20 พฤษภาคม 2552 20:18 น.
ลุงเอง
..... เมื่อยามร้อนก็บ่นว่าอบอ้าว
แอร์ก็ห้ามเปิดด้วยช่วยประหยัด
มีพัดลมก็พังใบพัดหัก
ร้อนชะมัดอึดอัดให้ขัดใจ
..... พอฝนตกก็บ่นว่าเฉอะแฉะ
เสียงเหมาะแหมะรำคราญเสียงฝนใหล
ฟ้าคำรามเสียงดังชังช้ำใจ
ไม่สดใสหมองหม่นทนฝนพรำ
..... พอว่าหนาวครางสั่นให้ขัดขืน
ไม่สดชื่นนอนขดทนหนานซ้ำ
ทั้งเป็นหวัดจามดังน้ำมูกฉ่ำ
ให้ระกำสามฤดูต้องสู้ทน
,,,,, ไม่ว่าร้อนฝนหนาวเจ้าบ่นชัด
ให้เคืองขัดกลัดกลุ้มทุกแห่งหน
ในที่สุดเสียงบ่นก็หมดลง
เมื่อคนบ่นต้องตายหายรำคราญ
19 พฤษภาคม 2552 23:10 น.
ลุงเอง
ต้องนั่งเขียนโครงงานการศึกษา
ให้รู้ค่าพอเพียงเพียรศึกษา
ทั้งหลักการเหตุผลที่ยกมา
มีคุณค่าสอนเด็กเคล็ดโครงงาน
ชื่อแผนงานการทำต้องเด่นชัด
ไม่ให้ขัดชื่อโครงการงานศึกษา
หลักการและเหตุผลที่ยกมา
วัตถุประสงค์นั้นหนาตรงกัน
อีกเป้าหมายการทำต้องมีหลัก
วิธีการเด่นชัดไม่กลับหัน
ระยะเวลาต้องกำหนดกัน
ไม่พลิกผันเกินงบเป็นจบกัน
ใครรับผิดชอบโครงการสำทับ
หน่วยงานรับผิดชอบไม่เหหัน
การประเมินผลงานประสานกัน
ผลประโยชน์ที่ได้นั้นดั่งจำนงค์
การวางแผนต้องมองอนาคต
ตัดสินใจทั้งหมดต้องไม่หลง
ปฏิบัติงานนั้นต้องมั่นคง
ทั้งทีมตรงสัจจะสามัคคี
กว่าจะเขียนตามเป้าเข้าตามหลัก
ฉันนั่งพักหลายครั้งพักตาหรี่
เพื่อต้องสอนนักเรียนโครงงานดี
รู้ใหมนี่ลุงแทนหัวแทบพัง
18 พฤษภาคม 2552 21:41 น.
ลุงเอง
... ก่อนเคยเป็นเด็กบ้านอยู่ใกล้ชิด
ได้สนิทเป็นมิตรจิตสุขสม
เล่นซ่อนหาหยอกล้อน่าภิรมณ์
พร้อมเพื่อนชิดสนิทมิตรกลมเกลียว
... เรียนด้วยกันยังแอบลอกการบ้าน
ครูเดินผ่านไม้เรียวเห็นแล้วเสียว
แอบกระซิกหัวร่อน่าหยิกเจียว
เผลอแผ็ลบเดียวต่างคนจบการเรียน
... จาก ม.ต้นจบ ม.ปลาย ย้ายสถาน
เข้ามหาวิทยาลัยใจเสียว
ไม่ได้พบพาใจให้เปล่าเปลี่ยว
เพียงอย่างเดียวสบตาแล้วยิ้มกัน
... อธิษฐานขอให้เหมือนเดิมเถิด
แม้จะเกิดแปรเปลี่ยนไม่เวียนกลับ
ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนอย่าเลือนลับ
เพียงสัมผัสด้วยใจสุขเกินพอ
13 พฤษภาคม 2552 20:20 น.
ลุงเอง
...มาเยือนแล้วแสงฟ้าที่แปลบปลาบ
อัสสุนีย์เปรี้ยงป้างกลางสายฝน
ทั้งพายุกรรโชกโหมแรงลม
นภาม่นเมฆครึ้มให้อึมครึม
...เสียงกบเขียดดีใจได้น้ำฝน
ทั่วสกลกร่นเสียงสั่นครึ้ม
ดาวและเดือนไม่เยือนหวนคนึง
เสียงตังตึงเป็นเพื่อนมาเยือนแทน
...หยาดพิรุณกระทบหลังคาบ้าน
กังสดารสรรเสียงให้สุขแสน
อากาศเย็นชื่นใจดั่งเมืองแมน
แต่ไร้แขนเกี่ยวคล้องให้หมองตรม
...ไร้เสียงกบเขียดร้องยามฝนตก
นิ่งสงบกลบร่างอย่าสุขสม
รอเวลาฝนซ่าออกเที่ยวชม
ด้วยภิรมณ์สมใจปราณี
...สายพิรุณเทมาสามห่าใหญ่
แล้วซ่าให้เวลาสายน้ำปรี่
ใหลสู่คลองหนองบึงสู่นที
มัจฉาที่รอน้ำสราญใจ
...แม่โพสพรอน้ำยามแรงฝน
สมกมลเพื่องอกรอข้าวใหม่
ส่วนชาวนาสมจินต์จิตสดใส
ครอบครัวใม่รำเค็ญเห็นฝนโปรย
...มองออกไปให้เห็นเส้นสายฟ้า
ยอดพฤกษาสว่างให้หวลโหย
เสียงคำรามสนั่นคล้ายโอดโอย
ลุงแทนโรยร่างลงตรงที่นอน
13 พฤษภาคม 2552 15:30 น.
ลุงเอง
สวัสดีพี่น้องพร้อมหลานรัก
คราตกอัยหายหน้านานเหลือแสน
login เก่าเข้าไม่ได้ให้ขุ่นเคืองแค้น
ขอใหม่แทนแสนยากไม่ชำนาญ
งานก็ยุ่งกลุ้มใจให้เศร้าหมอง
หวังเขียนกลอนอ้อนคำจำนรรหวาน
คอมก็พังกลับมาไม่ชื่นบาน
ใครสงสารลุงแทนให้ยกมือ
หน้าส่วนตัว
993
