22 ธันวาคม 2545 17:16 น.
ละอองน้ำ
อะไรอะไรก็ไม่เหมือนก่อนนั้น
ความเกรงใจถูกข้ามขั้นไปแล้วใช่ไหม
เธอเป็นเพียงหนึ่งเดียวหนึ่งนั้นฉันใส่ใจ
ไม่มีเงื่อนไข...ดูเหมือนเธอก็เข้าใจมันดี
คนสำคัญ ที่เคยต่างก็สำคัญ
กลับเหยียบย่ำน้ำใจกัน เพราะเธอสำคัญถึงเพียงนี้
คนให้ความสำคัญ ปวดร้าวเพราะคนสำคัญ คือ เธอคนดี
ความรู้สึกที่มี กลับถูกย่ำยี เพราะเธอได้ใจ
ถามเธอหน่อยคนสำคัญ
ถ้าไม่มีคนให้ค่าเธออย่างนั้น เธอจะยังสำคัญอีกไหม
สิ่งที่เธอได้รับมา ถามจริงจริงเถิดว่าเป็นเพราะใคร
กับสิ่งที่เธอตอบแทนให้ เธอควรจะยังสำคัญอีกไหม คนดี
1 ธันวาคม 2545 13:15 น.
ละอองน้ำ
มองมองนั่งนั่งกำลังเพลิน
เธอก็ดันดุ่มเดินเข้ามาใกล้
ทักทายมาจึงพูดจาทักทายไป
แม้ไม่เกี่ยวข้องอะไรต่อกัน
พ่อแม่สอนเอาไว้ให้อ่อนน้อม
อาวุโสก็เลยยอมให้เท่านั้น
พูดจาแหย่ ยั่วเย้า เข้าหากัน
คงหวังเพื่อเมามันในหัวใจ
เห็นอ่อนอ่อนทำมาป้อนร่อนคำหวาน
คำโบราณท่านเรียกหมาหยอกไก่
จะหยอกคืนก็มิใช่หญิงไวไฟ
ก็เลยจิกเขาเข้าให้....โอ๊ะ! โทษทีไม่ได้ติดป้ายไว้
....ว่า..ไก่ชน....
30 พฤศจิกายน 2545 19:41 น.
ละอองน้ำ
ลม...พัดมา ช้า..ช้า เศร้า..เศร้า
ลมเอย...พัดพาความเหงา มาจากไหน
ฟ้ากระจ่าง ริมทาง...ต้นไม้ผลิใบ
ลมหอบความคิดถึงจากที่ใด บอกที
ที่นั่งตรงข้าม ยังคงว่างเปล่า
หลายเท้า คงยังก้าว ไม่ถึงที่
นานแล้ว เพียงข่าวแว่ว คือ สิ่งที่ฉันมี
ลมเอย...กลับไปบอกเขาหน่อยว่าคนคนนี้
...รอเขาอยู่ ... ที่เดิม...
21 พฤศจิกายน 2545 23:56 น.
ละอองน้ำ
ระหว่างคนสองคน
อาจมีปะปนด้วยความรู้สึกหลากหลาย
มีเสียงหัวเราะ และเปื้อนด้วยน้ำตาง่ายดาย
ซึ่งล้วนแต่บอกได้ ว่าเพราะต่างมีความหมาย...ต่อกัน
เหตุใดร้อยพันความงดงาม
ไม่อาจต่อกรความปวดร้าวที่คุกคามเพียงหนึ่งเท่านั้น
ร้อยความดี ไม่อาจร้อยใจทุกนาทีที่เคยใกล้กัน
เพียงความเจ็บปวดในช่วงสั้น กับน้ำตาหยดหนึ่งแค่นั้น
ก็ทำลายสิ่งดีดีที่สร้างมาด้วยกัน....ง่ายเหลือเกิน
21 พฤศจิกายน 2545 09:15 น.
ละอองน้ำ
ลมพัดปลิวผ่านเข้ามา
เงยหน้ามองฟ้า - - ฟ้าใส
พลิ้วพลิ้วใบไม้ปลิว ระบัดใบ
แดดสะท้อนระเรื่อยไป ระยับตา
เคยบอกเธอบ้างไหม
ลมอุ่นแดดอ่อนสอดรับกับใจ สัมผัสได้ - ความห่วงหา
ความอบอุ่นยามเช้า ที่เฝ้าโอบกอดเมื่อลืมตา
ทำให้ฉันฝันเอาว่า ไออุ่นที่ผ่านเข้ามา เป็นเพราะเธอกำลัง
... ห่วงหากัน ...