10 มีนาคม 2549 11:12 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
จามจุรีสีชมพูเคียงคู่ฟ้า
สืบสานค่าสถาบันสรรค์สร้างผล
มุ่งผลิตบัณฑิตพิชิตตน
ชูเชิดชนพร้อมคุณธรรมล้ำปัญญา
งามพระเกี้ยวเกริกเกรียงไกรไปทั่วโลก
ความดีโบกพลังแห่งความแกร่งกล้า
หลอมสำนึกชี้ชัดบ่งศรัทธา
รู้ศึกษารากแก่นของแผ่นดิน
จุฬาลงกรณ์ฯ สื่อความคิดพิสิฐสมัย
ค้ำจุนไทยส่งความหวังทั้งศาสตร์ศิลป์
คือเพชรแท้สร้างชาติวาดชีวิน
ยามยลยินยิ่งเลิศค่ากว่าบรรยาย
19 กุมภาพันธ์ 2549 21:43 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
วันต้องจาก...จากลา...ต้องมาถึง
วันเคยซึ้ง...วันสุขใจ...ต้องไกลห่าง
วันเคยยิ้ม...ทุกข์ถมทับ...กลับร้าวบาง
วันเดินทาง...คือวันพราก...ต้องจากกัน
บนเส้นทาง...ยาวไกล...ให้ย่างก้าว
มีเรื่องราว....ร้อยหวัง...พลังฝัน
ทั้งน้ำตา...หลากปัญหา...สารพัน
เราร่วมปัน...กำลังใจ...ให้สู้ทน
อุปสรรค...โถมท้า...พาเธอฉัน
พร้อมฝ่าฟัน...ทุกเวลา...ท้าลมฝน
ทุกข์จะยิ้ม...ล้มจะยืน...คืนค่าคน
บอกตัวตน...ยังมีกัน...ไม่หวั่นเกรง
จุดทางแยก....ใช่แยกนาม...ความเป็นเพื่อน
แท้ย้ำเตือน...ความจริงใจ...ไม่ข่มเหง
ประสมศิลป์....สื่อประสาน....ผ่านบทเพลง
เพื่อบรรเลง...ไฟศรัทธา...คว้าหลักชัย
แล้วจะพบ...มิตรภาพ...อาบปลายฟ้า
เชื่อมดวงตา....เชื่อมความดี...ต่างมีให้
ณ ที่นั่น...มีเธอฉัน....มั่นหัวใจ
เราอยู่ใกล้...แม้กายห่าง...อย่างยินดี
15 กุมภาพันธ์ 2549 12:15 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เมื่อเดินทางด้วยชีวิตลิขิตฝัน
พร้อมมุ่งมั่นฝ่าขวากหนามความหวั่นไหว
ยิ้มรับกับปัญหาคว้าหลักชัย
แม้ทุกข์ใจมิท้อต่อชะตา
เป็นเพียงการเริ่มต้นล้นความหมาย
รู้ท้าทายก้าวย่างอย่างผู้กล้า
เห็นดวงดาวจะเอื้อมถึงตรึงศรัทธา
ถึงอ่อนล้ายังสู้ทนจนหมดแรง
ขอให้ฟ้าเป็นพยานการยืนหยัด
บ่งชี้ชัดความทุ่มเทไม่เสแสร้ง
ขอเป็นคนไม่ท้อถอยคอยแสดง
เจ็บทิ่มแทงก็มิกลัวคู่หัวใจ
หนึ่งการก้าวคือการเริ่มเพิ่มความคิด
หนึ่งชีวิตแน่วแน่กล้าแก้ไข
หนึ่งผลงานการกระทำย้ำทางไกล
ฝันจะใฝ่เร่งเริ่มต้น....บนความดี
7 มกราคม 2549 22:34 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ปฏิวัติรัฐประหาร
ก่อตำนานสู่ไม้ใหญ่
โรยรากว่าผลิใบ
เกินสู้ปืน-เงินครอบครอง
วิญญาณวีรชน
ผ่านกี่ฝนทนเรียกร้อง
ราษฎร์ช้ำน้ำตานอง
รัฐคือทาสอำนาจทมิฬ
หลั่งเลือดล้านหยาดหยด
โศกสลดถมแผ่นดิน
อธิปไตย เปื้อนมลทิน
สร้างราคินแทบสิ้นเมือง
เผด็จการผลาญศีลธรรม
โศกนาฏกรรมยังฟูเฟื่อง
ประชากระด้างกระเดื่อง
เคืองขุ่นกลั้วขั้วหัวใจ
รัฐธรรมนูญ สาบสูญแล้ว
เหลือเพียงแววตาร่ำไห้
ความจริงเป็นเช่นไร
รอทวงถามความเป็นธรรม์
อิสระจะโบยบิน
หวนคืนถิ่นสานสร้างสรรค์
ดับไฟบรรลัยกัลป์
ล้างคาวบาปอาบจิตชน
ล่วงนับทศวรรษ
ภาพชี้ชัดรัฐฉ้อฉล
ฆ่าฟันบั่นค่าคน
เจ็บรวดร้าวยากก้าวเดิน
นี่หรือคำว่าชาติ
ถ้าหากราษฎร์ปราศสรรเสริญ
สิทธิคงยับเยิน
เมินหน้าที่เมินเสรี
กำเนิด ต้นกล้า ใหม่
ประชาธิปไตย เสริมศักดิ์ศรี
จรุงชาติวาดความดี
เจริญชนเท่าเทียมกัน
แท้เรือนร่างสลาย
ไม่เคยตายในครั้งนั้น
สถิตอยู่ชั่ววัน
ตราบสิ้นฟ้าอธิปไตย
28 พฤศจิกายน 2548 23:57 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
หนาวหัวใจเหน็บรอยแผลแก้ไม่หาย
เย็นเจียนตายไร้ผ้าอุ่นค้ำจุนฝัน
สั่นระรัวไม่แกร่งกล้าฟ้าลงทัณฑ์
ช่างน่าขันชีวิตเหมือนผิดทาง
ก้าวแบบไหนใครเยาะเย้ยก็เฉยเสีย
ถึงอ่อนเพลียจะไม่ท้อรอฟ้าสาง
ดาวยามรุ่งระยิบใกล้ไม่ระวาง
คือช่องว่างแม้ทุกข์ทนล้นความดี
ยิ้มสินะ....โลกแห่งหวังยังคงอยู่
เพียงต่อสู้ประกาศนามตามหน้าที่
ใช้ตัวตนมองสิ่งใหม่ใจเปรมปรีดิ์
ไม่ย่ำยีอุดมการณ์บนลานใจ
หน้าส่วนตัว
3991
