5 กันยายน 2545 02:21 น.
ละอองน้ำ
ฉันเคยเชื่อมั่นเธอนะ..รู้รึเปล่า
ไม่ว่าใครใครเขาจะพูดถึงเธอแบบไหน
ในใจทุกคน...มีเหตุผลให้คนเข้าใจ
แค่ต้องเรียนรู้ไป...และต้องใช้...เวลา
ไม่หวั่นไหว...ใครจะมองว่าเธอเลว
ใครมองว่าเธอแหลกเหลวไม่เข้าท่า
แม้คนเคยทายทักที่รู้จัก...ที่ผ่านมา
ทุกคนล้วนดีกว่า แต่ก็ไม่เคยให้ค่า
...... เท่ากับเธอ ......
ไม่มีใครแตะต้องเธอได้...ในใจฉัน
แต่เธอทำลายค่าตัวเองให้เห็นกัน...เสมอ
และแม้รู้ใจตัวเองมานานวัน...ว่าฉัน...รักเธอ
ก็ต้องทิ้งความหลงเพ้อ...ไม่อาจรักเธอ...แม้จะเข้าใจ
5 กันยายน 2545 01:49 น.
ละอองน้ำ
เธอคงแยกไม่ออก
ระหว่างสิ่งดีที่เธอบอก...กับการทำร้าย
ระหว่างความรัก...ที่ตระหนักแค่การทำลาย
ระหว่างคำว่าให้กับคำว่าได้...ทั้งที่แตกต่างกันมากมาย
.....เหลือเกิน.....
มันมีแค่เส้นบางๆมากางกั้น
ความรักที่ไม่หนักแน่นต่อกัน โดนเป่าก็สั่น...เพราะผิวเผิน
เมื่อสุขใจไม่ได้...ก็ทำร้ายทำลาย..ให้ยับเยิน
เมื่อเราราวีจนเจ็บเหลือเกิน...คนอื่นก็จะเดิน...เหยียบข้ามไป
ทำร้าย...โดยอ้างว่าเพราะรัก
ฉันก็ขอเป็นคนปากหนัก...ไม่เอ่ยคำรักกับคนไหน
เผื่อวันหนึ่งผิดพลาด...ทำใครเจ็บเพราะความประมาท เพราะพลั้งไป
วันนั้นจะได้ไม่มีคนไหน...เจ็บเพราะรัก จนไม่อาจรักใคร...
.....อย่างที่ฉันเป็น.....
3 กันยายน 2545 01:52 น.
ละอองน้ำ
เคยมีคนบอกว่าฉันบ้า
ทะลึ่งไม่เลือกหน้าไม่ว่าคนไหน
จะหัวหงอกหัวดำ บางทีก็ทำไม่สนใจ
เผลอๆเมื่อไหร่...จะปีนหัวเรื่อยไป...ทุกทีเลย
เรื่องซ่าเรื่องเซี้ยวก็เคยทำ
เรื่องเล่นเรื่องขำ ทำประจำล่ะเพื่อนเอ๋ย
แต่มีอยู่เรื่องเดียวเซี้ยวไม่ออกเลย
ก็ได้แต่ทำเป็นเฉยเฉยทุกทีไป
เรื่องเธอนั่นไงที่มันไม่กล้า
ทั้งที่อายุก็ปาไปซะขนาดไหน
เจอกันทุกทีก็ทำเหมือนไม่มีอะไร
ไอ้บ้าระห่ำที่เคยทำไว้...ก็เก็บมันไปอยู่ท้ายครัว
กลับเป็นคนเงียบเรียบร้อยเหมือนผ้าพับ
พอเธอหันหน้ากลับก็ไปทำคนอื่นปวดหัว
จะให้เลิกบ้ามันก็ยังกล้ากล้ากลัวกลัว
เอ้ย...ไม่ใช่
จะให้รักเธอมันก็ยังกล้ากล้ากลัวกลัว
ขอไปสำรวจให้ทั่ว...ถ้าเจอตัวจริงฉันแล้วเธอไม่กลัว...
.......ก็มารับเอาตัว ไปได้เลย........
3 กันยายน 2545 01:14 น.
ละอองน้ำ
ถึงจะอยู่เคียงกันในวันแจ้ง
เหมือนฟ้าแกล้งให้ขื่นขมเพียงชมชื่น
อาทิตย์แรงเปล่งแสงเปิดกลางคืน
ให้เป็นวันผันสิ่งอื่นให้ลืมตา
แสงสาดส่องทั่วหล้าให้ตาเห็น
แต่จันทร์เร้นเลือนไปไม่อาจหา
ได้แต่มองอาทิตย์สุดสายตา
สุริยันจะเห็นหน้า...ก็ไม่เลย
ในค่ำคืนเมื่อแสงจับลับขอบฟ้า
เหลือความมืดจันทราก็กลับเผย
สะเก็ดดาวพราวกระพริบที่คุ้นเคย
ฟ้าเฉลย..เป็นน้ำตาจันทราริน
ในคืนมืดลี้ลับที่ดับแสง
คนถูกแกล้งให้แอบรักปักใจถวิล
ถึงสูงส่งเทียมฟ้า....น้ำตาริน
ฉันขอต่ำแค่พื้นดิน...แต่ไม่ต้องกิน...น้ำตา
2 กันยายน 2545 17:45 น.
ละอองน้ำ
ใครหนอว่าอาทิตย์คู่กับจันทร์
ทั้งที่อยู่ร่วมกับบนผืนฟ้า
กลับไม่มีแม้โอกาสจะสบตา
ถูกคั่นด้วยเวลาแม้จะฟ้า..เดียวกัน
ใครบอกทุกอย่างล้วนมีคู่
คิดถึงฟ้าที่เรียนรู้แล้วมองดูเธอกับฉัน
หรือฟ้าจะให้เรานั้นคู่กัน
เหมือนจันทร์-อาทิตย์ที่ไม่อาจใกล้ชิด
.......ตลอดไป.......
หน้าส่วนตัว
617
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
