17 กรกฎาคม 2547 23:39 น.
ละเมอ
..ฝนตกทำไมนะคืนนี้...
..เมื่อไม่มีเธอคนดีอยู่เคียงข้าง...
..ไอน้ำเกาะพราว..เหน็บหนาว...ไม่เห็นทาง..
.คืนมืด..อ้างว้าง...เดียวดาย...ไม่เห็นเธอ..
2 เมษายน 2547 04:08 น.
ละเมอ
ประทับจูบกระทบจับกับผิวแก้ม
คืนข้างแรมดาววับแวมอยู่ไหวไหว
รอยร้อนแรงรินรดรับลมหายใจ
ผ่าวกระไอระอุอยู่..ที่ตรงนี้
วาบหวามวามไหวใจหวิวหวิว
ยังอุ่นผิวผ่าวร้อนมิผ่อนรี้
อกใจไหวเอนไม่เห็นดี
อยากหลีกลี้หนีหายให้ไกลนัก
ขอไถ่ถามคนจูบคิดไฉน
ทำด้วยใจรึกระไรวอนตระหนัก
ว่าพี่ทำอย่างใจไม่คิดรัก
อารมณ์ชักนำพาให้ตาลาย
เช่นนั้นหรือรือต้องทำให้ช้ำชอก
อยากจะหลอกคนเล่นให้พลั้งเผลอ
หลอกให้รักจูบให้ช้ำย้ำบำเรอ
จูบของเธอหมายความว่าอย่างไร
1 เมษายน 2547 23:32 น.
ละเมอ
.........................
ลำนำจำรักสลักจิต
หวนคิดคะนึงถึงใจหาย
ยากเชื่อเหลือเกินนะลมชาย
มุ่งหมายเฝ้าฝันพลันหลุดลอย
คำรักมักพ่นโดยไม่คิด
หลงผิดมั่นรักแล้วหักอก
สะทกท้อนถอนใจให้รันทด
พี่หมดรักสลัดขจัดทิ้ง
จากนี้สุดเชื่อใครได้แล้ว
ดุจแก้วแหลกแล้วด้วยหลงผิด
แรกรุ่นหลงรักไม่พักคิด
ติดในห้วงรักไม่หวั่นทุกข์
ลมชายสุดเชื่อเหลือประมาณ
คำหวานพูดมาไม่ตรองตรึก
จะเจียรจานขานไว้ในส่วนลึก
ไม่ขอนึกรักใครต่อจากนี้...
31 มีนาคม 2547 02:55 น.
ละเมอ
ฉัน....หลงรักตะวัน
แผดแสงแรงกล้าหาความหมาย
หล่อเลี้ยงสรรพสิ่งมิเว้นวาย
มีเส้นสายลำแสงร้อนแรงรุม
เขา...ผู้เหมือนตะวัน
แกร่งกล้าท้าทันความดีชั่ว
อ้อมแขนแกร่งป้องปกจากความกลัว
มืดสลัวรัวรางไม่ห่างไกล
หากแต่.....
แสงตะวันนั้นจัดจ้า
เหนื่อยล้าเกินแรงต้านทานไหว
ลำแสงแผดเผาทุกสิ่งไป
หม่นไหม้มอดม้วยใต้เงาเธอ
ฉัน...หลงใหลแสงจันทร์
ใฝ่ฝันสีสันอันนวลสวย
หลงเสน่ห์นวลจันทร์จรุงจรวย
ละอองสวยละออแสงละมุนตา
เขา...ผู้เหมือนแสงจันทร์
อ่อนโยนบอบบางเย็นยะยั่ว
แสงจันทร์แสนงาม...ใจขามกลัว
หลงใหลเมามัว...มนตร์แสงจันทร์
หากแต่...
แสงจันทร์นั้นอ่อนแสง
ไร้ซึ่งกำลังแรงปกป้องฉัน
ยังต้องพึ่งแสงเงาจากตะวัน
โอ้เสน่ห์นวลจันทร์อันลางเลือน
ยาก....เกินกว่าจะเลือก
ชีวิตอยู่ได้ด้วยสองอย่าง
หนึ่งคือแสงจันทร์อันเลือนลาง
สองคืออาทิตย์สว่างกลางนภา
ฉัน....แค่แสงดาว
กระพริบพราวราวใจไหวผวา
ได้แต่รอคืนวัน...เวลา
ดาวร่วงลับจากฟ้า....ตลอดกาล
28 มีนาคม 2547 05:07 น.
ละเมอ
ดื่นดึกมืดมัวสลัวแสง
สิ้นแรงอาลัยละห้อยหา
แสงจันทร์แลไกลในสายตา
เหนื่อยล้าลาแรงพร้อมแสงดาว
คิดถึงคิดถึงคะนึงเพ้อ
ยังละเมอวนเวียนอยู่เจียนบ้า
ป่านนี้หลับแล้วหรือพี่ยา
อนิจจา..มิอาจข่มตาลง