7 พฤศจิกายน 2546 17:12 น.
ละอองน้ำ
วันเวลาว่างว่างที่เคยคิดถึง
ถามตัวเองในคราหนึ่ง...ว่าฉันจะกลับไปได้ไหม
กลับไปรดน้ำยามเช้า...เปิดเพลงเบาเบา...อ่านหนังสือไป
เก็บของ จัดห้องใหม่ และทำอะไรต่อมิอะไร...ให้ตัว
และวันนี้...ฉันตื่นขึ้นมา
แดดลอดม่าน...ฉันลืมตา...ในแสงสลัว
ความคิดเกี่ยวกับใครบางคน ที่เคยทำให้ใจหมองมัว
กลับเหมือนความมืดที่ค่อยค่อยพาตัว...ออกไป
ความรู้สึกอบอุ่น ที่วันนี้มีตัวเอง
ถึงจะไม่ขนาดเฮฮาครื้นเครง...แต่รู้สึกดี ไม่น้อยกว่าวันไหน
ออกไปรดน้ำต้นไม้ ทำตัวสบายสบาย ฟังเพลงเบาเบาอย่างใจ
พอว่างจากสิ่งใดใด ก็อ่านหนังสือที่ตั้งใจ ในมุมเดิม
ถ้าความสุขในชีวิต...ไม่ได้อยู่ที่ใคร
ตอนนี้...ฉันก็รู้สึกดีที่ ไม่ต้องดิ้นรนไปไหนต่อไหน หรือ หาอะไรมาเพิ่ม
อาจจะไม่ฝันใหญ่ กับการหาอะไรอะไรมาเต็มเติม
แต่ก็ดีใจ กับแค่ การเป็นตัวของตัวเองอย่างเดิม...ไม่สูญไป
...เพราะใคร...บางคน
3 พฤศจิกายน 2546 19:27 น.
ละอองน้ำ
เหตุผล ของการอยู่และการไป
ขึ้นอยู่กับว่าเราจะคิดอะไร และคิดกับ..ใคร..มากกว่า
วันหนึ่ง ทำไมยังอยู่ อีกวัน ทำไมถึงจากมา
บางที ก็แค่เรื่องฝนฟ้า บางทีก็มากกว่า...เกินจะเข้าใจ
โอกาส...ที่กองอยู่ปลายเท้า
ก็คงเหมือนอีกหลายเรื่องราว...ที่ดูไม่มีค่าเท่าไหร่
และเมื่อโอกาสหมดลง...ก็คง...เหมือนเรื่องทั่วๆไป
กลับมาคิด มาเห็นอะไรๆ ที่ไม่ควรจะเสียไป...ได้อีกครา
โอกาส...บางคราไม่อาจเป็นสิ่งที่แค่ออกปากขอ...ก็จะได้
หนทางของโอกาสมีอยู่มากมาย...แต่คนบางคนก็ทำได้...แค่ขยับปากอ้า
แล้วจะมาฮึดฮัดอะไร กับคำว่า ศักดิ์ศรี และอื่นอื่นต่างต่างนานา
เพราะที่สุดของเจตนา ก็ไม่เห็นมีอะไรมากไปกว่า...การเห็นแก่ตัว
หน้าส่วนตัว
611
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
