5 ตุลาคม 2545 02:47 น.
ละอองน้ำ
เมื่อเราต่างเป็นของใครอีกคนหนึ่ง
ซึ่งก้าวเลยจนผูกพันลึกซึ้ง...ไม่อาจถอน
โชคร้าย...ความรักที่เคยมีมากมายกลับลดทอน
ความรู้สึกดีดีวันก่อน...ก็ออกปาก...ถอนตัว
มันสายไปเสียแล้ววันนี้
แม้ทางไปที่เราต่างมีจะมืดสลัว
เมื่อทุกสิ่งเราเลือกเอง...ก็ขอเดินไปอย่างไม่เกรงไม่กลัว
อย่าได้ทำสิ่งเลวหรือชั่ว...เพราะเราต่างพันพัวกันใกล้ไป
โปรดลืมตาเสียทีก่อนจะสาย
ก่อนคนแสนดีตรงหน้าจะหายไปกับความหลงใหล
เมื่อเรียนผูกกันมา ก็ต้องอยู่จนกว่าจะแก้กันไป
อย่าปัดความเจ็บปวดไปให้คนไหน เพียงเราเป็นใคร
......ที่ไม่อยากทน......
จะพูดช้าช้ากับเธอเป็นครั้งสุดท้าย
ว่าฉันเองละอาย...ที่จะทั้งแย่งและทำร้ายโดยไม่เคยคิดสน
อนาคตเราไม่อาจรู้ เหมือนที่เราผ่านมาทั้งคู่..แล้วต้องมาทน
วันนี้เราใช้คำว่าใช่อีกหน อนาคต...ก็อาจทำเราจำนน เหมือนๆกัน
5 ตุลาคม 2545 01:19 น.
ละอองน้ำ
ฉันเป็นความดีงามให้เธอไม่ได้
เพราะที่ผ่านมาก็มากมายที่ฉันผิดพลั้ง
ไม่อาจเป็นความจริง ในวันที่ทุกสิ่งมัวลาง
เพราะฉันก็ไม่ได้ตาสว่างทุกครั้งไป
ไม่อาจเป็นไออุ่นในคืนหนาว
เพราะหลายคราวฉันเองก็ยังร้าวไหว
ไม่อาจเป็นความหวัง...หรือ...กำลังใจ
เพราะฉันก็สูญฝันหมดไฟอยู่บ่อยครา
เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
มิได้สูงส่งให้ซาบซึ้งเสียหนักหนา
สิ่งดีที่เธอมอบและฉันไม่รับตอบเสมอมา
ไม่อยากให้เธอมองมันไร้ค่า อยากให้เธอคิดเสียว่า..
.........ฉันเกรงใจ...........
4 ตุลาคม 2545 21:56 น.
ละอองน้ำ
ในรอยเท้าของความหลัง
น้อยครั้ง...ที่ฉันจะกลับไปคิดถึง
ผ่านไปแล้ว ไม่คิดจะกลับไปคำนึง
ให้ความเจ็บปวดลึกซึ้งมาทำร้ายกันซึ่งซึ่ง
.........ในปัจจุบัน...........
คำว่าเสียดายกับเสียใจ
ฉันลบมันออกไปเพราะมันทำลายความฝัน
เด็กคนเก่าที่แพ้พ่าย ได้ล้มหายไปแล้ว..จากกัน
ฉันเกิดใหม่จากซากของคนคนนั้น และวันนี้ฉัน
..........ก็เดินมาไกล........
แต่โลกใบเก่าใบนั้น
ก็หล่อหลอมฉัน...ให้ไม่รับรู้ใจกันไม่ยอมหวั่นไหว
ถ้าถามฉัน...ว่าวันนี้ทำไมถึงเย็นชาต่อกันเหมือนคนไร้ใจ
ก็เพราะโลกเก่าเก่าที่หมดหวังสิ้นไร้ ส่งคืนมาแค่คนตาย
........ในร่างคนเป็น.......
4 ตุลาคม 2545 12:15 น.
ละอองน้ำ
เมื่อคืน...
ฉันกลายเป็น
.....ขโมย.....
อุกอาจ
และหาญกล้า
จับเธอ
มาอยู่ในความฝัน
....................
..ยามเช้า..
เลือนราง...
เสียงหัวเราะ
ภาพ...
ปลายนิ้ว
เส้นผม
..ปลายเท้า..
...
ชัดเจน...
....ในอารมณ์....
3 ตุลาคม 2545 12:40 น.
ละอองน้ำ
เธอไม่เคยมีตัวตนในใจฉัน
นับตั้งแต่
วันที่เธอไม่ยอมรับ.....
.....การมีตัวตนของเธอ