23 พฤษภาคม 2551 16:23 น.
ลุงแทน
จะเดินทาง แต่ละครั้ง นั่งชั่งจิต
ตาพริบพริบ คิดสดุ้ง พุงแขม่ว
ตาละห้อย มองกระเป๋า ทำบ่องแบ้ว
ขึ้นอีกแล้ว รายวัน น้ำมันรถ
ก่อนเคยเติม ห้าร้อย ไปร้อยลี้
มาวันนี้ ต้องเติมที มีพันขึ้น
ระยะทาง เท่าเดิม เสริมเงินตรึม
ห้อตะบึง ให้นึกถึง กะตังค์บิน
22 พฤษภาคม 2551 08:43 น.
ลุงแทน
จะขอกล่าว พรรณนา พระคุณแม่
เริ่มตั้งแต่ แม่อุ้มท้อง ประคองศรี
แม่ทนทุกข์ สุดพร่ำ ช้ำชีวี
ใจกายนี้ พลีให้ลูก เฝ้าผูกพัน
แม่อุ้มท้อง ประคองลูก สุดที่รัก
แม่ลำบาก ใจกาย ไม่สุขสันต์
บางครั้งแม่ ต้องตื่น ขึ้นฉับพลัน
เพราะลูกนั้น ด่าวดิ้น เหมือนสิ้นใจ
แม่เดินเหิน ไปมา ท่าลำบาก
เจ็บปวดมาก ผิวกาย ไม่ผ่องใส
หน้าซีดเผือด เลือดฝาด แม่ขาดไป
ในภายใน ปั่นป่วน ชวนให้ตรม
บางครั้งแม่ เจ็บแสน แน่นหน้าอก
แม่นอนกก ใจหาย ไม่สุขสม
สรรพางค์ ร้อนผ่าว ร้าวระบม
แม่ทุกข์ตรม รักษาครรภ์ นั้นเก้าเดือน
วันที่ลูก ลืมตา มาดูโลก
แม่ทุกข์โศก ซ้ำร้าย หาใดเหมือน
แม่ด่าวดิ้น กรีดร้อง ก้องสะเทือน
แม่เปรียบเหมือน ตกแหล่ง แห่งอบาย
เสียงลูกร้อง นอนดิ้น แม่สิ้นทุกข์
แม่มีสุข เพราะสม อารมณ์หมาย
สองมือกอด ลูกติด แนบชิดกาย
ถอนหายใจ ดูลูกน้อย พลอยยินดี
ลูกเกิดมา แม่ก็พร้อม ถนอมเลี้ยง
เหนื่อยไม่เกี่ยง เพียงให้ลูก ได้สุขี
ริ้นจะไต่ ไรจะตอม พร้อมธุลี
แม่ปราณี พัดวีให้ หาใครปาน
ถึงเมื่อยาม ลูกร้อง ประคองกอด
มือแม่กอด อิงแอบ แนบขนาน
ยามลูกเศร้า เหงาใจ ไม่ชื่นบาน
แม่สงสาร ปลอบจิต หายพิษภัย
เลือดในกาย แม่นี้ พลีให้ลูก
ถึงจะทุกข์ ลำบาก ยากแค่ไหน
แม่ก็สู้ ไม่ย่อท้อ ต่อสิ่งใด
เพื่อจะให้ ลูกรอด ตลอดมา
บางครั้งลูก เจ็บป่วย ด้วยโรคร้าย
ไม่เว้นวาย แม่ยังให้ การรักษา
จนบางครั้ง แม่ต้องนั่ง หลั่งน้ำตา
เพื่อลูกยา แม่อดหลับ ขับตานอน
ถึงเมื่อยาม ลูกน้อย พลอยเติบใหญ่
แม่ห่วงใย ส่งให้เรียน เพียรฝึกสอน
เข้าโรงเรียน เขียนกอกา แม่อาวรณ์
แม่ยังวอน อ้อนลูกน้อย ค่อยเรียนไป
เหงื่อของแม่ แต่ละหยด หยาดเพื่อลูก
จิตฝังผูก อนาคต ที่สดใส
แม่มีคุณ หนุนส่อง ผ่องอำไพ
แม่เสียใจ ในเมื่อลูก ถูกมลทิน
20 พฤษภาคม 2551 07:05 น.
ลุงแทน
สาฝนพรำ ฉ่ำฟ้า นภาม่น อีกแรงลม ยอดสน ดูโอนไหว
อสุนี สาดแสง แทนเส้นใหม ประกายใส ในม่าน สานเสียงดัง
ฉันนั่งมอง สองตา พาใจหวั่น สุชลหลั่ง พรั่งพรู ไม่รู้หาย
ภาพความหลัง กลับหวน ทวนบรรยาย ดูกับคล้าย แกล้งเรา ให้เศร้าตรม
สุริยา ยังมา ถูกเมฆกลบ ฝูงวิหก คุดคู้ ในคูหา
ม่านสายฝน พรมทั่ว ไม่ส่างซา อาทิตย์มา มืดมิด ปิดนภา
นั่งพิงเสา ทบทวน สิ่งมีค่า อนิจจา อนัตตา หาคงเที่ยง
ผลสรุป เรานี้ มีแค่เพียง คือเศษเสี้ยว ความดี มีในตน
1 พฤษภาคม 2551 11:54 น.
ลุงแทน
***** ความอดทน *****
ตะวันรอนตอนพลบจบทิวา
ความเหนื่อยล้าลนกายให้ซึมเศร้า
คำนึงถึงห้วงวันที่ผันเงา
กี่สิ่งเร้าโรมรุกปลุกวิญญาณ
ให้เพลี่ยงพล้ำช้ำชอกในกลอกกลิ้ง
สะกดนิ่งอารมณ์คมประหาร
กดกรีดใจให้แผลแยกแตกดวงมาลย์
คำประจานผสานเสียงเยี่ยงมโหรี
เก็บกอบงำความหมายในเวลา
มุ่งสร้างค่าสร้างคนดลศักดิ์ศรี
ประดิษฐ์งานปั้นดินให้ยินดี
เป็นรูปลักษณ์ที่มีงามประกาย
ช่วงวันผ่านค่อยค่อยจารงานชิ้นรัก
และสลักบรรจงจิตตามคิดหมาย
ขีดรูปร่างวางแบบแนบลงลาย
วาดเส้นสายให้สีตามที่ควร
บ้างชิ้นมีตำหนิรอยริแตก
ต้องคัดแยกปั้นใหม่ให้ถี่ถ้วน
ด้วยใจรักเป้าหมายไม่โอดครวญ
เพื่องานสวยสมส่วนก็พร้อมพลี
ตะวันรอนจรลับกับฟากฟ้า
งานตรงหน้าไม่เสร็จในวันนี้
แต่โครงร่างวางงามตามความดี
วันพรุ่งนี้ก็คงเสร็จสำเร็จงาน
28 เมษายน 2551 18:08 น.
ลุงแทน
กลับมาด้วย ดวงใจ ให้คิดถึง จิตคนึง ถึงอยู่ มิรู้หาย
อยากคุยร้อย ถ้อยคำ นำบรรยาย แต่เสียดาย ที่ห่างหาย งานมากมี
ขอบคุณ ทุกท่าน ผ่านมาเยี่ยม ดุจแสงเทียน เวียนส่อง มองทางเห็น
ด้วยน้ำใจ ได้จากเพื่อน เหมือนดุจเป็น ดุจเฉกเช่น สายฝน พรมชื่นใจ
กาลเวลา ผันผ่าน นานแค่ใหน เพื่อนนั้นไม่ ลืมเลือน มาเยือนเห็น
แม้เป็นเพียง อักษร กลอนร่มเย็น ประดุจเห็น น้ำใจ และไมตรี
ขอให้เพื่อน ทุกท่าน ผ่านความทุกข์ พบแต่สุข ร่มเย็น เป็นปฐม
โศกและเศร้า มลาย ห่างทุกคน ลุงแทนบ่น อวยพร มอบทุกคน
............ลุงแทน..........
Lovers
0 คน เลิฟลุงแทน
หน้าส่วนตัว
995
