15 กันยายน 2545 04:03 น.
ละอองน้ำ
เธอยิ้มให้มาหนึ่งครั้ง
ฉันกลับไปชั่งใจอยู่สองอาทิตย์
เธอถือของให้อย่างคนสนิท
ฉันกลับไปนอนคิดอีกสามสัปดาห์
เธอพาไปเลี้ยงข้าวหนึ่งมื้อ
ฉันนั่งบื้องงงวยไปอีกเดือนกว่า
เธอบอกชอบกันตั้งแต่รู้จักมา
ฉันรู้สึกเหมือนโลกตีลังกาไปพรรษานึง
ยังคิดไม่ตกไม่หายสงสัย
เธอก็มาทำท่าน้อยใจว่าไม่เคยนึกถึง
ยังงงไม่หายก็ต้องมากลายเป็นตกละลึง
อ้าว...ไม่รู้ว่าจีบก็เลยไม่ซึ้ง...ไว้ทีหลังช่วยนับหนึ่ง..
.... จะได้รู้ตัว....
15 กันยายน 2545 03:53 น.
ละอองน้ำ
ไม่รู้...อะไรที่เธอเห็น...ในฉัน
แล้วอะไรคือความผูกพันที่เธอค้นหา
ฉันไม่รู้...แววตาซึ้งซึ้งที่เธอมองมา
มันแปลว่าเธอกำลังปรารถนา...สิ่งใด
ไม่รู้...อะไรที่เธอคิดจะได้จากกัน
แล้วเธอหวังให้ฉันผูกพัน...ขนาดไหน
ฉันไม่รู้...อะไรที่เธอบอกกันว่าถูกใจ
มันแปลว่าเธอรู้สึกอย่างไหน...ไม่เข้าใจจริงๆ
13 กันยายน 2545 13:13 น.
ละอองน้ำ
ไม่อยากเป็นแล้ว....ยอดมานุด
ไม่อยากเป็นที่สุดแล้วรู้ไหม
ทำหน้าที่เธอบอกว่าโหดทุกที...ไม่เข้าใจ
จะเป็นไปทำไม...ไม่เห็นมีใคร...ชื่นชม
อย่ามาเรียกฉันให้พิทักษ์โลก
เมื่อสัตว์ประหลาดเป็นแค่เรื่องตลกมาทับถม
กลับดาวดีกว่า...ไม่ต้องเสียเวลามาสร้างค่านิยม
วางตัวทีไรก็ไม่เหมาะสม...ทำงานเหนื่อยจะเป็นลม
......เธอก็ยังว่าโหดไป......
10 กันยายน 2545 21:46 น.
ละอองน้ำ
คิดถึงวันเก่าวันก่อน
มีนิทานก่อนนอนฟังเสมอ
เป็นเรื่องเล่าเจ้าหญิงผู้เลิศเลอ
และเจ้าชายที่พบเจอ...เก่งกว่าใคร
แต่มันก็แค่นิทานชวนฝัน
ในวัยเด็กวัยวันอันสดใส
ตอนนี้ฉันผ่านพ้นล่วงเลยวัย
ฝันก็ไม่ฝันเพ้อเหมือนเจอมา
แต่หัวใจใยเพลียเสียกว่าเก่า
ไหนจะเฝ้าไล่ฝันที่ฉันหา
อยากนอนพักบนตักใครสักครา
ฟังเรื่องราวเมื่อหลับตาคราจะนอน
แต่ไม่เอาเจ้าหญิงหรือเจ้าชาย
ไม่เอาเรื่องมากมายเรื่องก่อนก่อน
อยากฟังเรื่องเธอทุกวันก่อนฉันนอน
จะเรื่องดี-ร้าย หนาว-ร้อน ...ก็อยากจะฟัง
7 กันยายน 2545 18:32 น.
ละอองน้ำ
เราต่างเป็นนักเดินทาง
อาจอ้างว้าง....เป็นบางครั้ง
เหนื่อยหนัก เกินกำลัง
ตามทางที่คาดหวัง...จะก้าวไป
ทางเดินอาจลำบาก
ต้องยุ่งยากเพียงไหน
แต่หากเธอมี...ใจ
ก็พาสองขาไป ไม่ยากเย็น
แต่หากเมื่อใด ใจ เธอหนัก
แบกความรักที่ทุกข์เข็ญ
เจ็บปวดทุกทีที่เป็น
มองไม่เห็นทางไป
ต่อให้ขาเธอมีกำลัง
ก็แบกความรักที่เธอหวัง...ไม่ไหว
เธอคงเหน็ดเหนื่อยต่อไป
กับหนทางยาวไกล ในชีวิต
ปล่อยมันไปเสียบ้าง
บางอย่าง...ต้องยอมให้ฟ้าลิขิต
เลือกคนดีที่เป็นมิตร
ช่วยเหลือ ช่วยคิด ปลอบใจ
เมื่อใดมันกลายเป็นความหลัง
ความผิดหวังก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
เมื่อเธอเดินผ่านมันมาไกล
เธอจะมองทุกสิ่งสดใสอีกครา...
อยากให้เธอกลับมายิ้มแย้มแจ่มใส
อย่างคนที่มีไฟ สู้อย่างใจปรารถนา
แม้ไม่อาจอยู่เคียงข้าง ในบางครา
...ฉันก็หวังให้เธอนั้น....ฟันฝ่าไป..
หน้าส่วนตัว
716
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
