ลำนำแห่งกระทงสยาม

ลำน้ำน่าน

ใบตองอ่อนเจียดวางอย่างปราณีต
บรรจงกรีดกลีบดอกออกเป็นแผ่น
หยวกน้ำว้าจัดวางตามขวางแกน
บัวกลีบแน่นพับติดจิตอ่อนตาม

สุดเวิ้งน้ำเวิ้งฟ้าประดาดับ
สะท้อนจับภาพเก่าเงาสยาม
เปลวเทียนทองรองเรืองเมืองโอฬาร
เหล่าเทวาแดนวิมานประทานพร

พรุดอกไฟสว่างวาบขนาบน้ำ
แตกดอกตามลำแสงราวแผลงศร
วัฒนธรรมฟูเฟื่องเมืองอมร
ทั้งเพลงกลอนสาวหนุ่มกลุ่มเด็กมี

มาลัยร้อยกระทงลงตามแบบ
พุทธธรรมฝังแนบแถบเทียนสี
ธูปหอมหวนชวนดมชมวารี
ลอยเป็นพลีบูชาคงคาชล

อธิษฐานผ่านหน้าเทวาน้ำ
ความดีงามทั่วแหล่งทุกแห่งหน
นำศรัทธาข้าลอยไปในวังวน
ให้ดิ่งท้นซึมหายเคล้าสายธาร

เหล่ามาลีนี้เยี่ยงเคียงดวงใจ
หว่านโปรยไปไหลล่องทั้งคลองสาน
อภัยเถิดขอขมาต่อหน้าธาร
เศร้าซมซานให้ลับกับเวิ้งชล

เหลือความดีศรีศักดิ์จักคงไว้
หนุนนำใจให้สุขทุกแห่งหน
ก้มหน้าน้อมแนบอิงตลิ่งชล
ศรัทธาท้นอาบแสงแห่งจันทร์เพ็ญ

กระทงทองลอยนิ่งสิ่งงามงด
ยิ่งสวยสดแสงเงาเรามองเห็น
เด่นอยู่นานบานฉ่ำจากย่ำเย็น
จนเดือนเพ็ญสิ้นแสงแห่งนภา