2 มิถุนายน 2550 12:19 น.
ลิขิตใจ
บทกลอนไทย
แสงดาวยามราตรีนั้นเจิดจ้า
ดูสดใสงามงตาพาให้สม
เปรียบกับรักก็เป็นรักที่รื่นรมณ์
ดั่งมิเคยระทมสายลมเบา
เพียงคิดถึงใจหนึ่งก็พึงจิต
พาให้คิดถึงดารา โอ น้องเจ้า
แม้วันใดที่เป็นวันของสองเรา
สายลมเบา ดวงดาราพาชื่นชู
ไม่มีใครเหมาะกับเจ้าเท่าตัวพี่
คำพูดนี้ไม่ได้เห็นแก่ตัวข้า
เจ้าคิดดูว่าตัวเจ้าเป็นดารา
หากหมายตาสุริยาคงร้อนตัว
แสงเจ้าน้อยริบหรี่มีที่ไหน
ที่จะไปเลือกสุริยามาเป็นคู่
เจ้าลองคิดใคร่ครวญนะโฉมตรู
ว่าใครกันควรคู่อยู่กับเธอ
26 พฤษภาคม 2550 15:41 น.
ลิขิตใจ
นี่หรือความรักยากนักหยั่งถึง
แม้นใครดื้อดึงบอกเห็นรากมัน
ฉันไม่เคยเห็นไม่เคยสัมผัส
จวบจนวันที่ฉันนี้พบเธอ
เธอคือดวงดาวพร่าพราวท้องฟ้า
ให้ชีวิตอับค่าดูดีสวยงาม
ให้ใจได้เห็นวันนี้วันวาน
เป็นวันแสนหวานดูดีลงตัว
เพียงเธอเข้าใจว่ารักเพียงใด
ยามเธออยู่ใกล้นั้นแสนทุกข์ทน
ต้องยอมอดกลั้นสะกดอารมณ์
อยากเข้าปลอบประโลมยามเราได้เคียง
แล้วเธอนั้นเล่าเหมือนกันบ้างไหม
แล้วก็ดวงใจของเธอล่ะหนา
เหมือนฉันหรือเปล่าเมื่อจ้องดวงตา
บอกฉันซิว่าเธอคิดเหมือนกัน
หากว่าเป็นจริงเหมือนดังใจฝัน
อยากเอ่ยรำพันทุกวันทุกคืน
อยากเอ่ยกับเธออย่างนี้ไม่เบื่อ
ถึงเอ่ยพร่ำเพรื่อก็เพราะเธอคนเดียว
26 พฤษภาคม 2550 13:18 น.
ลิขิตใจ
ฉันรู้ที่เราอยู่กันมาเธอไม่เคยรัก
แต่ฉันก็หักใจไม่เคยได้
ฉันรู้เพียงเมื่อก่อนฉันรักเธอเพียงไร
วันนี้ใจฉันก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันแค่อยากได้ยินเธอบอกรัก
อยากฟังนักแค่คำหนึ่งคำนั้น
อยู่กันมาไม่เคยให้กำลังใจกัน
แค่อยากฟังแค่คำนั้น
คำว่า...ฉัน....รัก.....เธอ......
25 พฤษภาคม 2550 17:59 น.
ลิขิตใจ
เมื่อใจเราสองดวง
ได้ควงคู่ท่องราตรี
ความสุขในครั้งนี้
ไม่มีสิ่งใดมาพราก
ครั้นเมื่อยามเราห่าง
ความบาดหมางอย่าตามมา
อย่าให้ความช้ำอุรา
นั้นได้มากัดกินใจ
ยามเมื่อเรามาพบ
ให้ประสบดั่งใจหมาย
อย่าใด้มีความวุ่นวาย
ให้มันหายในราตรี
ถึงแม้ใจเรารักกัน
ไม่อาจกั้นแม้ศักดิ์ศรี
แต่ใจเรายังมี
ศิลธรรม คอยค้ำชู
เราไม่เคยทำผิด
แม้ว่าจิตนั้นคอยสั่ง
ให้ใจนั้นทำตาม
ความต้องการของตัวเอง
24 พฤษภาคม 2550 13:12 น.
ลิขิตใจ
ความเอ๋ยความรัก
ยากนักหยั่งถึง
ถ้อยคำรำพึง
รำพันถึงเธอ
.........................
เมื่อใจโหยหา
แก้วตาอยู่ไหน
ยากเกินตัดใจ
พาให้ตรอมตรม
........................
รักเธอเท่าไหร่
หัวใจดวงนี้
เทียบเท่าชีวี
มิมีเปรียบปาน
.......................
เพียงคำหนึ่งคำ
มิอาจบาดหมาง
ตรงที่ใจกลาง
มีเพียงแต่เธอ