การเดินทางยังไม่สิ้นสุด (The Endless Journey)

ลำน้ำน่าน

ฤดูกาลครั้งหนึ่งจึงกลับมา
เคลื่อนชะตาอีกครั้งในรังหนาว
กลางแสงจนหม่นหมองของเรือนดาว
มาฝากข่าวรำไรในสำนึก

ข่าวโพ้นฟ้าอีกฝั่งรั้งใส่ย่าม
เมื่อโมงยามหอบหิ้วพริ้วลมดึก
เร่ลมหนาวพราวฟ้ามารำลึก
ปลุกสำนึกอีกครั้งเมื่อยังเยาว์

สุดยอดภูอยู่เดี่ยวเกลียวหมอกขาว
ลมกรูกราวรับลมจมความเหงา
เสียงสะอื้นครืนแว่วมาแผ่วเบา
ท่ามทึมเทาท้องฟ้าดาราลับ

ใบหูกวางไหวหวิวพริ้วแก่อ่อน
วิถีจรก้องมาคราเดือนดับ
ใบไม้เหลืองพลีกายแล้วหายวับ
ยอดระยับ..ผลิใหม่ในรุ่งวัน

หน้าต่างเก่าแง้มน้อยค่อยเอียงเห็น
ความลำเค็ญหน่วงล้อพอเคลื่อนฝัน
รอเปิดวับรับแสงแห่งตะวัน
จากยอดภูชูชันมาส่องทาง

อีกหนึ่งวันวังวนยังหมุนโลก
ดวงดอกโศกแย้มน้อยทุกรอยถาง
เพลงใบไม้หล่นหายรายริมทาง
กี่ใบร้างร่วงพรูสู่ใจเรา

เคยปีนป่ายไม้ใหญ่ใบเขียวปรก
เด็ดรังนกโยนวางอย่างโง่เขลา
ตัวเด็กแดงนกน้อยค่อยซุกเงา
นานแดดเผาดับวางกลางวังเวง

ก้าวเดินมาตามแรงแห่งชีวิต
พรหมลิขิตขีดวางอย่างคร่ำเคร่ง
ล้านทำนองสร้อยเศร้าร้าวบรรเลง
ขับบทเพลงเคว้งไปไร้สิ้นสุด

เป็นครรลองสายน้ำตามเกรียวคลื่น
ยามต้นคืนเป็นไต้ไฟให้โชนจุด
เปลี่ยนอรุณหมุนนามตามพระพุทธ
เป็นมนุษย์เวียนว่ายทุกข์สายธาร

ความทรงจำแสนนานผ่านทายทัก
ในความรักเพลงร้อยค่อยขับขาน
เพลงดอกไม้โรยร่วงลงห้วงธาร
เพลงฤดูทางกาลยังยลยิน

ตราบระฆังเหง่งหง่างกลางสงัด
วิหคพลัดหลงอยู่พรูผกผิน
สดับค่าโลกหมุนจนคุ้นชิน
หาได้สิ้นหนทางให้ย่างเดิน

-----------------------------------------------
ในทุกๆ ฤดูกาล เราอดไม่ได้ที่จะรำลึกถึงบางสิ่งบางอย่าง
ที่เป็นความทรงจำนิรันดร์ ลมหนาวชวนให้นึกถึงทางเดินที่ล่วงผ่าน
เราเจอความรานร้าว และความรื่นรมย์ร้อยแปด ประดับประดาเส้นทาง
หากจะถามถึงจุดหมายแห่งชีวิต...หลายอย่างยังเลือนลาง
แต่ในทุกๆ ขณะที่เรามีชีวิต..เรายังคงเดินทางต่อไปตามครรลอง
เพราะชีวิตนี้ยังไม่สิ้นสุดฉันใด การเดินทางก็ยังไม่สิ้นสุดฉันนั้น

แด่ทุกดวงใจที่รวงแรงแห่งการเดินทางของชีวิตกำลังมอดไหม้
แด่ใจดวงหนึ่งซึ่งเป็นที่รัก ผู้ซึ่งซึ้งซาบในธรรมชาติงามเงียบ 
มาซิ!!.... เดินไปด้วยกัน....เพื่อความฝันนิรันดร

ลำน้ำน่าน.....เทพบุตรแห่งฤดูกาล