1 เมษายน 2545 12:28 น.
ละอองน้ำ
คิดว่าอยากอยู่ให้ห่างห่าง
แต่หัวใจก็นำทางกลับมาจนได้
ทั้งที่เคยลืมใครใครได้...ง่ายดาย
แต่ไม่เคยลืมเธอได้ง่าย...สักครา
เธอไม่เคยเป็นคนในฝัน
และไม่เคยอยากผูกพันอะไรนักหนา
เคยคิด ว่าเราก็เป็นแค่คนผ่านตา
แต่พอผ่านไปผ่านมา เธอก็ดันผ่านเข้ามาหา ถึงหัวใจ
1 เมษายน 2545 12:28 น.
ละอองน้ำ
หากรักฉันเป็นพายุอันรุนแรง
มันคงแฝงความเลวร้ายเอาไว้
ไม่มีใครต้านทานความต้องการของหัวใจ
และเมื่อจะไป คงเหลือแค่ร่องรอยบอบช้ำของใคร บางคน
ฉัน...ไม่ได้อยากเป็นพายุอันยิ่งใหญ่
แม้คนมากมายจะมองข้ามไป ฉันก็ไม่เคยจะสน
เพราะทั้งชีวิต...ต้องการคนใกล้ชิด แค่หนึ่งคน
แม้อีกล้านคนไม่มาหามาค้น....ช่างเถอะ....
....ฉันต้องการคนที่เห็นและเข้าใจในตัวตน แค่คนเดียว.....