3 กุมภาพันธ์ 2545 20:24 น.
ละอองน้ำ
ช่างมันเถิด คำสัญญา
ที่เธอรับปากว่าจะดูแลฉัน
เมื่อวันนี้ มันแตกต่างกัน
เธอมีอีกคนที่เธอนั้น อยากใส่ใจ
เมื่อเธอไม่พอใจจะอยู่ตรงนี้
แต่คำพูดที่เคยมีก็ทิ้งไม่ได้
ต้องฝืนใจทนทำเสียมากมาย
รู้ไหม...ฉันเองก็ไม่ได้...ดีใจ
ไม่อยากรั้งเธอไว้กับฉัน
เมื่อใจเธอฝันว่าจะอยู่ข้างคนไหน
ฉันเข้มแข็งพอที่จะอยู่คนเดียวต่อไป
เมื่อก่อนฉันก็ไม่มีใคร วันนี้เธอจากไป ฉันก็แค่กลับไปเป็นแบบเดิมๆ
3 กุมภาพันธ์ 2545 20:24 น.
ละอองน้ำ
อย่าพยายามให้ฉันตอบอีกเลย
ว่าที่ผ่านมาฉันเคย มีใครใครไหม
เมื่อวันนี้ ฉันมีเธออยู่เต็มหัวใจ
จะถามทำไม มันก็แค่อดีต ที่ฉันไม่..ไม่อยากจำ
2 กุมภาพันธ์ 2545 15:21 น.
ละอองน้ำ
ถ้าถาม ว่ารักเธอไหม
ความรู้สึกอยู่ลึกในใจ ยังไม่อยากค้นหา
ถ้าถาม ถึงวันที่ผ่านผ่านมา
ก็พูดได้เต็มปากว่า...ทุกข์ใจ
ถ้าถามถึงความคิด
ว่ามันผิด ที่ได้มาเจอกันไหม
ฉันก็ขอยืนยันว่า ดีใจ
หลายสิ่งที่ฉันทำไป...เธอเป็นแรงบันดาลใจ...มากมาย
ทั้งหมด คือที่ฉันคิดถึงตอนนี้
บางที อาจแค่นี้ ที่เราต่างมีความหมาย
เจอกัน บันดาลความฝัน แล้วก็...จากกันง่ายดาย
ที่เหลือ....ฉันก็ตอบเองคนเดียวไม่ได้ ขอให้เข้าใจ นะเธอ
2 กุมภาพันธ์ 2545 15:07 น.
ละอองน้ำ
วันวานก่อนเก่า
มีปุยเมฆขาวคอยเป็นเพื่อน
เล่านิทานท้องฟ้าและดาวเดือน
ทั้งสายลมเป็นเสมือนอุ่นไอ
แสงแดดเยี่ยมเยือนเหมือนเพื่อนเก่า
หมอกขาวคอยปัดเป่าความทุกข์ให้
สายฝนคอยชะล้างความทุกข์ใจ
ต้นไม้ระบัดใบคอยปลอบโยน
มีคนถามว่า เหงาบ้างไหม
ทำไม เหมือนไม่มองใคร ไม่เคยสน
ก็แค่ ไม่ค่อยชอบวุ่นวายกับเรื่องของ คน
ความรักอยู่ที่เราจะค้น ไม่ใช่อยู่ที่เรามีคนกี่คน ในหัวใจ