11 กุมภาพันธ์ 2547 13:40 น.

ล่วงไป

ในความมืด...
สายตาพร่ามัว...
แสงสว่างน้อยหนึ่ง...เพียงแรงเทียน
...ก็บอกทาง...

ในความสว่าง...
ชัดเจนทุกรายละเอียด...
แต่ทุกอย่างก็ต่างแสดงตัว...
...ไม่มากไม่น้อยต่างกัน...
...เห็น...ก็เหมือนไม่เห็น...

ชัดเจน...
ในความคลุมเครือ...
ความชัดเจนก็ตั้งอยู่...และไม่ดับไป

ในความคลุมเครือ...
แม้พยายามปกคลุมด้วยความชัดเจน...
ไม่อาจยึดอยู่...ก็ต้องล่วงไป...

860

love

comment

9 กุมภาพันธ์ 2547 20:14 น.

รวม

ละอองน้ำ

จัดวาง...
ตัดก้านปลิดใบบางที่เกินปัก
แซมลงแจกันอันน่ารัก
ไม่นานนักก็สวยด้วยตั้งใจ

เหลื่อมล้ำ...
พอจัดพอทำให้เก๋ไก๋
พอเหลื่อมเหลื่อมไม่ต้องเท่า ต้องเทียมใด
ก็ผสมผสานไป  ให้น่าดู

แจกัน...
ปะปนดอกใบนั้นให้ได้รู้
ต่างกันเสมอกันให้ตรองดู
แตกต่างก็รวมอยู่...ในแจกัน

804

love

comment

9 กุมภาพันธ์ 2547 19:20 น.

ซ้ำ

ละอองน้ำ


ลื่นไหล...
ไปกับความคิด..
...และ..อารมณ์...
ข้าม ข้อ1
ข้อ 2
ข้อ 3...4
และ 5

จบอยู่ที่...
เหตุและผล
ที่เป็นสากลของ...ตัวเอง

บทประพันธ์อีกเรื่อง
เล่นโดยตัวละครที่ไม่มีค่าจ้าง
กำกับ...
โดยผู้กำกับที่ไม่อาจแสดงตน
...รับรางวัล...
เป็นเสียงหัวเราะในเงามืด

ได้รับเกียรติอันยิ่งใหญ่
...แต่เพียงลำพัง...

และได้รับการยอมรับ
...จากผู้ดูที่ถูกปิดตา...

การคิด...วาง theme และ plot น่าติดตาม
     ...แต่...สั้น...

ลื่นไหลไปกับอารมณ์
ที่...รื่น...เมื่อแรกคิด...
...                           ....

รัก  โลภ  โกรธ  หลง  อิจฉา  ริษยา
ผลักดันบทละครเรื่องแล้วเรื่องเล่า  ให้ถือกำเนิดขึ้นมา
เป็นละครที่ใครต่อใครเรียก...น้ำเน่า
....แต่ชีวิตประจำวัน...ก็เล่นเอาเล่นเอา...
....ยังกับเป็นดารา....

คนเก่ง...ที่ความจริงและศีลธรรม...ไม่อาจทำให้นับถือ
...อยากอวดความเก่งให้คนเขาลือ...
...ก็ต้องไถลไปกับอารมณ์ที่ไม่อาจยื้อ...
...และพันธนาการตัวเอง...
...ซ้ำไป...ซ้ำมา...

925

love

comment

6 กุมภาพันธ์ 2547 09:37 น.

แตกใบ

ละอองน้ำ

กร่อน...
กัดกินจนกลายก้อน...กร่อนผุ
ปล่อยเปล่าเร้าตามแรงยุ
เปลือกผุเปลือยแก่นบนแผ่นดิน

เปลือก
เล่นเลือกเปลือกแต่งแสร้งสิ้น
เหลือเปลือกเลือกปิด คิดปกจินต์
เหลือแค่ชิ้นบางบาง...อย่าง...แค่มี

แกน
แก่นกร่อนก้อนเปื่อย...เหนื่อยเต็มที่
ถึงรดน้ำซ้ำซ้ำ...ย้ำกี่ที
เหมือนไม่มีปัญญา...กลับมาโต

--------

ฉันขอพรวอนว่า...ในครานั้น
แม้ว่ามันจะยาก...ลำบากโข
เหมือนตลก...งี่เง่า...เข้าคุยโว
ขอให้มันได้เติบโต...อีกสักครา

--------

ในแก่นเก่า
ที่เห็นผุ เหมือนสูญเปล่า  กลับเข้าท่า
แก่นได้ฝื้น  คืนชีวิต - จิต อีกครา
แล้วกลับมา  แตกใบ....ให้ใครชม?

829

love

comment

5 กุมภาพันธ์ 2547 23:03 น.