าบางทีพี่ๆเค้าอาจจะดุน้องๆบางคนบ้าง แต่พี่ๆเค้าก็ทุ่มเททุกๆอย่างให้แก่งานกีฬาสีเป็นอย่างมาก หากใครเคยทำแบบพี่ๆเค้าก็คงจะรู้ว่ามันยากแค่ไหนมันเหนื่อยแค่ไหน แต่ที่ฉันรู้สึกประทับใจที่สุด ก็คงจะเป็นพิธีปิด มันเป็นความเสียดายนิดๆ ที่อีกไม่นานต่อจากนี้เรากับพี่ๆคงไม่ได้มาร่วมกันร้องเพลงกันอีกแล้ว มันเศร้าๆด้วย แต่น้ำตาของเรามันไม่ไหลออกมา หลังจากที่พิธีปิดจบแล้ว.. สีอื่นๆทยอยกันกลับบ้าน แต่พี่ๆเค้าขอคุยกับพวกเรา พี่ๆร้องไห้ ขอโทษที่ดุไปบ้าง และก็ขอบใจที่พวกเราช่วยกันร้องเพลง และพี่คนนึงก็ยังบอกว่า " หากเจอกันก็ทักกันบ้างน่ะ " มันเป็นคำที่สะกดใจฉันมาก และความจริงเราควรจะขอบคุณพี่ๆมากกว่าว่า.. " ขอบคุณที่พี่ๆอุตส่าห์ช่วยกันทำให้สีเราทุกๆอย่างในปีนี้ .." " ชื่อ...เสียง...เลื่อง...ลือ....ระบือ นาม ใครมาหยามเกียรติของเรา เราเข้าสู้ เลือดสีเหลือง สีเหลืองของเรา พวกเราต้องเชิดชู เราสู้เพื่อนำเอาชัยมา..." | | : : : ลูกพระเกี้ยว : : : | | เขียน...จากใจ