12 มิถุนายน 2551 18:36 น.
ลูกกลิ้ง
ท่ามสายฝนปนหยดน้ำตาข้า
ที่เหว้หว้าอาดูรสูญสิ้นฝัน
รักมาจืดชืดร้างห่างเลยกัน
หรือเหมันต์นั้นพ้นคนเปลี่ยนแปลง
จากชิดใกล้ได้ยินชินเสียงน้อง
ใจที่ปองหมองแยกแตกระแหง
รักร้าวรานย่านฤทัยใกล้หมดแรง
ยังคงแฝงแห่งตรมขมเดียวดาย
ผ่านคิมหันต์นั้นร้อนอ่อนใจรับ
เกินสดับนับห้วงดวงสลาย
ขาดคนเปรยเคยเรียงเคียงข้างกาย
หรือเจ้าหน่ายหายหนีลี้ลำพัง
ฝนเจ้าเอ๋ยเอ่ยถามตามรู้สึก
ว่าเคยนึกถึงใครที่ใจฝัง
เธออยู่ไหนอยู่ใกล้หรือไกลจัง
ข้าเพียงหวังครั้งหนึ่งให้พึงเจอ
หรือเธอจากพรากไปไกลเกินกลับ
น้ำตาข้าเลยรับจับใจเผลอ
ร่วงหลั่งรินสิ้นหยดหมดให้เธอ
เพียงหวังเจอครั้งหนึ่งซึ้งจดจำ
5 มิถุนายน 2551 10:37 น.
ลูกกลิ้ง
ซุกซ่อนจิตคิดไว้ไม่เอ่ยไป
ภายในใจใคร่รู้อยู่เสมอ
ฝากคำตอบมอบไว้ให้แด่เธอ
พร้อมเสนอเจอกันวันที่มา
สิ่งที่รู้คู่ควรชวนจดจำ
ฝากงามขำย้ำใจให้ห่วงหา
คำคำนั้นฉันคิดติดอุรา
แต่มิกล้าเฉลยเผยออกไป
ยามอยู่ใกล้ใจนั้นมันเต้นรัว
ไยเจ้ากลัวมัวหลงงงถึงไหน
คำคำเดียวเอ่ยยากมากเกินใด
ด้วยเหตุใดใครได้ช่วยบอกที
อยากเอ่ยนักปักใจในแก้วตา
อ้อนวอนฟ้ว่าเห็นเป็นสักขี
คำที่มอบชอบไว้ในชีวี
คำคำนี้พี่ตอบขอรักเธอ
หน้าส่วนตัว
791
