17 มีนาคม 2546 14:19 น.

อันเป็นสายน้ำและธารป่า

ลำน้ำน่าน

เรื่อยเรื่อยไหลริน.... 
โขดหินเขินเขา.... 
หมู่บ้านธารป่าทุ่งนาเก่า 
หมู่เราซาบซ่านผ่านใจ 

ไหลมาไหลมาสู่... 
ฟองฟ่องฟูกระเซ็นใส 
ไหลมาไหลมา...จากใจ 
จากพฤกษ์ไพรปวงป่ามาสู่ดิน 

ชุ่มเย็น..ชุ่มเย็น...ลำน้ำ 
ชุ่มฉ่ำ..ชุ่มฉ่ำ....ทำมาหากิน 
เสกสรร (ค์) พืชพรรณ..กระแสสินธุ์ 
ชีวีรินไหลได้...เพราะสายธาร..... 

เพลงขลุ่ยแผ่วแว่วมา... 
เล่าขานเรื่องป่าและลำน้ำ 
ดอกลั่นทมที่บานอยู่ชูช่องาม 
ให้ซาบซ่านกับไมตรีมิวางวาย... 				
5 มีนาคม 2546 15:43 น.

เริ่มรุ่ง..ร่อนรำ...

ลำน้ำน่าน

อรุณรุ่งแดดเหลือง....เมืองดอกไม้
แฝงฝังกายแสวง....แหล่งน้ำหวาน
จากค่อนรุ่งจนแสงจ้า...กว่าทุกยาม
ยิ่งงดงามหวานไหว...มิวายวาง

ดอกไม้หวานบานรับ...กับวันใหม่
มอบดวงใจคอยเจ้า...มาสอดสาน
หอมเกสรละอองรัก...ทุกวันวาน
เจ้านำพาความงาม..ไปหว่านวัน

คือมิตรแท้งดงาม....ยามฟ้าเบิก
ประดับโลกดอกไม้ป่า..พนาสวรรค์
มวลดอกไม้หนาวน้ำค้าง...ราตรีกาล
รอเจ้านั้นมาจุมพิต...ปลุกนิทรา

บินบินเล่นล้อลม....พรมป่าพฤกษ์
จวบจนดึกดื่นร่ำ...ยังฝันหา
ผีเสื้อน้อยหลับฝัน..จันทร์ดารา
วันใหม่มาบินฟ่อน...คอยร่อนรำ

ปีกบางไกวไหวหวาน...ลานดอกไม้
แสงรำไรเริ่มรุ่ง...บนป่าฝัน
ผีเสื้อน้อยหว่านรัก...ทุกวันวาน
เจ้าจากพลันดอกไม้ร่วง...ปวงป่าตรม				
5 มีนาคม 2546 14:17 น.

ดึกดื่นนั้น...ดาราฝันยังพริ้งพราย

ลำน้ำน่าน

ก่อนดวงตาเหนื่อยล้า..จะพร่าลง 
ขอสายลมแต้มสีคราม...ฟากฟ้าฝัน 
กรุ่นกลิ่นรักกลิ่นดาว...หนาวคืนวัน 
ปีกความหวังฝันบนฟ้า...พร่าพราว 

ค่ำคืนดึกดื่นค่ำ..รำพันหา 
ใยดวงตามองไม่เห็น...ความหวัง 
กี่ความฝันทิ้งไว้...ร่วงรายทาง 
ดารารางเคยเต็มฟ้า....ลับลาไป 

แหงนมองฟ้าไม่เห็นดาว..พร่าวพร่าง 
วิญญาณฝันริบหรี่บินหนีหาย 
เหลือความหวังยังสถิตเป็นเพื่อนตาย 
ยามหนาวคลายใครเคียงกายหว่านดาว 

ราตรีกาลมาเยือนเตือนให้หลับ 
แม้นล่วงลับคืนฝันอันเหน็บหนาว 
ในห้วงลึกยังศรัทธา....อยู่คู่ดาว 
ฟากฟ้าหนาวปรารถนาบินฝ่าไป 

เพียงแต้มฝันอันสกาวคราวฟ้าหม่น 
เพียงปลุกคนปลุกชีวิตปลุกความฝัน 
เพียงเป็นแสงแห่งอรุณ...ทิวาวัน 
เพียงดาราแต้มฟ้าฝันให้มวลชน.....				
5 มีนาคม 2546 14:11 น.

เพราะเดือนดับ...ดาวจึงเด่น

ลำน้ำน่าน

ดึกดื่นแรมเดือนดาวนี้หนาวนัก 
กลิ่นดอกรักลอยล่องมาหลังฟ้าฝน 
เพลงราตรีคืนนี้เหงา..ร้าวกมล 
หอมลั่นทมกลิ่นรักล่อง..กล่อมนภา 

ยามแสงดาวแห่งศรัทธาส่องลาโลก 
เห็นดอกโศกผลิบานกลางฟากฟ้า 
จนแสงเดือนแสงดาวดับลับจันทรา 
เห็นดวงตาเอ่อนองน้ำยามราญรอน 

ฤดูกาลผ่านผันนั้นยังกรุ่น 
อรุณรุ่งทิวาวันยังหวานหอม 
สุดฟากฟ้าดวงจันทรานั้นอ้อนวอน 
ขอบทกลอนกล่อมราตรีที่วังเวง 

ได้โปรดรู้ไว้แม้นว่าบนฟ้าฝัน 
ดวงตะวันดวงดาราจันทราหอม 
อยู่ด้วยกันทุกกาลเก่าแต่เนาว์นอน 
ยังร้าวรอน ไม่อาจอยู่.. ชมคู่กัน....				
4 มีนาคม 2546 13:32 น.

อันเป็นลำนำสายน้ำและธารป่า

ลำน้ำน่าน

เรื่อยเรื่อยไหลริน.... 
โขดหินเขินเขา.... 
หมู่บ้านธารป่าทุ่งนาเก่า 
หมู่เราซาบซ่านผ่านใจ 

ไหลมาไหลมาสู่... 
ฟองฟ่องฟูกระเซ็นใส 
ไหลมาไหลมา...จากใจ 
จากพฤกษ์ไพรปวงป่ามาสู่ดิน 

ชุ่มเย็น..ชุ่มเย็น...ลำน้ำ 
ชุ่มฉ่ำ..ชุ่มฉ่ำ....ทำมาหากิน 
เสกสรร (ค์) พืชพรรณ..กระแสสินธุ์ 
ชีวีรินไหลได้...เพราะสายธาร..... 

เพลงขลุ่ยแผ่วแว่วมา... 
เล่าขานเรื่องป่าและลำน้ำ 
ดอกลั่นทมที่บานอยู่ชูช่องาม 
ให้ซาบซ่านกับไมตรีมิวางวาย...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลำน้ำน่าน
Lovings  ลำน้ำน่าน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลำน้ำน่าน
Lovings  ลำน้ำน่าน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลำน้ำน่าน
Lovings  ลำน้ำน่าน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงลำน้ำน่าน