5 มีนาคม 2545 12:14 น.
ละอองน้ำ
ฉันก็แค่หวัง ให้เธอจริงใจ
แม้แค่เพียงเสี้ยวที่เธอจะให้...แค่เท่านั้น
เพราะแค่เสี้ยวหนึ่งที่เธอจริงใจ นั้นสำคัญ
กว่าทั้งหมดที่เธอแกล้งว่าไปงั้นงั้น เพราะหลอกลวง
5 มีนาคม 2545 12:14 น.
ละอองน้ำ
เธอบอกเธอมีใครใหม่
วันนี้เธอเลยต้องไปจากฉัน
เธอและเขาแอบคบมานานวัน
ตั้งแต่ยังมีฉันอยู่ข้างกาย
เธอบอกรู้...ว่าฉันคงเสียใจ
แต่มันก็เป็นอะไร...ที่ช่วยไม่ได้
ไหนไหนฉันก็เข้มแข็งตั้งมากมาย
คิดว่าฉันคงทนได้...ให้ทนไป
ก็...ไม่เป็นไร...ฉันจะอดทน
แต่ฉันมีเหตุจำนน ทนเก็บไม่ไหว
ขณะที่เธอคบกัน...ฉัน...ก็คบใคร
ก็ได้แต่หวังว่าเธอจะทนได้...เหมือนกัน
5 มีนาคม 2545 12:00 น.
ละอองน้ำ
เมื่อฉันได้มอบใจให้...วันนั้น
วันนี้...เธอจะวางมัน...ไว้ตรงไหน
จะเป็นใต้ฝ่าเท้า...หรือ...กลางหัวใจ
ฉันจะยอมรับความเป็นไป ที่เธอให้กัน
4 มีนาคม 2545 12:57 น.
ละอองน้ำ
ในคืนที่ดวงดาวกำลังหลับตา
คนที่อยู่อีกฟากฟ้ากำลังส่งความคิดถึง
อาจเป็นใคร...ที่เธอไม่เคยใส่ใจ...คำนึง
ว่ารู้สึกลึกซึ้ง และผูกพันตราตรึง เพียงใด
อาจเป็นเพียงสายลมผ่าน...แผ่วเบา
แม้โอบล้อมมานานเนาว์ก็ไม่ทำให้เธอรู้สึก...สักเพียงไหน
เมื่อทุกคืนที่เธอหลับตา อธิษฐานผ่านฟากฟ้าแสนไกล
คงเป็นคนที่เธอให้ใจ ไม่ว่าเขาทำอะไร ดูยิ่งใหญ่...เสียเหลือเกิน
วันนี้กระซิบเธอ ด้วยเสียงสะอื้นของน้ำตา
ฝากลอยลมผ่านฟากฟ้า ในเวลา...ที่ห่างเหิน
ไม่ว่าพยายามเท่าใด ก็ยังคงไกล...เสียเหลือเกิน
เธอเองยังคงหมางเมิน และช่องว่างระหว่างทางเดิน..
....ก็ยังคง...เท่าเดิม...
4 มีนาคม 2545 11:45 น.
ละอองน้ำ
คำว่า เ-ห-ง-า
มันคงไม่โดดเดี่ยวเท่ากับฉัน
เพราะไม่ว่าจะเหงาเท่าไหร่นั้น
ก็มีอักษรรวมกันถึงสี่ตัว
แต่สำหรับฉันคนนี้
แม้มองดูให้ดีจนถ้วนทั่ว
ในคืนร้างทางฝันใจสั่นรัว
ฉันเหลือแค่ตัว...คนเดียว