เสรีภาพในสายฝน (Freedom in the Rain)

ลำน้ำน่าน

เม็ดฝน-หล่นรอแล้วพ่อจ๋า
อย่าช้าชาวนาจะหว่านไถ
ดินหอมกลิ่นฝนปนกลิ่นไอ
อบใจอบฝัน ณ วันนี้

เพลงกบ-อังกะลุงคืนลุ่มนา
ฝนฟ้าครืนครืนคืนวิถี
คืนเสียงคืนซึ้งบึงดนตรี
คืนพี่คืนน้องมาพร้อมพรัก

ผักบุ้ง-คุ้งน้ำยามฝนแรก
โตแตกยอดนวลร่วนฝนหนัก
ผลิซ้อนอ่อนซ้ำลำนำรัก
มิพักผ่อนช้าเพลาเช้า

ตำลึง-อวบงามตามรั้วนั่น
สวรรค์ผักนาคราฝนหนาว
ตากฝนฉ่ำชื่นทุกคืนคราว
ผักร้าวร่ำไห้ไม่ได้ยิน

สายบัว-บานรับกับสายน้ำ
ย่ำยามเช้าใหม่นกไพรผิน
สายธารความหลังยังไหลริน
ฟางดินรอยหวังยังประทับ

ดุเหว่า-แว่วหวานกังวานขึ้น
ฝนครืนเย็นฉ่ำใต้รังหลับ
ครวญเสียงกล่อมคนฝนดิ่งรับ
หนักนับเท่าไรไม่เกรงกลัว

นอนฟัง-เสียงฝนหล่นกระทบ
นิ่งสงบฝนมาฟ้าสลัว
ใจก้าวออกไปใต้ฝนรัว
ตื่นทั่วเม็ดฝนหล่นบนใจ

ฝนแรก-แทรกผ่านวิญญาณลูก
เพาะปลูกพ่อจ๋าช้าอยู่ไหน
กระเซ็นมินานฝนผ่านไป
ฝากไว้ดินอุดมบ่มละออง

ตองตึง-เขียวอวดรวดรัดแล้ว
ไก่แก้วขันใสไม่หม่นหมอง
ฝนฉ่ำธรรมชาติวาดครรลอง
น้ำนองบรรเลงเพลงเยียวยา

หอมดิน-เคล้ากลิ่นเสรีภาพ
อิ่มอาบชาติชนต่างค้นหา
พรฝนโอยแทนแร้นแค้นลา
สมานค่าศักดิ์สิทธิ์ชีวิตล้วน!


---------------------------------
เสียงฟ้าร้องครืนๆ อยู่ข้างนอก 
บรรยากาศเย็นๆ ย่ำรุ่งเมื่อตื่นขึ้นมาเช่นทุกวัน
เปิดวิทยุทรานซิสเตอร์ฟังเพลงลูกทุ่ง ฝนพรำๆ 
ที่บรรเลงได้กลมกลืนกับสายฝนพรมพรำวันนี้ 
สายฝนสายฟ้าหนักหน่วงราวฟ้าพิโรธ 
แต่กระนั่นหัวใจก็ถูกปลุกตื่นชื่นไหว
สายฝนฉ่ำใจในวันธรรมดาเหมือนทุกๆ วัน 
แต่ให้รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างพิเศษ
ที่มาพร้อมกับสายฝนเสมอมา... 

วัฒน์ วรรลยางกูร นักเขียในดวงใจนิยามฝนไว้ว่า
**เวลาฝนตกพ่อค้าแม่ขายมักจะไม่ค่อยพอใจ 
แต่เกษตรและชาวชนบทกลับดีใจและเริงร่า**
สายฝนให้หญ้าเขียวขจี ผักบุ้งในคลองทอดยอด
และสายบัวในสระได้เบ่งบานอย่างไม่เคย 
สายฝนให้ใบตำลึงริมรั้วอวบงามทอดยอด
อีกเห็ดฟางในลอมฟางจะได้แตกหน่อต่อดอก
มะเขือพวงได้ออกตุ่มเต้าเขียวเล็กๆ  
และเป็นสัญญาณให้ชาวนาได้เริ่มงานแผ่นดิน

อีกยอดกระถินริมรั้วได้แต่งยอดสวยอวดงาม
ให้สาวบ้านนาเก็บไปจิ้มน้ำพริก 
สายฝนทำให้ชาวนาตื่นเต้น ที่จะได้ทำนา
สายฝนโปรยทำให้ผืนแผ่นดินชุ่มฉ่ำ 
หอมดินเคล้ากลิ่นไอฝนทำให้วิญญาณบรรเจิด  
ปลากระดี่จะได้ดิ้นไปมาตรงคันนาเมื่อน้ำเจิ่งนอง

**สายฝนมีประโยชน์ตรงที่เวลาร้องไห้ 
จะไม่ทำให้ใครเห็นน้ำตาของเรา**  
เสียงฝนหล่นเป็นดนตรีธรรมชาติที่กลบกลืน
เวลาที่เราร่ำร้าวตะโกน ไม่ต้องกลัวใครได้ยิน
ทั้งหมดที่ว่านี้เป็น **เสรีภาพในสายฝน**
เสรีภาพที่ทุกสรรพชีวิตนั้นมีเสรีที่จะ **งอกงาม**
มีสิทธิ์เสรีที่จะ **เติบงาม** หาใช่ **ทำลาย**

ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์
วันอังคารที่ ๑๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๒