25 มิถุนายน 2549 23:21 น.

ซ้ำซาก

ฉันมีหนึ่งความทรงจำที่ชัดเจน
ทุกครั้งที่คิด ที่เค้น...เป็นเหตุและผลเสมอ
แม้จะย้ำซ้ำซ้ำ จนเหนื่อยหน่ายกับการค้นเจอ
ก็ไม่เคยห่วงใจที่เผอเรอ จนหนักใจ

ก็แค่หนึ่งความทรงจำที่ซ้ำซาก
ทำให้ความพลัดพราก....ไม่แตกต่างจากความชิดใกล้
จะสุข-ทุกข์ ก็ปล่อยปละใจให้ลิ้มลองไป
เมื่อกลั้นเจ็บจนน้ำตาไหล...ฉันก็หัวเราะให้...
...นี่แหละ....ตัวตน...

พบ/ พราก ในความรู้สึก
เฝ้าค้นตัวเองจนลงลึก...ในการค้น
กวนตะกอน...จนข้นขุ่นหมุนวน
มองตัวเองที่อับจน...คนมันเข้าไป

ก็แค่หนึ่งความทรงจำที่ซ้ำซาก
คิดมาก เจ็บมาก  ก็ไม่ได้ตอบยากตรงไหน
ในโลก...มีอีกตั้งหลายสิ่ง ที่ฉันไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไร
 .... และไม่อาจเปลี่ยนใคร...นอกจากตัวเอง...