7 กรกฎาคม 2545 21:22 น.
ละอองน้ำ
ฉันไม่เคยจะขออะไร
เพราะไม่รู้ว่าสิ่งไหน ที่เธอจะให้ได้บ้าง
ไม่เคยขอ...ให้เธอรักมั่นไม่จืดจาง
ก็เพราะรู้ว่าเรื่องบางอย่าง...ไม่อาจฝืนใจ
ไม่เคยคิดขอให้เธอกลับมา
กลัวเธอแค่เสียดายวันเวลา จึงกลับมาใกล้
ไม่เคยขอ...ไม่ให้เธอไปใกล้ชิดใคร
ทั้งที่รู้เมื่อใด...ก็ได้แต่อ่อนใจเรื่อยมา
แค่สิ่งนี้สิ่งเดียวที่ฉันจะขอ
เพราะหัวใจมันอ่อนท้อเสียแล้วนักหนา
ไม่ได้ขอให้เธอรัก...เพราะมันคงยากนักที่จะคืนมา
แค่จะขอสิ่งที่ง่ายกว่า...คือถอยออกมา...แล้วลืมเธอ...
4 กรกฎาคม 2545 21:08 น.
ละอองน้ำ
อยากจะโกรธ-เกลียดเธอให้ถึงที่สุด
มันจะได้หยุดทุกทุกเรื่องที่เคยมีความหมาย
เกลียดกันไปถึงชาติหน้า..เกลียดกันจนกว่าจะจากตาย
ตั้งใจจะทำให้ได้...โกรธกันให้ตายไปข้างนึง
เฮ้อ... แต่ก็คนมันใจอ่อนล่ะนะ....
แต่ก็จะไม่เอ่ยออกมาหรอกว่า...คิดถึง
จะทรมานเธอนานๆ...ให้เธอเหนื่อยแทบคลาน..แล้วฉันจึง
ยกโทษให้และไม่โกรธขึ้ง...แถมโปรโมชั่นแบบซึ้งๆให้ตรึงใจ
22 มิถุนายน 2545 07:50 น.
ละอองน้ำ
บิดเบือนความคิดปิดแกล้ง
เสแสร้งลวงจิตคิดต่าง
เบื้อนยิ้มพริ้มเพราเข้าทาง
เร้นร้างทุจริตคิดลวง
หลงลืมคุณธรรมนำจิต
ประโยชน์ตนมุ่งคิดติดบ่วง
ด่าเขาโง่เง่าทั้งปวง
ใหญ่หลวงพลาดผิด ไม่คิดเลย
เชื่อตนคนยิ้มกระหยิ่มย่อง
ผลพ้องต้องใจยิ่งไม่เฉย
ผิดซ้ำผิดเพิ่มเริ่มตามเลย
บ่วงใหญ่ไม่เคยจะเห็นมัน
ปมแล้วปมเล่าเฝ้าผูก
เปลี่ยนผิดเป็นถูกคิดปั้น
ผูกปมทับปมผสมกัน
เกิดบ่วงใหญ่มั่นพันคอ
บ่วงจิตติดบ่วงลวงคน
แท้จริงลวงตนคนก่อ
ระเริงเล่นร้ายใจพึงพอ
บ่วงแน่น รัดคอ ตนขาดใจ
21 มิถุนายน 2545 17:51 น.
ละอองน้ำ
ฉันอาจจะดูเงียบไปไม่โต้เถียง
กับไม่กี่คำตอบที่เธอเรียบเรียงไม่ให้สงสัย
ฉันเองก็อยากจะเชื่อ...ปิดตาตัวเองใบ้เบื้ออีกต่อไป
ให้เธอได้สบายใจ...กับอะไรอะไรที่เธอทำ...
เธออาจมองความเงียบ...เป็นความโง่
ที่ไม่อาจทำเก่งอวดเบ่งใหญ่โตให้ใครขำ
มันไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะคาดคั้นหัวใจที่มืดดำ
ไม่อยากเห็นใครโกหกซ้ำๆ เพื่อปกปิดการกระทำ ทุกครั้งไป
ฉันคิดว่าเข้าใจในเหตุนั้น
แต่เธอล่ะเห็นผลของมันบ้างไหม
เมื่อเดินทางหลอกมานาน จนกลายเป็นเส้นขนานของความจริงไป
วันที่เธอเจอคำตอบว่าจะเลือกสิ่งไหน จะกลับมายอมรับความจริงใหม่
....ได้อย่างไรกัน....
19 มิถุนายน 2545 19:00 น.
ละอองน้ำ
อยากให้ตัวเองร้องไห้
ฟูมฟาย...กับความเสียใจ...เสียบ้าง
จะได้รู้ ว่าไอ้สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ ที่เต้นอยู่ข้างในอย่างเบาบาง
มีความรู้สึกกับเขาบ้าง....ก็ยังดี
แต่นับวันยิ่งไม่เข้าใจ
ว่าเกิดอะไร...กับหัวใจดวงเดิมดวงนี้
เหมือนความรู้สึกใดใด...ไม่ว่าเสียใจ...หรือยินดี
ลดน้อยลงไปทุกที...จนกลัวว่านับจากนี้ จะไม่มีหัวใจ
อะไรเก่าเก่า...หรือวันข้างหน้า
มีแค่ความรู้สึกชินชา...ห่างไกลกับคำว่า...หวั่นไหว
หรือฉันมีหัวใจไว้แค่เต้น...อย่างเช่น..คนมีลมหายใจ
แต่ความรู้สึกเหมือนใครคนไหน ที่ไว้รักไว้เสียใจ...ฉัน...ไม่มี
หน้าส่วนตัว
586
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
