17 เมษายน 2548 20:48 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เป็นคนโง่ศรัทธารักยากหักห้าม
โดนใครหยามยังไม่รู้อยู่เพื่อเขา
รักมากไปไร้คนเห็นความเป็นเรา
รักหยอกเย้าชวนหลงใหลไม่รู้ตัว
เป็นคนดีเท่าที่จะมีได้
ทั้งกายใจมิเคยทำนำเกลือกกลั้ว
แต่เธอสิ....ใจเธอนั้นมันน่ากลัว
กลับพันพัวกับคนอื่นฝืนรักกัน
เมื่อน้ำลดตอเริ่มผุดเกินฉุดไว้
ความลับใดปรากฏมาน่าหวาดหวั่น
ทิ้งให้รักทิ้งให้รอต่อคืนวัน
เธอแปรผันฉีกสัญญาเคยสาบาน
ไม่ต้องมาอธิบายเรื่องร้ายกาจ
ให้กับทาสคนนี้ที่สงสาร
พอเถิดเธอไม่อยากท้อทรมาน
ไม่อยากสานความสัมพันธ์วันหลอกลวง
อิสระคืนให้ฉันในวันนี้
แล้วจากไปเสียทีคนที่ห่วง
สร้างพรุ่งนี้ชีวิตใหม่ไร้คนควง
สามารถล่วงความโง่งมอย่างสมใจ
31 มีนาคม 2548 19:52 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
สายลมแรงพัดความรักจนหักหาย
หนาวใจกายลำพังดังฝันล่ม
เหงาเกาะกินเบื้องลึกลึกระทม
หรือว่าลมปลิวรักไปไม่กลับมา
จมกับเสียงคร่ำครวญล้วนเจ็บแสบ
ทุกอย่างแทบมืดมนล้นปัญหา
เงาสะท้อนภาพเก่าเร้าดวงตา
น้ำอาบหน้าไหลเป็นทางเคว้งคว้างใจ
สายลมยิ่งกระหน่ำซ้ำบาดแผล
คนเหลียวแลฉันคนนี้อยู่ที่ไหน
หรือสายลมพัดพาพร่าสายใย
แรงรักให้แหลกละเอียดมาเสียดแทง
พอกันทีลมหนาวรานร้าวรัก
หยุดหาญหักหัวใจไม่เสแสร้ง
หยุดคำสาปคนไร้ค่าราคาแพง
เปลี่ยนเป็นแฝงคนใจจริงไม่ทิ้งกัน
29 มีนาคม 2548 20:54 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ต้องการไปจากฉันนั้นหรือเปล่า
ความกลัวเร้าหัวใจเมื่อไกลห่าง
เธอคงทิ้งฉันไปไว้ตามทาง
รักเลือนรางคว้าเท่าไรก็ไม่เจอ
ล้านคำย้ำฉันเลวคนเหลวแหลก
มันกระแทกม่านใจไร้ศักดิ์ศรี
มอบกายใจเธอกลับทำอย่างย่ำยี
สิ้นความดีเธอเป็นอื่นกลืนน้ำตา
ให้หัวใจ - รักสุดท้ายตายพร้อมฉัน
พร้อมความฝันลวงใจมุ่งใฝ่หา
พร้อมสำนึกไม่รักดีเคยมีมา
วอนเธอฆ่าฉันจมลงตรงแผ่นดิน
28 มีนาคม 2548 10:51 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ฉันไม่รู้พูดแบบไหนให้เธออยู่
แต่ฉันรู้เงียบแบบนี้คงดีกว่า
ทุกคำตอบส่งผ่านธารน้ำตา
ใจไม่กล้าอ่อนแอท้อแท้เกิน
พูดทำไมพูดไปให้เหนื่อยเปล่า
เหมือนน้ำเน่าไร้ค่าน่าขัดเขิน
บอกหัวใจเลิกอ้อนวอนก่อนยับเยิน
แล้วก้าวเดินหลีกไกลไปจากเธอ
เก็บทุกความรู้สึกอยากนึกถึง
วันเคยซึ้งใส่กล่องใจไว้เสมอ
แต่ท่องให้ขึ้นใจไม่ขอเจอ
หรือพร่ำเพ้อเพราะหวงห่วงภาพลวงตา
คนพ่ายแพ้ต้องเข้มแข็งแกร่งสินะ
ร้องไห้ซะให้พอรอความกล้า
แม้อ้อนวอนเธอยังไปไม่กลับมา
จงรู้ว่า...เขาไม่รัก...แล้วหักใจ
22 มีนาคม 2548 23:59 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เมื่อเธอมองไม่เห็นความเป็นฉัน
ขอให้วันนี้ผ่านไปอย่างไร้ค่า
ทิ้งฉันเถอะเหลือเพียงช้ำกับน้ำตา
อย่าเจอหน้าหรือวาดฝันกันอีกเลย
หยุดโกหกว่ารักอยู่คู่ตลอด
รอยโอบกอดต่างตอบแทนแสนคำเอ่ย
ซ่อนความนัยไม่มีใจให้อย่างเคย
ถ้าวางเฉยเรื่องอาจจบพบหนทาง
ชีวิตฉันเปื้อนราคินสิ้นความหมาย
มีแต่กายแน่นิ่งควรทิ้งขว้าง
มีหัวใจหมดประโยชน์โทษคั่นกลาง
รักที่สร้างเปลี่ยนรอยยิ้มเป็นทิ่มแทง
ทิ้งฉันเลย ทิ้งฉันไปไม่ต้องห่วง
โปรดปลดบ่วงรวนเรเหมือนเสแสร้ง
อยากจะลาไม่ต้องกล้ามาแสดง
ทำเป็นแกล้งว่ามีใจแต่ไม่จริง
หน้าส่วนตัว
1000
