หน้าส่วนตัว
ดั่งตะวันสาดแสงทองต้องขอบฟ้า
ดุจธาราไหลหว่างกลางขุนเขา
ราวเมฆน้อยลอยล่องฟ่องฟูเบา
เหมือนกับเถาวัลย์รัดมัดไม่คลาย
ก่อความหวังให้พลังสร้างชีวิต
หล่อเลี้ยงจิตหวานทุกหยาดมิขาดสาย
บางคราให้ไขว่คว้าว้าวุ่นวาย
บ้างผูกกายพันฤทัยให้ทุกข์ทน
รักหนอรัก.....
ดังกับดักซ่อนซุกทุกแห่งหน
ผูกสมัครรักไว้กลางใจตน
สุขเหลือล้นทนจนตายคล้ายๆกัน
ความเอยความรักแสนหวาน
ขอพบพานสักคราแม้ว่าฝัน
ตรึงตราจรดลึกนานนับวัน
นิจนิรันดร์เธออยู่คู่เคียง
258
