8 มิถุนายน 2546 00:37 น.
ละอองน้ำ
ฉันเองก็ตอบไม่ได้
ว่าทำไม ยังยืนอยู่ตรงนี้
ทั้งที่เสียใจ ที่เธอไม่ลืมใครเสียที
ยิ่งพยายามเข้าใจเธออย่างนี้ ก็ยิ่งมี...แต่น้ำตา
อยากอยู่ต่อเป็นเพื่อนกัน
แต่ก็ฝืนที่เป็นเช่นนั้น และฉัน...ชักจะอ่อนล้า
กี่ครั้งที่เธอพูดถึงเขา ส่งสายตาปวดร้าวของเธอมา
ฉัน...คนที่นั่งอยู่ตรงหน้า เธอจะคิดบ้างไหมว่า...รู้สึกอะไร
คำว่าเรา...ยังคงมีหรือเปล่า
ทำไมฉันถึงปวดร้าว เหมือนคราว...ไม่มีคนไหน
เธอจับมือฉัน แต่ก็เพ้อ ก็ฝัน ถึงคนเคยมีใจ
เธอบอกฉันได้ไหม เมื่อฉันเองไม่รู้ว่าจะคบกันต่อไป
....เพื่ออะไรกัน....
30 พฤษภาคม 2546 18:43 น.
ละอองน้ำ
ความฝันของเธอ
คือ การซุกตัว
ในบ้านอันอบอุ่น...สักหลัง
เพื่อให้ใจอันเปียกปอน
...หายเหน็บหนาว...
แต่ฝันของฉัน
คือ การออกไปในโลกกว้าง
...ซึ่งอาจจะเย็นเยียบ
เพื่อสอนตัวเอง
ให้สร้างความอบอุ่น
...จากใจตัวเอง...
11 พฤษภาคม 2546 15:38 น.
ละอองน้ำ
เธออาจเรียกมันว่าความโชคร้าย
กับเรื่องราวมากมายที่ทำฉันเจ็บช้ำ
เรียกว่าความเสียใจ ที่คิดว่าใคร ไม่อยากจำ
และคิดว่าทุกอย่างจะย้ำ จนฉันช้ำ เกินเยียวยา
แต่ฉันเรียกมันว่า ความโชคดี
กับหนึ่งชีวิตนี้ ที่ทำให้ฉันรู้คุณค่า
รู้จักรอยยิ้มอย่างจริงใจ รู้จักหวั่นไหว รู้จักน้ำตา
รู้จักรอเพื่อผ่านวันหนักหนา ให้เหตุผลกับเวลา...รักษาใจ
และที่สุดของความโชคดีที่ฉันได้รับ
คือการผ่านจิตใจที่เยินยับ ซึ่งเคยหวั่นไหว
ใจที่ฝากความสุข-ความเศร้า ดีใจ-ปวดร้าว ด้วยมือของใคร
มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ด้วยการวางทุกข์-สุขไว้ ที่ใจ...ตัวเอง
26 เมษายน 2546 20:11 น.
ละอองน้ำ
ฉันไม่ได้อยากฟัง
เรื่องอะไรอะไรที่เธอมี-ไม่มี
ไม่ได้อยากเห็น
เธอเนี้ยบจากปลายผมจรดปลายเท้า
ไม่ได้หลงปลื้ม
ถ้อยคำหวานหูที่เธอใช้พูดกับใครซ้ำซ้ำ
ที่ฉันอยากเห็นคือ
เธอตอนผมเผ้ายุ่งเหยิงเพิ่งตื่น
ฉันจะได้มองเธอแบบที่ไม่ได้ปรุงแต่ง
รึได้ยินเธออารมณ์เสียบางครั้ง
เพื่อรับรู้ว่าแท้จริงเธอรู้สึกอะไรอยู่
เจอกันตอนขัดสนบ้าง
เพื่อบอกเธอว่า มิตรภาพระหว่างเรา
ไม่ได้แปรผันตามเม็ดเงิน
เอ่อ...จบไม่ลง รีจบแล้วดี?
26 เมษายน 2546 01:40 น.
ละอองน้ำ
เธอไม่ได้วิเศษมาจากไหน
ไม่ได้มีอะไรที่เคยใฝ่ฝัน
ไม่ได้เลิศเลอกว่าทุกคนที่เคยผูกพัน
ไม่ได้ทำให้ประทับใจไหวหวั่น ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
....ไม่เลย....
ไม่ได้มาดดีมีกิริยา (นัก)
แถมยังวาจาตรงไปตรงมา เปิดเผย (ไปหน่อย)
กะล่อนบ้างพออ่อนใจ บางทีก็เกินไปแต่ไม่เกินเลย
หลายหลายครั้งก็ไม่คุ้นเคย บางอย่างไม่ชอบเลย
....แต่พอเข้าใจ....
แต่...มีสิ่งหนึ่งที่สำคัญ
เธอสอนให้ยอมรับกันและกัน แม้ว่ามันจะยากแค่ไหน
ไม่มีใครพร้อมทุกอย่าง เราเองก็ไม่ต่าง ฉันกำลังเรียนรู้ต่อไป
โอกาสที่ฉันไม่เคยให้ เธอทำให้คนคนนี้เปิดใจ แม้ไม่คิดว่าใคร
....จะกล้าทำ.... (อิอิ)