22 พฤศจิกายน 2548 15:32 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
บีบหัวใจทำสิ่งใดไร้ประโยชน์
รังแต่โทษสร้างตนล้นปัญหา
ถมทุกข์ทนท้อแท้แก่เวลา
คนสิ้นค่าคนนี้มีแต่ตัว
หยดน้ำตาหยดสุดท้ายอาบใบหน้า
เหนื่อยอ่อนล้าเหลือแต่เปลือกที่เกลือกกลั้ว
ไม่มีใครช่วยแก้ไขมิให้กลัว
ฟ้าสลัวมืดมนจนหนทาง
โชคชะตาเสแสร้งแกล้งเจ็บแสบ
โลกดูแคบคนใกล้เหมือนไกลห่าง
หรือวันนี้ความสุขหายกลายเบาบาง
อยากอยู่อย่างดีกว่านี้มีไหมนะ
ฉันขอสู้จนตัวตายไม่หวนกลับ
แผลเยินยับเยียวยารักษาสะ
คำดูถูกลบไปให้ใจชะ
ฉันคงจะไม่ท้อต่อชีวิต
5 กรกฎาคม 2548 17:17 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ฝันอยู่ตรงปลายฟ้ากว่าจะถึง
ต้องนับหนึ่งกี่ครั้งหวังกี่หน
ต้องลุกล้มบ่มใจให้สู้ทน
ต้องผ่านฝนผ่านหนาวคราวอ่อนแรง
เมื่อวันนี้ดาวไกลยังไม่เห็น
เหนื่อยยากเย็นโถมกระหน่ำซ้ำฟ้าแกล้ง
ความเจ็บปวดร้อยปัญหามาเสียดแทง
ผู้คนแฝงสายตาว่าต่ำไป
แต่ความคิดยืนหยัดชัดสำนึก
กล้าตรองตรึกแน่วแน่มุ่งแก้ไข
อุดมการณ์ความเป็นคนล้นหัวใจ
คว้าหลักชัยทางทองของฟากฟ้า
บินเถิดเธอ บินไปให้ถึงฝั่ง
ห้ามหยุดยั้งจงก้าวไกลไปข้างหน้า
สมานแผล"ท้อไม่ถอย"คอยเยียวยา
ซับน้ำตาพร้อมใจใฝ่ทำดี
แล้วเธอจะไปถึงซึ่งที่หมาย
ลบเรื่องร้ายเด่นประจักษ์สมศักดิ์ศรี
เหลือเพียงภาพโลกใกล้ฟ้าทุกนาที
เธอจะมีดาวอยู่ในหัวใจตน
3 กรกฎาคม 2548 22:52 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
รอแต่เธอด้วยใจไม่หนีหน่าย
รักผ่อนคลายความกังวลสับสนยิ่ง
ขอให้เธอตระหนักเพราะรักจริง
มิใช่ทิ้งจากกันหรือปันใจ
เหงา-เหนื่อย-หน่าย ดวงจิตคอยคิดถึง
เธอเคยซึ้งคนนี้มีบ้างไหม
อย่าทำฉันต้องโหยหาค่าของใคร
ห่างคนไกลจากกันมิหันมา
หยุดปล่อยฉันต้องรอต่อความหวัง
มาสักครั้งบอกเหตุผลพ้นปัญหา
หากเจ็บช้ำโดดเดี่ยวต้องเยียวยา
มอบคุณค่าสร้างชีวิตไม่คิดรอ
1 กรกฎาคม 2548 21:05 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
อยากจะเป็นคนดีมีคุณค่า
เธอมองมาด้วยใจไม่หน่ายหนี
อยากตอบแทนอย่างสำนึกรู้สึกดี
มิย่ำยีรักเธอเสมอไป
มั่นสัญญามอบรักเดียวเกี่ยวใจรัก
หมายประจักษ์ปรับสิ่งแย่กล้าแก้ไข
ขอดูแลทะนุถนอมกล่อมดวงใจ
กอดเธอไว้แนบฉันทุกวันคืน
เพียงแต่เธอเชื่อใจในตัวฉัน
อยู่คู่กันตราบฟ้าสิ้นแผ่นดินอื่น
ไม่ยอมให้ใครทำเธอกล้ำกลืน
หวังหยิบยื่นรักแท้มีแค่เรา
ทุกความคิดตอกย้ำต้องทำได้
เชื่อมหัวใจเชื่อมกายหายโศกเศร้า
จงลืมเลือนอดีตกรีดเป็นเงา
รอยแผลเก่าจะรักษาด้วยค่าเธอ
22 มิถุนายน 2548 17:07 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ชื่นกลิ่นกรุ่น ร้อยกรองครองใจชาติ
น้อมนำราษฎร์เร่งคิดทำย้ำคุณค่า
ชมเพลงกานท์ สานสร้างสรรค์กอปรปัญญา
สำนึกว่าทางยาวไกลต้องใฝ่ดี
หวานคำภู่ รู้วิชาปัญญาหยั่ง
สติรั้งรู้ตัวรอดยอดวิถี
โลกล่วงรู้ อย่าไว้ใจในไมตรี
มนุษย์มีหลากจิตเกินคิดเดา
ซึ้งทางธรรม กตัญญูคู่ท้องถิ่น
ฉ่ำชีวินรักให้เป็นเห็นใจเขา
ล้ำสมัย ตรองคำคนตนขัดเกลา
ปลดบ่วงเศร้าเยียวยาอกที่ตกตาล
ติดตรึงตรา แม้สิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
ประพฤติตน ตามครรลองป้องภัยพาล
จงหักหาญกิเลสเหตุแห่งกรรม์
พ้นมารใจ ใฝ่ประหยัดพิพัฒน์ชาติ
เลิกหลงทาสวัตถุลุปลายฝัน
นานเท่าใด พูดถูกกาลสานใจพลัน
นินทานั้นใช่ช้ำชอกตอกตำคน
ชนรู้คิด หญิงตระหนักรักหน้าที่
แกร่งศักดิ์ศรีสงวนงามตามเหตุผล
นิจนิรันดร์ เหมือนมีทรัพย์ประดับตน
ไม่อับจนใช้คติผลิธรรมา
อนิจจา ! กวีเอกผู้เสกสรร
ชุบชีวันพร่ำสอนชนพ้นปัญหา
ร่วมรำลึกมิรู้ร้างสร้างศรัทธา
จารึกค่าชื่อสุนทรขจรไกล
ชื่นกลิ่นกรุ่นชมเพลงกานท์หวานคำภู่
โลกล่วงรู้ซึ้งทางธรรมล้ำสมัย
ติดตรึงตราประพฤติตนพ้นมารใจ
นานเท่าใดชนรู้คิดนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1304
