24 พฤษภาคม 2546 20:14 น.
ละอองทราย
คุณเคยเป็นผู้รอมั๊ย? การเป็นผู้รอกับผู้ถูกรอมันแตกต่างกันนะ
ฉันรับรู้ถึงความรู้สึกของการเป็นผู้รอได้เป็นอย่างดี
บางครั้ง รออย่างมีความหวัง
บางครั้ง รออย่างเหนื่อยหน่าย
บางครั้ง รออย่างเลื่อนลอย
และทุกๆครั้ง ฉันต้องเป็นผู้รอ
"ผู้รอ" หรือคนที่รอคอย คำนี้ ดูเหมือนจะไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับผู้ถูกรอ จะว่าไปแล้ว ฉันก็ผ่านการรอมาแล้วหลายรูปแบบเหมือนกัน
ความสำเร็จในวันข้างหน้า-ไม่เป็นไรฉันรอได้
รอเพื่อน -รออย่างเบื่อหน่าย ว่าทำไมยายนี่ชอบ
มาสายทุกที แต่ฉันก็รอ
รอพ่อแม่ -รอได้ แต่อย่านานมากนะ
รอพี่ -รอด้วยสีหน้าบึ้งตึง พร้อมกับใส่อารมณ์เต็ม
ที่เมื่อได้เจอ
สุดท้าย รอใครบางคน -รออย่างใจจดใจจ่อว่าเมื่อไหร่เขาจะมา และ
จะหันไปมองทุกครั้งที่มีใครเดินผ่าน
เพราะจะคิดว่าเป็นเขา
คุณชอบการรอคอยมั๊ย? ฉันรู้ คุณไม่ชอบหรอกและฉันก็ไม่ชอบเช่นกัน จงอย่าแปลกใจเลยถ้าฉันจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่ต้องรอใคร แต่กับใครบางคน ฉันสามารถรอเขาได้
แต่การรอคอยของคนเรามันก็มีจุดสิ้นสุดเหมือนกันนะ โลกจะไม่โหดร้ายกับเราไปหน่อยเหรอ ที่กำหนดให้เราเป็นได้แค่ผู้รอ ถ้ารอย่างมีความหวัง รออย่างมีอนาคต ใครๆก็อยากรอ แต่ถ้ารอโดยไม่รู้เลยว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ใครเลยจะอยากรอ คุณลองถามตัวเองดูนะ ถ้าเป็นคุณ คุณจะรอมั๊ย?
สองเท้าก้าวเดิน
พร้อมเผชิญสู่โลกกว้าง
จะหกล้มจะพลาดพลั้ง
อย่าสิ้นหวังพลังใจ
ลืมเถอะวันวาน
มาก่อฝันแห่งวันใหม่
แม้วันนี้จะยังไม่มีใคร
ต่อไปใช่ว่าจะไม่มี
23 พฤษภาคม 2546 20:00 น.
ละอองทราย
ประมาณ 8 เดือนแล้วสินะที่เรารู้จักกัน มันอาจจะดูเหมือนเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็มีความหมาย
ฉันไม่เคยอยากรู้จักคุณมาก่อน จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนมาพูดเรื่องของคุณ พูดเรื่อยๆจนฉันอยากเจอคุณ และในที่สุดเราก็ได้เจอกัน
คุณคงจำวันแรกที่เราเจอกันไม่ได้ มันไม่ใช่ในห้องเรียนแคบๆหรอก แต่ฉันเจอคุณครั้งแรกตอนที่เราเดินสวนกันตรงบันได และหลังจากนั้นเราก็ได้รู้จักกันเป็นทางการอีกที
ฉันรู้สึกว่า คุณให้ความสนิทสนมกับฉันมากกว่าใครๆ จนความรู้สึกของฉันเริ่มเปลี่ยนแปลง .... ฉันชื่นชมคุณ เพราะคุณขยัน กตัญญู สุภาพ และคุณก็ดูไม่เหมือนใครๆที่ฉันเคยรู้จัก
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราคุยกันมากขึ้น บางครั้งฉันโทรไปหาคุณ
แต่..บางครั้ง..คุณก็โทรมาหาฉัน จากเริ่มแรกที่มักจะพูดกันแต่เรื่องธุระ ก็กลายเป็นคุยเล่นบ้าง เล่าเรื่องแลกเปลี่ยนกันบ้าง ..จนฉันเริ่มคิดว่า คุณคิดยังไงกับฉันกันแน่ เพราะบางครั้ง คุณทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันเป็นคนพิเศษสำหรับคุณ คุณเล่าเรื่องของคุณให้ฉันฟัง สิ่งที่คุณยังไม่เคยบอกใคร ..คุณก็บอกให้ฉันรับรู้เป็นคนแรก แต่คุณยังไม่เคยบอกว่าคุณคิดยังไงกับฉัน เราไปดูหนังด้วยกัน ซึ่งคุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันไปดูหนังด้วย ฉันเริ่มรู้เรื่องราวของคุณมากขึ้น
จนวันหนึ่ง ฉันบอกความรู้สึกของฉันให้คุณรับรู้ แต่คุณก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา และคุณก็ค่อยๆห่างหายไปเรื่อยๆ ฉันเฝ้ารอโทรศัพท์จากคุณ จากเช้า กลางวัน ไปเย็น และก็ล่วงเลยไปเรื่อยๆจนเป็นวัน วันแล้ว วันเล่า แต่ฉันก็รอฉันเคยหลอกตัวเอง ว่าเดี๋ยวคุณก็โทรมา แต่ก็ไม่ ฉันร้องไห้ให้กับความผิดหวังเหมือนคนบ้า เหม่อลอย ไม่อยากทำอะไร จนถึงวันหนึ่งที่ฉันเข้มแข็งขึ้น และฉันก็บอกตัวเองว่า ฉันจะตัดคุณออกไปจากใจให้ได้ แต่ฉันไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด เพราะเวลาที่ผ่านเลยไป ฉันยังคิดถึงคุณอยู่เสมอ ภาพต่างๆยังเวียนวนอยู่ในความทรงจำ ทุกคำพูดยังจำได้ไม่เคยลืมเลือน
.................................................
12 พ.ค. 46
ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ หลายวันแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน
ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันได้โทรไปหาคุณ แต่เสียงของคุณกลับเย็นชา ฉันเสียใจ
ที่ทำให้คุณรำคาญ และก็ขอโทษที่โทรไปรบกวนคุณ ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วนะ
แม้จะคิดถึงคุณบ้าง แต่มันก็เป็นความคิดถึงที่ทำให้ฉันรู้สึกดี
ไม่เจ็บปวดอีกแล้ว เพราะฉันไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองอีก
ฉันหยุดคิดแล้วว่าคุณจะกลับมา เลิกคิดแล้วว่าคุณยังมีฉันอยู่ในใจ
เพราะความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือ รักษาความรู้สึกดีๆนี้ไว้ แล้วเก็บไว้ในความทรงจำ ว่าครั้งหนึ่ง คุณเคยเข้ามานั่งอยู่ในใจฉัน และจะเป็นคนเดียวที่ได้นั่งอยู่เต็มหัวใจ เพราะฉันจะไม่มีวันรับใคร เข้ามาอย่างเต็มหัวใจแบบนี้อีกเป็นอันขาด "เพราะคุณพิเศษกว่าใครๆ คุณสอนให้ฉันรู้จักความรัก คุณสอนให้ฉันรู้จักความผิดหวัง คุณสอนให้ฉันเข้มแข็งขึ้น และคุณสอนให้ฉันรู้จักการรอคอยอย่างไม่มีความหวัง"
...........................................................
16 พ.ค. 46
วันนี้ฉันสามารถพูดได้เต็มปากว่าฉันไม่ต้องการยึดเหนี่ยวเขาไว้อีกแล้ว ไม่มีความเจ็บปวด เจ็บใจอะไรหลงเหลืออยู่ เพราะเวลาสอนให้ฉันเข้าใจกับความรักมากขึ้น ฉันเชื่อว่าหากเขารักฉันจริงๆและฉันก็รักเขาจริงๆเช่นกัน วันนึง เมื่อเราทั้งสองคนพร้อมทุกอย่าง เราคงจะเดินกลับมาเจอกันอีกครั้ง และคงจะเปิดเผยความรักได้อย่างเต็มหัวใจ ไม่ต้องปิดบังซ่อนเร้นอย่างเช่นวันนี้อีกต่อไป
................................................................
ความรักเปรียบเสมือน.....ผึ้ง
มีน้ำหวานให้ชื่นใจ
มีเหล็กในให้เจ็บปวด
และ...แน่ล่ะ....มันก็คงมี.ปีกบางๆ..เพื่อบินจากไป
.............................................................
หน้าส่วนตัว
1092
