++ อยากกลับบ้าน ++

ลิลิต

   ตะวันลับขับเคลื่อนเลื่อนลอยต่ำ
เมื่อเย็นย่ำค่ำลงคงเงียบเหงา
ต้องพลัดพรากจากถิ่นแผ่นดินเนาว์
ทิ้งรักเก่าบ้านเกิดกำเนิดกาล

อยู่ในเมืองวุ่นวายหลายชีวิต
พรหมลิขิตขีดฆ่าน่าสงสาร                                                   
เสมือนหมดเชื้อไฟใจร้าวราน
ต้องหนีพล่านหลีกพ้นฉันคนเลว

มองท้องฟ้าไร้ดาวเศร้าหมองหม่น
คล้ายกับคนถูกทิ้งดำดิ่งเหว
อกร้อนรุ่มร้าวใจดั่งไฟเปลว
เพราะแหลกเหลวผิดหลง...ถูกลงทัณฑ์

ครอบครัวต้องแตกแยกสาแหรกขาด
เหมือนไร้ญาติขาดมิตรช่วยคิดฝัน
คนประณามหยามเหยียดรังเกียจกัน                           
คิดถึงมันขึ้นมาน้ำตาคลอ

เฝ้าปลอบใจตัวเองวังเวงนัก
มีคนรักและเข้าใจ บ้างไหมหนอ
หรือมีแต่แค่หวังมานั่งรอ
แบมือขอทรัพย์สิน แล้วบินไกล 

พอดูใบดูราก ยังอยากชนะ
ไม่คิดจะยอมแพ้เลิกแถไถ
ตั้งสี่หมื่นกว่าล้าน มันบานตะไท
คิดเมื่อไหร่ ใจยังฮึด ตะพึดตะพือ

จึงขอดิ้นปลิ้นเปลือกเฮือกสุดท้าย
เห็นคนตายกลับดีใจ ทำไมหรือ                       
วานสามเกลอพูดเพ้อพร่ำให้ร่ำลือ                     
ช่วยแย่งยื้อ จนย่อยยับ..... อยากกลับบ้าน

................................................