7 ตุลาคม 2546 10:37 น.
ละอองน้ำ
บานไม่รู้โรย
เพียงฝนโปรย..ยังคงไม่โรยไม่หวั่นไหว
หากแต่ว่า...เวลา...ที่ยืดยาวออกไป
ก็ยังไม่อาจคงไว้...ต้องร่วงหล่นไป ตามกาลเวลา
บานไม่รู้โรย
ก็เฉาได้โดย...ไม่อาจยื้อ เพียงแค่ว่า
จะช้าจะเร็ว...อย่างไร...ก็ต้องโรยรา
เหมือนทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามา จะเร็วจะช้า...ก็ต้องผ่านไป
7 ตุลาคม 2546 09:40 น.
ละอองน้ำ
วันที่ฉันเลาะเรียวหนาม
กลับไปมองทุกสิ่งสวยงามตามความรู้สึก
เปิดใจ...ให้เหตุผลของใครต่อใครเข้าไปในความคิดนึก
เอาความเฉยชาปิดผนึก...และไม่คิดไม่นึก...จะล้อเล่นกับใคร
วันที่เธอเข้ามา...
ทำให้ทุกสิ่งที่ว่า...เหมือนไม่มีค่า...สักเท่าไหร่
เหยียบความรู้สึก...ด้วยความไร้สำนึก...ของคนไม่เข้าใจ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอพูดไว้...ก็ไม่เห็นมีน้ำหนักอะไร..ให้เธอยึดมัน
วันนี้...ฉันกลับมา...
คนที่เธอเคยบอกว่า...ยังไม่เคยเห็น...ที่เป็นฉัน
เธอจะได้รู้...ว่าเหตุผลข้างข้างคูคู..ที่เธอประเมินต่ำต่ำให้กัน
ว่าสิ่งเหล่านี้คือฉัน...หรือแค่เหตุผลที่เธอสร้างค่าให้ความเชื่อมั่น
...ว่าเธอนั้น...ไม่เป็นอะไร...
30 กันยายน 2546 11:23 น.
ละอองน้ำ
สายลมแห่งโชคชะตา
พัดมากระซิบเพียงแผ่ว...ข้างหู
ฉันได้เข้าใจในหลายสิ่ง...ที่แม้บางคนเปิดตาดู
ก็คงไม่อาจรับรู้...เพียงสายตา
สายลมแห่งวันก่อนเก่า
กำลังพัดย้อนเข้า...เพื่อถามใครบางคนว่า
อะไรภายใต้คำถาม ที่เธอพยายามหาเหตุผลดีดีเข้ามา
กับคำแก้ตัวและการตีสองหน้า...ให้เธออย่าคิดเอาว่า...
...จะรอดตัว...
สายลมแห่งการพบพาน
หากเธอทำดีในวันวาน...วันนี้..พรุ่งนี้...คงไม่มีเรื่องชั่ว
ยอมรับว่าเธอเก่ง...แต่หากก็ทำตัวเธอเอง...ให้หมองมัว
สำรวจใครต่อใครเสียจนทั่ว...แต่ลืมมองตัว...ไม่รู้ทำไม...
สายลมที่พัดพาเวียนวน
อย่ามองผ่านใครบางคน...เพียงแค่...ดูสงบเสงี่ยมและอ่อนไหว
เพราะสายลมเย็นฉ่ำบางเบา...ที่เธอคิดเอา...ว่าไม่อาจตอบโต้ใคร
ในวันที่ก่อตัวเป็นพายุใหญ่...เธอก็เป็นแค่สิ่งเล็กเล็กที่ไม่อาจทานอะไร
...ได้เหมือนกัน...
23 กันยายน 2546 09:35 น.
ละอองน้ำ
เดินจากมา...
ไหวหวั่นกับเพลงน้ำตาที่แว่วเสียง
จิตใจ...คล้ายคล้ายจะเอนเอียง
หลบเลี่ยง...เบี่ยงหน้าเลี่ยงหลบมา
ปิดหู...
ไม่รับไม่รู้เหมือนดังว่า
ท่วงทำนองปวดร้าวราวผ่านมา
เพียงทักทายอำลา...และผ่านไป
ปิดปาก...
ให้เรื่องราวหลายหลากจากแห่งไหน
กลืนหายพร้อมสายลมแกว่งไกว
เดินทางจากไปพร้อมสายลม
ปิดตา...
มองแต่ฟ้าสีฟ้าคราแดดร่ม
มองแต่หญ้าสีเขียวเพื่อชื่นชม
มองแต่คนน่านิยมเพื่ออิ่มใจ
โลกของความรู้สึก...
อาจไม่ล้ำลึก...แต่หลายครา...ก็ต้องมองใหม่
ในเสียงจอแจ...บางอย่างอาจดูแย่...แต่ก็..ไม่มีอะไร
และในความเงียบของคนหวั่นไหว...อาจกำลังบอกลาบางคนในใจ
...แค่เพียงไม่...เอ่ยออกมา...
22 กันยายน 2546 11:44 น.
ละอองน้ำ
ความรัก...ที่ไม่มีคนรัก
วันที่ตระหนัก...อาจไม่ซึ้งนักหนา
อาจไม่สุขล้น...และไม่ท่วมท้นน้ำตา
ยังมีที่ว่างของเวลา...ให้คนผ่านมา-ผ่านไป
ความรัก...ที่ไม่มีคนรัก
ไม่มีเรื่องใดให้หนัก...แต่ก็ไม่..อ่อนไหว
เพียงความสุขเล็กน้อย...ที่เติมร่องรอยให้หัวใจ
มีหวัง...มีฝัน...แม้ไม่ยิ่งใหญ่...แต่ก็รับรู้ว่ามีหัวใจ
...อยู่ข้างใน...อีกตั้งดวง...
อย่ารั้งฉัน...เพื่อไม่ให้จากเธอไป
ฉันไม่ใช่ใคร...ที่เธอจะยึดไว้...เป็นห่วง
ฉันไม่ใช่ความหมาย เป็นทุกอย่างได้อย่างที่เธอทักทวง
วันเวลาที่เลยล่วง...ความรักที่เธอแค่หวง...อย่าเรียกร้อง
ว่าเป็นของ...เธอ
หน้าส่วนตัว
987
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
