26 สิงหาคม 2549 10:18 น.
ลียอง
กำแพง" หรือ "สะพาน"
แม้จะเป็นเพียงคำเปรียบเทียบ
แต่คนเราสามารถสร้างกันได้ในพริบตา
ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นแต่...สัมผัสได้
พยายามบอกตัวเองว่า ...
สร้าง "กำแพง" เพื่อปกป้องตัวเองจากศัตรู
สร้าง "สะพาน" เพื่อเชื่อมสัมพันธ์ให้มิตร
แต่....ในชีวิตจริง "มิตร" หรือ "ศัตรู"
ใช่ว่าจะมองแล้วรู้เลยซะที่ไหน
บ่อยไปที่ไม่สามารถแบ่งแยกได้
เรื่องที่ผิดพลาดปล่อยให้ศัตรูข้ามสะพานมา
ก็ต้องลบเลือนไปสักวัน
แต่เรื่องที่ลบเลือนได้ยากคือ
ความผิดพลาดที่ปล่อยให้มิตร...
...อยู่อีกฟากหนึ่งของกำแพง...
20 สิงหาคม 2549 02:58 น.
ลียอง
คนบางคนกับความรัก......
คนบางคนเอา 'ความรัก' เป็นเครื่องต่อรองการใช้ชีวิต หมดความรัก
ชีวิตก้อหมดความหมายทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ใช้ชีวิตมาได้ดิบดี ไม่มีปัญหาอะไร
พอเจอความรัก ก้อหน่วงเหนี่ยวมาเป็นสมบัติของตัวเอง
มอบชีวิตทั้งชีวิตให้ตกอยู่ในความดูแลของความรัก
และเมื่อวันหนึ่งที่เขาเดินจากไป ก้อกลับมองเห็นว่าเขาเอาความรักนั้นไปด้วย
เหมือนเขาเอาชีวิตเราไปด้วย แล้วร่างกายของเราจะอยู่อย่างไร
เมื่อโดนขโมยวิญญาณและชีวิตไป เธอคงลืมไปแล้วว่า
เธอได้สร้างความรักขึ้นมาด้วยตัวเธอเอง เขาไม่ได้เป็นคนเอาความรักมา
ความรักของเขาก้อคือของเขา ของเธอก้อคือของเธอ เมื่อของเขาหมด
แล้วเขาเดินกลับไป ทำไมของเธอต้องหมดไปพร้อมกับเขา
มันไม่ได้เริ่มขึ้นมาพร้อมกันด้วยซ้ำ
ไม่ได้สร้างขึ้นมาจากหัวใจเดียวกันสักหน่อย หัวใจหนึ่งหายไป
แต่เธอก้อยังหายใจอยู่ และความรักของเธอมันก้อยังอยู่กับหัวใจเธอ
ถ้าเธอใช้ 'ความรัก' เป็นข้ออ้าง
ทำไมเธอไม่ใช้ความรักที่อยู่ในใจเธอดูแลชีวิตเธอล่ะ
มันยังมีความหมายต่อใครอีกหลายคน
เลิกมองตัวเองว่าเป็นผู้ถูกดูแล แต่มองกลับไปว่า
เธอต้องมีชีวิตอยู่เพื่อดูแลอะไรบ้าง เธอจะรู้ว่าชีวิตเธอมีความหมายแค่ไหน
และไม่มีใครเอาความรักของเธอไปจากใจเธอได้
ถ้าเธอโยนความหมายของชีวิตให้ความรัก เธอก้อต้องรู้ด้วยว่า
ความรักแบบไหนที่จะทำให้ชีวิตเธอมีความหมาย
15 สิงหาคม 2549 17:02 น.
ลียอง
ฉันได้เรียนรู้ว่า......
๑', ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่เจ็บปวดยิ่งไปกว่าความเกลียดชั่งนั่นคือความเมินเฉย
๑', แม้ฉันจะต้องเจ็บปวดแต่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่อย่างเจ็บปวดเสมอไป
๑', ความเอื้ยอาทรนั้นสำคัญกว่าความเพรียบพร้อมสมบรูณ์เสียอีก
๑', การลืมสิ่งที่ผิดพลาดไปแล้วนั้นสำคัญพอกับการจดจำสิ่งที่ดีงามเอาไว้
๑', การคาดเดานั้นมักจะเลิดหรู กว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงเสมอ
๑', ฉันไม่อาจคาดหวังผู้อื่น ให้แก้ปัญหาของฉันได้
๑', เมื่อสิ่งเลวร้ายผ่านเข้ามาคุณจะปล่อยให้มันสร้างความขมขืนใจให้คุณ
หรือใช้มันเป็นพลังทำให้คุณเข้มแข้งขึ้นก็ได้
๑', ถึงเราจะเปลียนแปลงอดีตไม่ได้ แต่เราปล่อยให้มันผ่านไปได้
๑', หากต้องการคำตอบที่ดี ก็ควรถามคำถามที่ดีด้วย
๑', ระดับความมั่นใจในตัวเองของคนๆหนึ่ง จะเป็นตัวเองของระดับความสำเร็จของเขาด้วย
๑', อาจจะมีใครที่รักคุณอย่างจริงจังอยู่ก็ได้ เพียงแต่ไม่รู้จะแสดงออกให้คุณรู้ได้อย่างไร
๑', ในที่สุดแล้วผู้รับจะเป็นผู้แพ้ แล้วผู้ให้นั้นแหละคือผู้ชนะ
๑', การเรียนรู้ที่จะให้อภัยนั้น ต้องการการฝึกฝน
๑', คนเราไม่อาจเป็นวีรบุรุษได้ โดยไม่รู้จักลงมือทำ
๑', เคล็ดลับของการเจริญเติบโตอย่างสง่าผ่าเผยคืออย่าหมดความกระตือรือ ร้นที่จะพบพาผู้คนและสถานที่ใหม่
๑', การซื่อสัตย์ต่อสิ่งเล็กน้อย ไม่ใช้เรื่องเล็กน้อยเลย
๑', สิ่งดีๆนั้น มักจะเกิดขึ้นกับคนดีเสมอ
๑', การจากเพื่อนที่ใกล้ชิดที่สุดนั้น เป็นเรื่องยากมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก
๑', การเยียวยารักษามิตรภาพที่บอบช้ำนั้น ทำเมื่อไหรก็ไม่สาย
๑', สิ่งที่จะทำให้เสียเพื่อนได้ดีที่สุดคือ การให้เพื่อนยืมเงิน
๑', ชีวิตจะเติมเต็มไม่ได้ หากปราศจากเพื่อน
๑', การที่จะรู้ค่าอะไรสักอย่างนั้น ก็ต่อเมื่อคุณได้สูญเสียสิ่งนั้นไปแล้ว
........แล้วคุณล่ะ......ได้เรียนรู้อะไรที่ดีๆมาบ้าง??
10 สิงหาคม 2549 12:11 น.
ลียอง
๑', ผู้ชายมักจะตกหลุมรักคนที่เค้าหลงเสน่ห์ และผู้หญิงจะหลงเสน่ห์
คนที่เธอตกหลุมรัก...........
๑', มิตรภาพคือ ความรัก ลบด้วย เซ็กซ์ และบวกเอาเหตุผลเพิ่มเข้าไป
ส่วนรักคือ มิตรภาพบวกด้วยเซ็กซ์ และลบเอาเหตุผลออก.......
๑', การได้รักเป็นเรื่องขี้ผง การถูกรักเป็น "บางอย่าง" ทีเดียว
ส่วนการได้รักและการถูกรักเป็นทุกอย่าง (ว้าว)
๑', คุณอาจจะเป็นแค่ "คน ๆ หนึ่ง" ในโลกใบนี้
แต่คุณอาจจะเป็น "โลกทั้งใบ" ของคนคนหนึ่งก็ได้
๑', มิตรภาพมักจะจบลงด้วยความรัก แต่ความรักไม่มีวันจบลง
ด้วยมิตรภาพ
๑', คุณรู้ว่าคุณรักเค้าก็ต่อเมื่อคุณต้องการให้เค้ามีความสุข
แม้ว่าความสุขนั้นจะหมายความถึงการที่คุณไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมัน
๑', ความรักนั้น เห็นไม่ได้ด้วยตา แต่ด้วยใจ
๑', ความรักก็เหมือนซีเมนต์เปียก ๆ ยิ่งคุณอยู่นานเท่าไหร่ก็ยิ่งติดหนึบ
จากไปไม่ได้เท่านั้น และคุณจะไม่มีวันจากมาได้เลย
โดยที่ไม่ได้ทิ้งรองเท้าไว้ข้างหลัง
๑', จงอย่าแต่งงานกับคนที่คุณ "อยู่ด้วยได้"
จงแต่งงานกับคนที่คุณ "ขาดไม่ได้"
๑', อย่าวางใจใช้อดีตเป็นตัวสร้างอนาคต แต่จงใช้อนาคตเป็นตัวลบ
อดีตทิ้งไป
๑', รักจะเฉาตายถ้ายึดไว้แน่นเกินไป และรักจะโบยบินไปถ้ายึดไว้
หย่อนเกินไป
๑', ถ้าคุณรักใคร บอกเค้าซะ อย่ารีรออยู่เลย ไม่งั้นคุณจะเสียโอกาสนะ
๑', ใช้เวลาแค่เพียงชั่ววินาทีในการบอกว่า "ชั้นรักเธอ"
แต่ใช้เวลาตลอดชีวิตในการแสดงให้เห็นว่า รักมากเพียงไร
๑', ความรักก็เหมือนน้ำ เรามักจะเห็นมันเป็นของตาย
ต่อเมื่อ มันหมดไปแล้ว นั่นละ ... มันจะกลายเป็นสิ่งจำเป็น
๑', รักแท้ก็เหมือนกับปีศาจ ทุกคนพูดถึง แต่มีคนน้อยมากที่ได้เห็นว่า
เป็นอย่างไร
๑', หนทางที่จะรักสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ก็คือ การตระหนักสิ่งนั้น ๆ อาจจะสูญหายได้
๑', การแต่งงานที่สมบูรณ์แบบเริ่มขึ้น เมื่อต่างฝ่ายต่างคิดว่า
พวกเค้าได้รับสิ่งที่ดีเกินกว่าที่ตัวเองสมควรได้รับ
๑', วาจาที่กรุณาจะสร้างความเชื่อมั่น
จิตใจที่กรุณาจะสร้างความลึกซึ้งของจิตใจ
และการให้ที่กรุณาจะก่อให้เกิดรัก
๑', การที่ได้รักคือการเสี่ยงว่าจะไม่ได้รับความรักเป็นการตอบแทน
การตั้งความหวังคือการเสี่ยงกับความเจ็บปวด
การพยายามคือการเสี่ยงกับความล้มเหลว แต่ยังไงก็ต้องเสี่ยง
เพราะสิ่งที่อันตรายที่สุดในชีวิตก็คือ การไม่เสี่ยงอะไรเลย
๑', เวลารักใคร ... อย่าเสียใจในสิ่งที่คุณได้กระทำ
จงเสียใจในสิ่งที่คุณไม่ได้กระทำ
3 สิงหาคม 2549 15:20 น.
ลียอง
ในความเป็นไปของชีวิต คนหลายคนยอมที่จะอยู่เป็นโสด
เพียงเพื่อจะได้ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงในกรอบของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครมาทัดทานได้
เขาเหล่านั้นมักคิดว่า เมื่อความรักเริ่มต้น ชีวิตผจญภัยก็พังทลาย
เมื่อรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต โลกส่วนตัวของพวกเขาก็จะล่มสลาย
ความรักกลืนกินโลกใบเดิมของเราไปจริงหรือเปล่า?
ความใกล้ชิดจะทำให้เราสูญเสียจุดยืนที่แท้จริงอย่างนั้นใช่ไหม?
แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น...
คนเราทุกคนมีโลกกลม ๆ คนละใบ กว้างบ้าง เล็กบ้างตามความพอใจ
ในโลกกลม ๆ ใบนั้นเราต่างบรรจุวิถีชีวิต ความรัก ความคิด
ความเป็นตัวเองไว้อย่างเต็มเปี่ยม
และเมื่อความรักปรากฏตัว โลกกลม ๆ ของคนอีกคนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
แต่ใช่ว่าเราจะต้องกระโดดออกจากโลกของเราไปอยู่ในโลกของเขาเสียเมื่อไหร่
แล้วไม่มีความจำเป็นใดที่เขาจะต้องกระโดดออกจากโลกของเขามาอยู่ในโลกของเราด้วย
วิธีง่าย ๆ ที่จะทำให้คนสองคนมีโลกใบเดียวกัน
โดยไม่ละทิ้งโลกส่วนตัวใบเดิมก็คือ
"การยูเนี่ยน" (UNION) โลกสองใบเข้าไว้ด้วยกัน
มันเป็นวิธีง่าย ๆ ตามหลักคณิตศาสตร์ที่เราเคยเรียนรู้กัน
เมื่อวงกลมสองวงคล้องเกี่ยวกันไว้
ส่วนที่อยู่ในเนื้อที่ของกันและกันนั้น
เราเรียกว่า"อินเตอร์เซ็คชั่น" (INTERSECTION)
ซึ่งข้อดีของมันก็คือ ช่วยให้วงกลมสองวงที่ไม่คุ้นเคยกันมาก่อน
ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ได้แชร์ชีวิตร่วมกัน และมีโลกใบเดียวกัน
ในขณะที่ส่วนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ถูกอินเตอร์เซคชั่นนั้น
ก็ยังมีชีวิตของมันต่อไป
และมันก็ยังเป็นโลกใบเดิมที่บรรจุความเป็นตัวของตัวเองไว้อย่างครบถ้วน
เหมือนความรัก....
โลกที่คนสองคนเกี่ยวคล้องกันไว้นั่นแหละ
คือโลกที่ความรักสร้างขึ้น คือโลกที่คนสองคนจะโอบกอดกันได้ทุกเวลา
และแชร์ทุกอย่างร่วมกัน
ตั้งแต่กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ฟังเพลงด้วยกัน
ห่มผ้าผืนเดียวกัน..
มันเป็นโลกที่แสนอบอุ่นสำหรับคนเหงา
แต่ถ้ารู้สึกว่า อยากกลับไปเยี่ยมเยือนโลกใบเดิมของตัวเองสักหน่อย
ก็แค่กระโดดออกจากส่วนที่อินเตอร์เซคชั่นไว้
ห่างออกมาสักหนึ่งก้าว...วิถีชีวิตอิสระของนักผจญภัยก็จะเดินหน้า
ในขณะที่โลกสองใบก็ไม่ได้แยกจากกันไปไหน
เพราะมันเกี่ยวคล้องกันไว้อย่างแน่นหนา
เพราะฉะนั้น ฉันจึงเชื่อว่าความรักกลืนกินโลกของใครไม่ได้หรอก
นอกเสียจากว่าคนสองคนเต็มใจที่จะเคลื่อนวงกลมเข้าใกล้กันเอง
จนซ้อนกันมากขึ้น ๆ และกลายเป็นวงกลมเดียวกันในที่สุด
แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกถึงวงกลมของปู่กับย่า, ตากับยาย.
แล้วก็พ่อกับแม่ของฉัน
ที่ใช้ชีวิตในวงกลมเดียวกันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าความรักจะลดน้อย
ลงไปได้เลย........
หน้าส่วนตัว
934
