31 สิงหาคม 2551 09:38 น.
ลูกกลิ้ง
หนึ่งใจฉันมันนั้นไม่เท่าไร
ดวงฤทัยน้อยน้อยคอยห่วงหา
เอื้ออาทรตอนเธอเจ็บอุรา
แลนำพาอาวรณ์ร้อนใจแทน
หนึ่งฤทัยให้หมดจรดแผ่นฟ้า
อาจดูไปไร้ค่าคราห่วงแหน
มอบแด่เธอเสมอคนต่างแดน
หากเป็นแฟนก็แสนจะห่วงใย
หนึ่งดวงใจของฉันนั้นไม่ใหญ่
แต่ห่วงใยในเธอผู้สดใส
อยากดูแลแคร์อยู่รู้หรือไม่
ว่ามีใครใส่ฤทัยไว้รำพึง
หนึ่งดวงใจดวงเดียวเกี่ยวฉันไว้
มิให้ไกลนัยต์ตาคราคิดถึง
เชื่อความรักสลักไว้ในคะนึง
มอบส่วนซึ้งตรึงให้ไม่ห่างเธอ
อาจจะดูน้อยไปในความรัก
ที่ฉันภักดิ์หนักแน่นแนบเสมอ
อยู่ปลอบใจในยามเธอหลงเพ้อ
ได้พบเจอน้ำตาคราระทม
อยากปลอบใจในเธอเมื่ออ่อนแอ
หรือว่าแพ้แก่ใครในเศร้าขม
จะคอยซับน้ำตาจากอารมณ์
และชื่นชมยินดีที่คว้าชัย
ฉันซ่อนตัวกลัวมาพาเนิ่นนาน
ปล่อยเลยผ่านกาลเวลาคราหวั่นไหว
หากเธอดูรู้อยู่แก่หัวใจ
โปรดมอบให้ได้รับรักจากเธอ
หนึ่งดวงใจของฉันนั้นรักเธอ
คอยเสนอห่วงใยได้เสมอ
โปรดตอบแทนความรู้สึกนึกพบเจอ
อย่าให้เพ้อเหม่อหาเนิ่นนานนัก
หนึ่งดวงใจของฉันพลันรู้สึก
เฝ้าระลึกนึกภักด์มีแน่นหนัก
ไม่ใช่ชายในฝันอันรู้จัก
แต่สลักรักแท้ที่มีจริง
๐อาจไม่ใช่ผู้ชายในจินตนาการของเธอ๐
๐แต่จะคอยดูแลและปกป้องคุณเสมอ๐
๐ถึงจะเป็นเพียงตัวผมอันต่ำต้อย แต่ก็ไม่แพ้ใคร๐
๐จะขอเคียงข้างเธอตลอดไป เพราะว่ามีรักแท้อยู่๐
29 สิงหาคม 2551 17:03 น.
ลูกกลิ้ง
๐ขอขอบคุณที่รักทักทายกัน
มาร่วมฝันวันนั้นที่สดใส
จากก้นบึ้งซึ้งใจได้อยู่ใกล้
เธอมอบให้ฉันรับซับทุกวัน
๐ขอขอบคุณไออุ่นกรุ่นห้วงจิต
ความเป็นมิตรชิดใกล้ให้สุขสันต์
ได้พบเธอเสมอมิตรที่ผูกพัน
ด้วยรักมั่นร่วมฝันกันสองคน
๐ขอขอบคุณคุณด้วยที่ช่วยไว้
วันที่ในใจฉันนั้นสับสน
ให้แปรเปลี่ยนเวียนวนจนสู้ทน
แม้ผจญหม่นหมองมาเนิ่นนาน
๐ขอขอบคุณอุ่นไอในความรัก
ที่สลักปักใจได้ไขขาน
ผ่านวจีที่ดีมีตลอดกาล
ให้สราญหวานจิตมิรู้คลาย
๐แม้วันนี้ที่ไกลไม่หวนกลับ
ฉันยอมรับซับซึ้งอึ้งใจหาย
โลกของฉันนั้นมันพลันเปลี่ยนกลาย
อยากสลายหายร่างพรางระทม
๐ฉันคงเหงาเศร้าทรวงห่วงเธอบ้าง
แม้จะจางห่างไปให้ใจขม
จดจำภาพความหลังครั้งชื่นชม
อกระทมตรมนานแม้นผ่านเลย
๐ก่อนเอ่ยคำอำลาด้วยอาลัย
จงรู้ไว้ใจฉันนั้นเฉลย
ว่าจะรักภักดีเหมือนอย่างเคย
อยากเขนยเคียงคู่อยู่กับเธอ
๐โลกความจริงสิ่งฝันพลันคืนสู่
ฉันรับรู้คู่หายคลายเสนอ
ที่พานพบสบพักตร์จนละเมอ
คงฝันเพ้อเหม่อมองด้วยอาลัย