10 มีนาคม 2545 03:36 น.
ละอองน้ำ
น้ำตาหยาดนี้ที่รินไหล
ขอมือเธอ...ปาดให้ ได้หรือเปล่า
แม้ไม่อาจเยียวยาใจ...ไม่ให้ร้าว
แต่ขอแค่สักคราว...กับน้ำใจ
ขอกอดเธอแน่นๆอีกครั้ง
มองตาเธอ ที่ไม่มีให้แม้ความหวัง...ไว้ให้
และแม้สองมือนี้ ไม่อาจสัมผัสรักที่เธอมีในหัวใจ
ก็ขอฟังเสียงเต้นภายใน ให้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่...ใกล้..ใกล้กัน
จากนั้น...จะมองส่งเธอจนลับตา
แม้เธอไม่คิดจะหันกลับมา สบตาฉัน
แค่อยากเก็บเรื่องราวและทุกสัมผัสที่เคยมีต่อกัน
ก่อนที่ทุกทุกวัน...จะเหลือทิ้งไว้ให้ฉัน...แค่ความทรงจำ
8 มีนาคม 2545 23:16 น.
ละอองน้ำ
ในความผูกพันที่แสนว่างเปล่า
กับระยะทางหลายหลายก้าวที่เข้าไม่ถึง
เหมือนอยู่ตรงหน้า แต่เป็นแค่มายาเมื่อคว้าดึง
ในความเจ็บปวดที่ลึกซึ้ง ลึกลงไปก้นบึ้ง...เธอไม่มีใจ
ในความชาเฉยที่เธอให้กัน
ไม่ว่าจะทุ่มเทให้เธอนั้น...มากแค่ไหน
ที่เห็นอยู่เต็มตา คือ หมดค่าและเหลือเพียงรอเวลา..หมดใจ
เพราะทุกความพยายามที่มีให้ ถูกถมเต็มด้วยความน้อยใจ..
...ทุกทุกวัน...
7 มีนาคม 2545 09:36 น.
ละอองน้ำ
ถ้าเธอเป็นสายลมเบาเบา
ฉันคงเป็นใบหญ้าที่คลอเคล้ายามเธอพัดผ่าน
ถ้าเธอเป็นหินผาที่มีมาช้านาน
ฉันขอเป็นปุยเมฆลอยผ่าน อยู่เทียมกัน
ถ้าเธอเป็นแสงแห่งราตรี
ขอเป็นความมืดเคียงเธอคนดี ให้เธอเฉิดฉันท์
ถ้าเธอจะมีความรักความผูกพัน
ขอให้เป็นฉัน...ที่เธอปักใจมั่น และไม่มีวันจะเปลี่ยนใจ
7 มีนาคม 2545 09:36 น.
ละอองน้ำ
หายใจเข้า-ออก ช้าช้า
มองไปในท้องฟ้าที่ว่างเปล่า
ปลายฟ้าช่างอยู่ไกลเกินก้าว
มีแค่เพียงสองเท้า...จะก้าวถึง...อย่างไร
แหงนมองดาราค่ำคืน
ไม่ว่าจะยืนอยู่ตรงจุดไหน
เอื้อมมือจนสุดแขนเท่าใด
ดาวก็ไม่เคยใกล้เลยสักครา
พอก้มลงมองพื้นดิน
ไม่สำคัญว่าต้องมีปีกบินเพื่อค้นหา
ฉันก็มีชีวิต ได้เรื่อยมา
กับสิ่งที่อยู่ใกล้ตา และใกล้ตัว
7 มีนาคม 2545 09:21 น.
ละอองน้ำ
ใจเธอคงปลิวเป็นใบไม้
ลมพริ้วเอื่อยเรื่อยรายก็สั่นไหว
ละอองฝนเกาะเกี่ยวเกี้ยวกันไป
ผีเสื้อบินผ่านไซร้ก็ไหวตาม
ผ่านฤดูหมุนเวียนก็เปลี่ยนสี
ปล่อยให้มีหนอนไชไม่เคยห้าม
แล้วความรักครั้งนี้ที่เธอนิยาม
จะจบด้วยความงดงาม ได้อย่างไร
หน้าส่วนตัว
671
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
