15 พฤษภาคม 2548 21:53 น.

แด่หัวใจทุกดวง....ที่ถูกทอดทิ้ง

ละอองทราย

ปัจจุบัน ..เรามักจะเห็น ได้รับรู้เรื่องราวที่น่าสลดใจมากมาย ผ่านทางสื่อต่างๆ  ไม่ว่าจะเป็นทางหน้าจอโทรทัศน์ ทางวิทยุ หรือรายการต่างๆที่ช่วยเหลือสังคม  แต่ก็คงจะไม่มีสิ่งไหน ที่กระทบจิตใจของฉันเท่ากับข่าวที่พ่อ-แม่ถูกลูกทอดทิ้งให้เผชิญชีวิตเพียงลำพัง

พ่อแม่ ...ที่คอยเลี้ยงดู ฟูมฟัก ทะนุถนอมลูกจนเติบใหญ่ หวังเพียงแค่ได้เห็นลูกเป็นคนดี มีชีวิตที่สวยงาม    พ่อแม่ ...ทำทุกอย่างได้เพื่อลูก  
           
           ยอมอด...เพื่อให้ลูกได้กิน
           ยอมเหนื่อย...เพื่อให้ลูกได้มีสิ่งที่ทัดเทียมกับผู้อื่น
           ยอมขายทุกสิ่งทุกอย่าง...เพื่อให้ลูกได้เรียนสูงๆ
           ยอมให้ได้แม้กระทั่งชีวิต...เพื่อลูก  แต่..คนที่เป็นลูก เด็กเล็กๆคนหนึ่งที่ค่อยๆเติบโตขึ้นจากหยาดเหงื่อแรงกายแรงใจของพ่อแม่ จนกระทั่งปีกกล้าขาแข็ง เริ่มออกไปโบยบิน มีชีวิตเป็นของตัวเอง  และเมื่อบินไปแล้วก็ไม่เคยคิดที่จะย้อนกลับมาดูแลรังเก่า ที่มีพ่อแม่ที่เริ่มแก่ชรา พร้อมกับรังที่ค่อยๆทรุดโทรมตามวันเวลาที่ผ่านเลยไป

           หลังคาที่เคยกันแดดกันฝน ไม่สามารถต้านทานกับภัยธรรมชาติที่กำลังคืบคลานเข้ามา บวกกับสังขารที่ร่วงโรย ล้วนก่อความเวทนาให้กับผู้พบเห็นยิ่งนัก ..แต่ลูกจะรู้หรือไม่ ว่าพ่อแม่ต้องทนทุกข์ยากเพียงใด...หรือพวกเขาได้ลืมบุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปเสียแล้ว

          บางวันแทบไม่มีข้าวสารกรอกหม้อ บางวัน..ไม่มีแม้แต่เรียวแรงที่จะขยับเขยื้อนไปไหน...และ การรอคอย โดยหวังว่า..ลูกรักที่จากไปแสนนานจะกลับมาเยี่ยมเยียนสักครั้ง

          หลายคน ...หวังแค่ได้เห็นหน้าลูกก่อนหมดลมหายใจก็เพียงพอ เพราะทุกลมหายใจเข้าออกของพ่อแม่ก็คือลูก...และภายใต้จิตสำนึกของคนเป็นลูกล่ะ นำผู้มีพระคุณทั้งสองคนไปไว้ที่ไหน

          หลายครั้ง...ที่ปล่อยปละละเลยท่าน
          หลายครั้ง...ที่ต่อว่าให้เจ็บช้ำน้ำใจ
          และหลายครั้ง...ที่ทอดทิ้งไปอย่างไม่สนใจไยดี....แต่พ่อแม่ก็ไม่เคยปริปากบ่น หรือแม้จะต่อว่าเลยซักนิด
 
          ลองหันกลับไปมองซักนิด ว่าเบื้องหลังยังมีใครที่รอเราอยู่ เพราะมือของพ่อแม่มิใช่หรือที่ทำให้เรามีวันนี้  มือที่คอยป้อนข้าวป้อนน้ำ มือที่คอยซับน้ำตา มือที่คอยคุ้มครองป้องภัย  ลองหันไปจับซักครั้ง และเราจะรู้ว่า..มือนี้คอยเราอยู่เสมอ

          อย่าปล่อยให้หัวใจหยาบกระด้าง จนละเลยสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไป  เพราะเมื่อถึงวันหนึ่ง คุณอาจจะเสียใจกับการสูญเสียอันใหญ่หลวง...และที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ คุณไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดในอดีตได้				
1 เมษายน 2548 12:10 น.

พักใจ

ละอองทราย

อีก2เดือน  เพื่อกลับไปเผชิญหน้า
          และยอมรับกับความเป็นจริง ที่ฉันได้แต่หลบเลี่ยงมันในตอนนี้
                                  วันเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน
                          บางครั้งก็รู้สึกว่า....เร็ว..จนน่าใจหาย
    มีกี่คนแล้วนะที่เข้ามาทักทายกับความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนที่สุดของหัวใจ
                                        แต่ไม่ว่าจะมีซักกี่คน
                  สุดท้าย..ก็ไม่มีใครหลงเหลือให้ได้จดจำเช่นเดิม
                        คำว่ารักในวันนี้ จะไม่ใช่แค่รักอีกต่อไป
               มันไม่ได้มาจากหัวใจและความรู้สึกล้วนๆอีกแล้วล่ะ
                  แต่มันรวามเข้ากับเหตุผลและสมองประกอบกัน
                  ก่อนจะรักใคร..ต้องคิดให้ดี..ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน
                 "ใช่เค้าแล้วหรือ คนที่เราจะเอาหัวใจไปฝากไว้"
                          เพื่อว่าต่อไป..หัวใจจะได้ไม่เจ็บหนัก
       บางที..การหยุดรัก  เพื่อให้หัวใจได้พักผ่อนบ้างก็เป็นเรื่องที่ควรทำ
         "สงสารหัวใจ"  ที่บ่อยครั้ง มันถูกผลักไสจากคนที่ไม่สนใจไยดี
      หัวใจที่มีรักอันแสนบริสุทธิ์ กลับถูกทำลายจากใครที่ไม่เห็นค่าของมัน
                                             สมควรแล้วหรือ
                          จะสนใจไปไย....ว่าใครจะรักเราหรือไม่ 
                  ขอวันนี้มีแค่พ่อ แม่ที่น่ารัก พี่ชายพี่สาวที่คอยดูแล
                  เพื่อนที่แสนดี และ รักตัวเองให้ดีที่สุดก็น่าจะพอ				
27 มีนาคม 2548 16:16 น.

ฉันจะหยุด....เพื่อรอ

ละอองทราย

ถึงแม้มันจะเป็นแค่การเริ่มต้น
                            แต่ฉันก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะวิ่งต่อไปไหว
                                 เพื่อพบว่า..เบื้องหน้านั้นไม่มีอะไร
                                      นอกจาก....ความว่างเปล่า
                               เธอ...เพิ่งเจ็บช้ำมาจากใครบางคน
                     และมันคงยากที่จะลืมได้ภายในเวลาไม่กี่ข้ามคืน
                                     ฉันจะไม่คาดหวังอะไรทั้งนั้น                     
                             เพียงแต่วันนี้..จะขอหยุดวิ่งตามเธอ......
                          เพื่อรอว่า..วันใดที่เธอพร้อม..เธอคงหันมา
                               
                                      หากมีวันนั้น ฉันจะบอกเธอ
                         " ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยงาม หรือเพียบพร้อม 
                                  เหมือนใครที่เธอเคยรักหรอกนะ  
                                   ฉัน..ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง 
                           ที่ต้องการความรักที่จริงใจจากใครซักคน
                              ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้รักเธอเป็นคนแรก
                                     ไม่ได้มีหัวใจที่แสนบริสุทธิ์
                                          แต่กลับตรงกันข้าม
                                     มันเป็นหัวใจที่เคยบอบช้ำ
                         จนผ่านการเยียวยามาอย่างดีจากกาลเวลา
                                 ฉันไม่สัญญาว่าหากเราได้รักกัน
                                  ฉันจะรักเธอเป็นคนสุดท้าย
                              แต่ถ้าหากเราได้รักกัน ฉันสัญญา
                   เธอจะเป็นคนเดียวของปัจจุบัน..ที่ฉันจะรักให้ดีที่สุด "


                       ฉันไม่รู้หรอกนะว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
                                  ฉันจะมีเธอหรือไม่...ฉันไม่รู้
                                    เพราะฉันจะเป็นแค่ผู้รอ
                                และขอมอบให้เธอ.เป็นผู้ตัดสิน
               ฉัน..ไม่อาจปล่อยทุกอย่างให้ดำเนินไปตามทางที่ฉันปูไว้ได้
                           เพราะใช่ว่าจะมีแค่เธอคนเดียวที่มีหัวใจ
                                          ฉันนั้นก็เช่นกัน
                    ฉันกลัวความเสียใจ  และคงต่อสู้กับมันไม่ไหว
                                      หัวใจมันหนักเกินพอ
                           และสิ่งที่ฉันอยากทำ  ฉันก็ได้ทำแล้ว
                                    คือทำให้เธอเห็น เธอรู้ 
                         ว่ายังมีฉันที่ยืนอยู่ตรงนี้..ไม่ไกลจากเธอ

                                 สิ่งสุดท้ายที่อยากจะบอกเธอ
              " ฉันก็เป็นผู้หญิง ใช่จะไม่คิดอะไรกับสิ่งที่ตัวเองทำ 
        การเดินเข้าไปเพื่อบอกว่าชอบเธอก่อนอาจเป็นเรื่องน่าอาย
                                  แต่ฉัน..ก็ตัดสินใจที่จะทำ
                      และก็ไม่เสียใจที่ได้รู้จักคนดีๆ..เช่นเธอ
      
                           ต่อไปจะเป็นอย่างไรก็สุดแล้วแต่เธอนะ
                              ผู้หญิงคนนี้จะขอหยุด.....เพื่อรอ				
21 มกราคม 2548 11:53 น.

เพียงแค่เธอมองผ่านมา

ละอองทราย

ไม่บ่อยนักที่เราจะเจอใครซักคนที่ถูกใจ
        และรู้สึกว่าเค้าคนนั้นคือคนที่เรารอคอย
     บ่อยครั้ง...ที่ฉันรู้สึกเหงา  นั่งอยู่ในห้องคนเดียว
              รอบตัวว่างเปล่า.......ไม่มีใคร
   คิดถึงบ้าน  คิดถึงเพื่อนรัก  คิดถึงใครบางคน
                              ที่รอคอย
              บ่อยครั้งที่เฝ้าเพียรถามตัวเองว่า
                   เมื่อไหร่จะเจอ..ใครคนนั้น

        แต่วันนี้ ....ฉันไม่ต้องหาคำตอบนั้นอีกแล้ว
  ในวันที่ฉันได้เจอเขา  นั่นแหละ คือคำตอบที่ลงตัวที่สุด

                จากวันนั้นที่เราได้รู้จักกัน 
         ฉันมั่นใจว่า เขาคงรู้สึกดีๆกับฉันเช่นกัน
              แต่..................................
   ตอนนี้...มันเหมือนมีอะไรบางอย่างมาคั่นกลางระหว่างเรา
                 เขา...ไม่มีเวลามากนัก
   ด้วยอาชีพที่ต้องใช้ความเสียสละ ทุ่มเท และอดทน
                 "เมื่อวานพี่มีผ่าตัดใหญ่"
             "อาทิตย์หน้าพี่สอบทั้งอาทิตย์เลย" 
    
     ฉันจึงทำได้แค่เพียง แสดงความห่วงใยและ  ให้กำลังใจ
              บางทีถ้าฉันจะมีความรักครั้งใหม่
         ฉันอาจจะต้องรอคอย และอดทนให้มากขึ้น
แต่บางทีฉันอาจจะต้องเดินออกไปจากเส้นทางนั้นในวันใดวันหนึ่ง

     "บางที จบแล้วพี่อาจจะเลือกลงใต้" ทำไมฉันจะดูไม่ออก
                   คนแบบนี้ ลองถ้าไม่พร้อมแล้ว
เขาคงไม่เสี่ยง ดึงใครอีกคนมาลำบากด้วยแน่ๆ
                     แต่......................
                   ฉันแค่อยากบอกเค้าว่า
               ลองมองกลับมาหน่อยได้มั๊ย 
มองให้ดีๆ  แล้วจะรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ต้องการอะไร
     ข    อเพียงแค่  หัวใจที่จริงใจ เท่านั้นเอง

วันนี้...เขายังไม่พร้อมในทุกๆสิ่ง
วันนี้...ฉันยังไม่ได้รักเขา
วันนี้...เขายังไม่เห็นค่าของฉันซักเท่าไหร่
วันนี้...ฉันยังคงห่วงใยเขาเช่นเดิม
พรุ่งนี้...เขายังคงทำงานหนัก
พรุ่งนี้...ฉันอาจจะเริ่มรักเขา
พรุ่งนี้...เขาอาจเริ่มเห็นค่าของฉัน แต่..ยังไม่ทำอะไร
พรุ่งนี้...ฉันอาจเจอใครอีกหลายๆคน
บางที....ถ้าเขามองมา
บางที....ฉันคงต้องตัดใจ
และบางที...เขาอาจต้องเสียใจ
ในวันหนึ่งที่ฉันเดินจากไป
เพราะฉันเชื่อว่า
คงไม่มีใคร..ทำให้เขาได้..อย่างที่ฉันทำ
   ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น


      
 
 
   
 
 
  แม้จะไม่ได้พบเจอเธอ แต่รู้เสมอว่าเธออยู่ตรงไหน และฉันก็รู้ว่างานเธอหนักเพียงใด เธอต้องดูแลใครๆมากมาย				
12 กันยายน 2547 10:23 น.

กาสะลอง

ละอองทราย

"กาสะลอง"  คือ ดอกไม้ประจำคณะของพวกเรา  
                    

           กาสะลองแสนงามยามสดใส       เป็นดอกไม้สำหรับประดับฝัน
บนเส้นทางต่างมาพร้อมหน้ากัน            ร่วมผูกพันสรรสร้างทางรื่นรมย์

                         ใช่แล้ว......เราทุกคนต่างมาจากคนละที่ 
        แต่สุดท้ายเราก็ได้มาอยู่ร่วมกัน  รวมกันเป็นกาสะลองช่อใหญ่ 
                     เพื่อ....................ร่วมกันสรรสร้างสิ่งที่ดีงาม

           กลิ่นไม้หอมจะหอมมิยอมสิ้น      หากใครยินชื่อลือไกลให้ชื่นชม
ด้วยความรักจากใจนี้แสนภิรมย์           ความเกลียวกลมสามัคคีมิเคลื่อนคลาย
           เพลงน้องพี่จะกังวานอยู่นานนัก ทุกคนจะประจักษ์ถึงศักดิ์ศรี
เรามารวมน้ำใจและไมตรี                   ให้เรามีความรักกันนิรันดร

       " กาสะลองล่องลอย ปลิดพลิ้วไปตามลม ให้ลมพาพัดไป ไกล....จากบ้าน"

  และก็ช่างบังเอิญจริงๆที่ชีวิตของฉันและใครอีกหลายๆคนมาตรงกับเพลงนี้

                 พวกเรามีโอกาสได้ร้องเพลงนี้กันมาแล้วหลายครั้ง  

แต่ครั้งล่าสุดกลับเป็นครั้งที่ทำให้พวกเราเสียน้ำตากันเกือบทุกคน  

คงเป็นเพราะเหตุผลข้อนี้ข้อเดียวคือ ........     เราทุกคน ...... คิดถึงบ้าน

                                   คิดถึงอ้อมอกของพ่อ-แม่   

                  อะไร .....ทำให้ฉันมาได้มาอยู่ถึงที่ที่ไกลบ้านขนาดนี้   
          ก็คงจะตอบได้แค่เพียงว่า  มันคือ ความตั้งใจของ.....ฉันเอง 
   และฉันก็ไม่เคยคิดจะโทษใคร  นอกจากบอกกับตัวเองว่า" ทำให้ดีที่สุด"

"อีกไม่นานหรอก.......ลมก็จะพัดพาพวกเรากลับคืนสู่ในที่ๆจากมา  เพียงแต่ว่าเมื่อถึงวันนั้น เราจะกลับไปอย่างภาคภูมิใจเท่านั้นเอง"				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองทราย
Lovings  ละอองทราย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองทราย
Lovings  ละอองทราย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองทราย
Lovings  ละอองทราย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงละอองทราย