28 สิงหาคม 2545 09:08 น.
ละอองน้ำ
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่อยากกลับไปเชื่อมั่น
เชื่อว่าเธอยังให้ความสำคัญกันเสมอ
เชื่อว่า...เธอยังมีค่าให้ฝันละเมอ
แบบที่ไม่เคยได้เจอะเจอ จากใคร
แต่เธอก็ทำลายทุกความเชื่อมั่น
เพียงเหตุผลสั้นสั้น....เธอหวั่นไหว
ฉันเอง...ไม่ได้หวังให้เธอเข้มแข็งเกินใคร
แต่ที่เธอทำมันมากไป...ไม่ใช่แค่ความหวั่นไหว..
...แต่หากว่าเป็นใจ..อ่อนแอ...
อยากเก็บภาพดีดีเก่าเก่าเอาไว้
ไม่อยากทำลายด้วยความรู้สึกใหม่ที่แย่แย่
เมื่อใจเธอเอง...เธอก็ยังไม่อาจดูแล
อย่าปล่อยให้ความร้าวฉานเป็นทางแก้
....เมื่อต่างยังแคร์ก็ควรจบกันไป...
28 สิงหาคม 2545 08:59 น.
ละอองน้ำ
คนเรา...มีที่ที่เหมาะกับตน
แต่ที่ของแต่ละคน...ต่างกัน...รู้ใช่ไหม
เมื่ออยู่ในที่ไม่ควรอยู่...เธอก็ควรรู้ว่าต้องทำใจ
อย่าพูดเหมือน...เธอไม่รู้ว่าเราต่างอยู่ตรงไหน
.....มันไม่ช่วยอะไร..ให้ดีขึ้นมา....
เมื่อเงื่อนไขทั้งหมด...เธอเป็นคนสร้าง
ฉันเองก็อยู่ห่าง...อย่างระยะที่เธอว่า
หรือคำว่าเพื่อน...ไม่เคยเตือนใจเธอเลยสักครา
...ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าพูดดีกว่า...
เมื่อตัวเธอเองยังไม่รู้เลยว่า คำว่าเพื่อนที่พูดมา...คืออะไร
28 สิงหาคม 2545 01:16 น.
ละอองน้ำ
ขอรบกวนดวงดาวอีกสักวัน
ทั้งที่รู้ว่าวุ่นวายร้อยพันแม้คืนนี้
อยากขอแค่เรื่องเดียวเท่าที่มี
จากนั้นจะไม่เซ้าซี้ไม่กวนใจ
ไม่ขอ...ให้สมหวังในความรัก
ไม่ขอ...ให้ใครมาจมปลัก...ถอนตัวไม่ไหว
ไม่ขอ...ให้ร่ำรวยเลิศล้ำเกินคำใด
ไม่ขอ...ใครสักคนชิดใกล้ในอารมณ์
ฉันขอเรื่องเดียว...คือเรื่องของเขา
ขอให้ช่วยพรากเรา...ไปอย่างเหมาะสม
ลบเขาจากใจ...ทิ้งทุกอย่างไปไม่ชื่นชม
แม้รอยเท้าหรือสายลม...ไม่ขอย่างหรือสูดดมร่วมกัน
ฉันจะตอบแทนดาวด้วยหัวใจ
ให้ความรู้สึกและอารมณ์ทั้งหมดไป...จากฉัน
แม้สูญสิ้นหัวใจและไม่อาจรักใครนับกัปป์กัลป์
ขอแค่เรื่องเดียวเท่านั้น...ถ้ายังต้องการอะไรจากกัน
.......ฉันก็จะยอม.......
28 สิงหาคม 2545 00:45 น.
ละอองน้ำ
มีคนหนึ่งคน เคยผูกพัน
และเขาก็หมดความสำคัญ...นานแล้ว
ต่างเดินคนละทาง ต่างวางชีวิตคนละแนว
ฉันเองตั้งใจแน่แน่ว...ไม่มีอีกแล้ว...ไม่หันกลับไป
ไม่เชื่ออีกเลย...คำว่าผูกพัน
ไม่เอาชีวิตไปผูกมั่น...กับใครคนไหน
ถ้าเธอจะสร้างค่า...ด้วยคำว่า...เธอจะไป
ฉันก็ขอบอกไว้...ว่ามันไม่มีผลอะไร...กับใคร...บางคน
27 สิงหาคม 2545 00:49 น.
ละอองน้ำ
คืนนี้.....ขอนั่งคุยกับความเหงา
เราจะนั่งนับดาวด้วยกันเหมือนเก่า...ใช่ไหม
พร้อมนั่งฟังเพลงใบไม้...ที่สายลมพัดโยกย้ายจนแกว่งไกว
เรากำลังร้องเพลงใช่ไหม...ในท่วงทำนองรินไหลของน้ำตา
บอกฉันสิความเหงา
ในฐานะเพื่อนเก่า...ที่คุ้นเคยกันนักหนา
ว่าฉันควรทิ้งความรัก...หรือกลับไปรู้จัก...เพื่อร่ำลา
หรือทำเหมือนใครใครไม่มีค่า...แล้วต้องคอยบอกใจเสมอว่า
.......อย่าอ่อนแอ......
หน้าส่วนตัว
664
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
