26 มกราคม 2548 19:11 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ฟ้าก็ยังดูเป็นดังเช่นฟ้า
ดวงดาราสูงส่งคงเหมือนเก่า
ตรงข้ามกันใช่เห็นเป็นแบบเรา
เธอมีเขาแนบไว้กลางใจตน
เพราะรักเราเก่าไปใช่หรือเปล่า
มีเพียงเศร้าโถมกระหน่ำซ้ำสับสน
เธอแปรเปลี่ยนใจกายคล้ายต้องมนต์
บันดาลดลรักร้าวรานเกินสานใย
ฟ้าโปรดมองลงมาครานี้เถิด
ดาวเลอเลิศคิดด้วยช่วยแก้ไข
บอกเหตุผลเตือนย้ำว่าทำไม
เธอมีใหม่ขว้างรักหักค่ากัน
16 มกราคม 2548 20:49 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ฉันคิดว่า...บางทีรักมันคือสิ่งที่สวยงาม
เปลี่ยนโลกสีดำ เป็นสีชมพูก็ได้
รัก...เป็นของขวัญล้ำค่าจากสวรรค์ที่ฟ้าส่งมาให้
ฉันเองก็เคยมีความรัก
แต่ฉันว่าความรักของฉันมันเสื่อมลงไปแล้ว
ไม่ได้เสื่อมที่ค่าของรักหรอก
แต่เสื่อมที่ว่า....ฉันไม่มีค่าพอสำหรับคนๆนั้น
เมื่อปล่อยให้เขาทำร้ายใจได้ในวันนั้น
เลยไม่เหลืออะไรให้ตัวเองในวันนี้
ฉันไม่เข้าใจ...ว่าฉันอยู่ในฐานะอะไร
ตัวสำรองหรือตัวจริง
รักของฉัน
มันจากไปแล้วใช่ไหม
ทำไมฉันสัมผัสไม่ได้เลย
กับคำว่า ...รัก
ทำไม...หรือไม่เคยจะมีใครจะจริงจัง จริงใจกับรักของฉัน
.........ทำไมต้องทำร้ายกันด้วยวิธีอันเจ็บแสบอย่างนี้ ทำไม.......
**บางทีเหตุผลก็คือ อาจเพราะรัก ไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้เลยจริงๆ**
12 มกราคม 2548 09:40 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
บนทางรักบนทางฝันจนวันนี้
เราต่างมีกันและกันมิหวั่นไหว
แต่รักย่อมมีขวากหนามความปวดใจ
ต้องร้างไกลระยะทางขวางรักเรา
จากนี้ไปคงยินเพียงเสียงคิดถึง
ที่ยังซึ้งหัวใจในยามเหงา
บนทางเราวันนี้มีเพียงเงา
ช่วยบรรเทาเหน็บหนาวใจให้จืดจาง
3 มกราคม 2548 21:19 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ในที่สุดรู้ความจริงสิ่งเธอก่อ
เลิกมาง้อบอกตรองตรึกสำนึกได้
ที่ผ่านมาแค่อดีตคอยกรีดใจ
วันนี้ไม่มีค่าพอจะต่อรอง
ตาสว่าง ตาเห็นเป็นแบบไหน
สัมผัสใจรู้หมดรักหักเป็นสอง
อยู่กับฉันแต่มอบใจให้เขาครอง
คงหมายมองตัวฉันไร้ปัญญา
จะบอกให้ที่เธอทำย้ำว่ารัก
หวังเพื่อหักอกใครให้แทบบ้า
ต่อจากนี้จบกันทีเคยมีมา
กาย-ใจ-ตา รู้ความจริงสิ่งเธอลวง
31 ธันวาคม 2547 17:52 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
สวัสดีปีใหม่ใจเปี่ยมสุข
ปลดบ่วงทุกข์ปีเก่าเศร้าสิ้นสูญ
เกียรติ ลาภ ยศ มั่งมี ทวีคูณ
พร้อมสมบูรณ์พลานามัยไร้ราคี
เริ่มต้นทำสิ่งใหม่ให้ชีวิต
มากมวลมิตรผูกสมัครเป็นศักดิ์ศรี
คิดสิ่งใดขอให้ได้ในสิ่งดี
ตลอดปีมั่นคงจงเจริญ
หน้าส่วนตัว
1290
