5 กรกฎาคม 2552 10:21 น.
ละไมฝน
- ๑ -
เย็นวันอาทิตย์
ส่งอี-เมล์ถึงเนื้ออุ่นละมุนขวัญ
ออนไลน์ผ่านเว็บนี้ทุกวี่วัน
จำเรียงฝันร้อยคำหวานรำพึง
ไปรษณีย์จ๋า...อย่าเพิ่งไปหลาย
มีจดหมายฝากให้ใครคนหนึ่ง
อยู่แดนไกลหัวใจครวญคำนึง
ครุ่นคิดถึงน้องน้อยคอยต่อกลอน
จดหมายนี้มีความนัยแต่ไม่ลับ
ไปรษณีย์ครับรับไปส่งให้ก่อน
อย่าเพิ่งด่วนลาลับกลับบ้านนอน
มีบทกลอนกล่อมฝันถึงขวัญน้อง
ฝันดีนะ...คืนดาวพร่างพราวฟ้า
ดวงจันทรายิ้มแย้มจนแก้มป่อง
ทอแสงหวานจูบฝันอันเรืองรอง
ปลอบนวลน้องชื่นใจในคืนจันทร์
ขอจันทร์หวานหว่านแสงฝันถึงวันพรุ่ง
ในวันรุ่งปรุงมายาช่วยพาฝัน
ซาบซึ้งซับบทกวีวลีจันทร์
แล้วเสกฝันหวานสนิทฝากมิตรน้อย
ยามหลับพริ้มอิ่มแก้มก็แย้มหวาน
แม้รัตติกาลคลี่ม่านเหงาแสนเศร้าสร้อย
แสงแห่งจันทร์แจ่มกระจ่างจงพร่างพร้อย
สว่างร้อยพันคืนพราวรื่นรมย์
จงอบอวลไออุ่นละมุนฝัน
และสร้างสรรค์โลกใสให้สวยสม
ปลูกดอกรักรดน้ำฉ่ำอารมณ์
แล้วจึงบ่มเพาะฝันกับขวัญตา
..................................
นายฝันละไม
4 กรกฎาคม 2552 15:57 น.
ละไมฝน
เมฆขาวพราวฟ่องท้องฟ้า
แดดล้าโรยแสงแรงร้อน
อ้าวอบรบเร้าลมจร
รำร่อนเมฆต้องลมพาน
เรื่อยไหลกล่นเกลื่อนเลื่อนลิ่ว
ผ่านทิวเทือกภูผาม่าน
เปลี่ยนรูปแปรร่างรางลาน
จวบจนสิ้นกาลฤดูวสันต์
เมฆชุ่มอุ้มน้ำฉ่ำฝน
ดำหม่นมองหลากฉากชั้น
ชรอุ่มคลุมเคลื่อนเลือนพลัน
ลมรันเมฆวายกระจายจาง
ก่อเค้าทะมึนขึ้นใหม่
ไกลใกล้ไหลเลื่อนเคลื่อนคว้าง
กลมกลืนครืนครึ้มคัตนางค์
รางชางชุ่มฉ่ำล้ำลึก
วาบประกายแสงฟ้าพาดผ่าน
กรีดเสียงกังวานก้องกึก
เพรียกเสียงเมฆารำลึก
ระทึกเร้าใจในอารมณ์
เมฆชะอุ่มอุ้มน้ำฉ่ำฝน
โปรยปรนปลุกโลกรื่นร่ม
ดินหอมกรุ่นหยาดฝนพรม
รื่นรมย์ ฝนพรำ ฉ่ำเย็น...
............................
ละไมฝน...
2 กรกฎาคม 2552 06:45 น.
ละไมฝน
เธอคืออรุณรุ่งของพรุ่งนี้
เธอคือบทกวีที่สร้างสรรค์
เธอคือแสงสว่างแห่งตะวัน
เธอคือความฝันแห่งวัยเยาว์
อิสระดังนกน้อยบินลัดฟ้า
กระพือปีกแกร่งกล้าท้าฝนหนาว
ฝันจุมพิตแก้มจันทร์พันดาว
แม้นเส้นทางทอดยาวบินไป
ดวงตาจำจดบทกวีชีวิต
มาแบ่งปันมวลมิตรน้อยใหญ่
เก็บกำประสบการณ์อำไพ
เก็บเกี่ยวดวงใจแห่งดวงดาว
ปวงดาวนับล้านราวหว่านโปรย
วิบวับโดยตะวันสาดส่องหาว
เปล่งประกายระยิบพริบพราว
เพื่อบอกเล่าเรื่องราวจักรวาล
ยิ่งใหญ่...ไร้ขอบเขตกว่ากว้าง
เวิ้งว้างกว้างไกลแผ่ไพศาล
หมายมุ่งสู่แกนหลักแห่งจักรวาล
ค้นหาฝันอลังการแห่งวัยเยาว์.
ละไมฝน
1 กรกฎาคม 2552 06:44 น.
ละไมฝน
รัตติกาลบันดาลฝันวิเศษยิ่ง
เงียบลมนิ่งดิ่งดึกพิสุทธิ์ฝัน
เย็นน้ำฟ้าพร่างพรมพฤกษ์ไพรพรรณ
เจื้อยเจื้อยแจ้วไก่ขันปลุกวนา
ดาริกาแสงเย็นเย้ยวันพรุ่ง
รอแสงสางรางรุ่งรองเรืองหล้า
หยาดน้ำค้างพร่างพรำจักร่ำลา
มวลมาลย์ไม้ใบหญ้าระบัดใบ
แสงอรุณซับน้ำค้างที่ข้างแก้ม
ดวงแดดแต้มสีสันแห่งวันใหม่
สกุณาขับขานกังวานไพร
แล้วเพลงฝัน"ผู้มาไกล" ก็เริ่มต้น....
เก็บผักหักฟืนมาหุงข้าว
ข้าวขาวหอมฝันผู้ดั้นด้น
มาจากเมืองแห่งอารยชน
ด้วยเหตุผลสุ่มเสาะแสวงหา
แสวงหาขุมพลังแห่งความคิด
เอื้อปลุกปลอบดวงจิตอันอ่อนล้า
พำนักใต้เพิงไม้ไพหญ้าคา
กลางวนาไกลล้ำจำพราก
โอ้...หญิงสาวชาวป่าช่างน่ารัก
เธอเก็บผัก หน่อไม้ หวายมาฝาก
อดหิวก็อิ่มหนำในยามยาก
ลืมฝันร้ายหลายหลากภาคนาคร
เริ่มงานฝันถางไร่แล้วไถหว่าน
เมล็ดพันธุ์จินตนาการดาลอักษร
หมั่นรดน้ำพรวนดินด้วยอาทร
แม้นหวานร้อนยังวาดหวังอลังการ
เฝ้ารอคอยเมล็ดพันธุ์พืชแทงหน่อ
งามชูช่อผลิดอกใบไหวหวาน
จึงเก็บเกี่ยวมาร้อยกลอนกานต์
ด้วยวิญญาณวรรณศิลป์สุนทรีย์...
หน้าส่วนตัว
912
