7 ตุลาคม 2546 09:40 น.
ละอองน้ำ
วันที่ฉันเลาะเรียวหนาม
กลับไปมองทุกสิ่งสวยงามตามความรู้สึก
เปิดใจ...ให้เหตุผลของใครต่อใครเข้าไปในความคิดนึก
เอาความเฉยชาปิดผนึก...และไม่คิดไม่นึก...จะล้อเล่นกับใคร
วันที่เธอเข้ามา...
ทำให้ทุกสิ่งที่ว่า...เหมือนไม่มีค่า...สักเท่าไหร่
เหยียบความรู้สึก...ด้วยความไร้สำนึก...ของคนไม่เข้าใจ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอพูดไว้...ก็ไม่เห็นมีน้ำหนักอะไร..ให้เธอยึดมัน
วันนี้...ฉันกลับมา...
คนที่เธอเคยบอกว่า...ยังไม่เคยเห็น...ที่เป็นฉัน
เธอจะได้รู้...ว่าเหตุผลข้างข้างคูคู..ที่เธอประเมินต่ำต่ำให้กัน
ว่าสิ่งเหล่านี้คือฉัน...หรือแค่เหตุผลที่เธอสร้างค่าให้ความเชื่อมั่น
...ว่าเธอนั้น...ไม่เป็นอะไร...